NL/Prabhupada 1034 - Dood betekent zeven maanden lang slapen. Dat is alles. Dat is dood
720403 - Lecture SB 01.02.05 - Melbourne
Ik, jij, ieder van ons heeft problemen op het moment van de dood en op het moment van geboorte. Geboorte en dood. We zijn levende wezens, we zijn levende zielen. Geboorte en dood hebben betrekking op dit lichaam. Het lichaam wordt geboren en het lichaam wordt vernietigd. Dood betekent zeven maanden lang slapen. Dat is alles. Dat is de dood. Als dit lichaam niet meer geschikt is om te leven dan geeft de ziel dit lichaam op. En door een superieure regeling wordt de ziel opnieuw in de schoot van een bepaald type moeder gebracht en dan ontwikkelt de ziel dat bepaald type lichaam. Tot zeven maanden blijft de ziel bewusteloos. En als het lichaam zich ontwikkelt dan komt het bewustzijn terug en het kind wil uit de baarmoeder en het gaat bewegen. Elke moeder heeft de ervaring hoe het zeven maanden oude kind in de baarmoeder beweegt.
Het is een grote wetenschap hoe de levende ziel in contact staat met dit materiële lichaam en hoe die van het ene lichaam naar het andere gaat. Het voorbeeld wordt gegeven net als vāsāṁsi jīrṇāni yathā vihāya (BG 2.22). Net als wanneer onze kleding, ons shirt en jas te oud worden, dan geven we het op en accepteren een ander shirt en jas. Net zo zijn ik en jij, ieder van ons is een spirituele ziel. We krijgen een bepaald lichaam, shirt en jas door de regeling van de materiële natuur. Prakṛteḥ kriyamāṇāni guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ (BG 3.27). Dat specifieke lichaam krijgen we door onze manier van leven. Net zoals jullie Europeanen, Amerikanen en Australiërs een bepaald type lichaam hebben en jullie krijgen mogelijkheden voor een bepaalde levensstandaard. Als een Indiër naar een Europese, Amerikaanse of Australische stad komt, net als de stad Melbourne ... Ik zei laatst tegen mijn studenten: "Als er een Indiër komt dan zal hij verbaast zijn over jullie levensstandaard."