PL/Prabhupada 0218 - Guru Otwiera Oczy



Lecture on SB 6.1.55 -- London, August 13, 1975

Zatem my, żywe istoty, jesteśmy integralnymi cząstkami Kṛṣṇy. Nasza pozycja jest podobna iskrom emanującym z ognia. Albo promieniom słońca, które połączone razem tworzą blask słoneczny. Światło słońca, które postrzegamy, nie jest jednolitym zjawiskiem. Składa się z bardzo znikomych, świecących cząsteczek. I my jesteśmy równie znikomi... Tak jak istnieją materialne, niezliczone atomy, podobnie my stanowimy atomowe iskry Boga. I to jest asaṅkhyā. Niepoliczalne. Asaṅkhyā znaczy, że nie można policzyć. Jest tak wiele żywych istot... Tak więc trafiliśmy do tego materialnego świata jako nieskończenie małe cząstki. To tak jak Europejczycy podbijają inne kraje i je kolonizują, w celu zdobycia środków do zadowalania zmysłów. Ameryka została odkryta i Europejczycy się tam udali. Początkowo zakładano... Teraz oni próbują dostać się na Księżyc, żeby znaleźć dogodniejsze warunki. Taka jest tendencja duszy uwarunkowanej.

Zatem przyszliśmy do tego materialnego świata. Kṛṣṇa bhuliya jīva bhoga vāñchā kare. Puruṣa oznacza bhokta. Bhoktā. Kṛṣṇa jest tak naprawdę bhoktā. Bhoktāraṁ yajña-tapasām (BG 5.29). Zatem imitujemy Kṛṣṇę. Taka jest nasza natura. Każdy chce się stać Kṛṣṇą. Filozofowie Māyāvādī, chociaż poddajż się pokutom, wyrzeczeniom i ściśle stosują się do zasad ich życia duchowego... ale ponieważ znajdują się pod wpływem māyi, ostatecznie twierdzą, że "Jestem Bogiem, Purusą". To chorobliwy stan. Purusa oznacza bhoktā. "Jestem Kṛṣṇą..." Bhoktāraṁ yajña... I to się dzieje nawet po osiągnięciu postępu w efekcie wyrzeczeń, pokut i stosowania się do zasad. Māyā jest silna do tego stopnia, że ktoś uważa, że "Jestem puruṣa." I to nie zwykłym puruṣa; "Jestem Najwyższym Puruṣa", zupełnie tak jak Kṛṣṇa jest opisywany w Bhagavad-gīcie. Paraṁ brahma paraṁ dhāma pavitraṁ paramaṁ bhavān, puruṣam śāśvata: (BG 10.12) "Jesteś puruṣa." Zatem māyā jest tak silna, że nawet będąc poniewieranym przez tak wiele istnień, życie po życiu, ktoś ciągle myśli: "Jestem puruṣa. Podmiotem radości." To jest choroba.

Dlatego tutaj jest napisane eṣa prakṛti-saṅgena puruṣasya viparyayaḥ. Nasze materialne życie zaczęło się od tej koncepcji, że "Jestem puruṣa. Jestem podmiotem radości." I ponieważ nie potrafimy porzucić tej idei, że jestem "podmiotem radości", życie po życiu doświadczamy viparyayaḥ, przeciwności losu. Przeciwność losu oznacza... Żywa istota jest integralną cząstką Boga, a Bóg jest sac-cid-ānanda-vigrahaḥ (Bs. 5.1). Konsekwentnie, my również jesteśmy małymi sac-cid-ānanda-vigrahaḥ, ale nasza pozycja jest prakṛti, nie puruṣa. To tak jak Rādhā i Kṛṣṇa, Oni są jakościowo jedni. Rādhā-kṛṣṇa-praṇaya-vikṛtir hlādinī-śaktir asmāt. Są jednym, ale Rādhā jest prakṛti, a Kṛṣṇa jest puruṣa. Podobnie my, choć jesteśmy fragmentarycznymi cząstkami Kṛṣṇy, to ciągle stanowimy prakṛti, a Kṛṣṇa jest puruṣa. Zatem jeśli fałszywie pomyślimy, że stajemy się puruṣa, to jest to nazywane māyā or viparyayaḥ.

To jest oświadczone tutaj: Evaṁ prakṛti-saṅgena puruṣasya viparyayaḥ. Viparyayaḥ oznacza, że ktoś jest przeznaczony cieszyć się w kontakcie z puruṣa. Kiedy puruṣa i prakṛti, mężczyzna i kobieta, czerpią przyjemność, doświadczają tego jednakowo; jednak jedno z nich jest puruṣa, drugie zaś prakṛti. Podobnie, Kṛṣṇa jest puruṣa, a my jesteśmy prakṛti. Jeśli będziemy cieszyć się z Kṛṣṇą, wtedy jest ānanda, sac-cid-ānanda. Ale zapomnieliśmy o tym. Chcemy być puruṣa. Zatem w ten czy inny sposób to uwarunkowanie istnieje, ta błędna koncepcja stania się puruṣa, podmiotem radości. I jaki jest tego efekt? Efekt jest taki, że życie po życiu próbujemy być podmiotem radości, choć w rzeczywistości jesteśmy jej przedmiotem. Ciągle zmagamy się, żeby stać się podmiotem. Taka jest nasza sytuacja. Zatem jak możemy zatrzymać tą walkę i powrócić do naszej oryginalnej pozycji? To jest stwierdzone tutaj: Sa eva na cirād īśa-saṅgād vilīyate. Ta błędna koncepcja życia, że "jestem puruṣa", może zostać całkowicie usunięta. Jak? Īśa-saṅga, poprzez towarzystwo Boga, Īśa. . Īśa oznacza najwyższego kontrolera. Īśa-saṅga. "Gdzie jest Īśa? Nie widzę Īśa, nie widzę... Nawet Kṛṣṇa jest Īśa, Najwyzszy, ale nie mogę Go zobaczyć." Ale Krsna istnieje. Jesteś ślepy. Jak możesz Go nie widzieć? Nie możesz zobaczyć. Musisz najpierw otworzyć oczy. I to jest zadaniem guru. Guru otwiera oczy.

ajñāna-timirāndhasya
jñānāñjana-śalākayā
cakṣur unmīlitaṁ yena
tasmai śrī-gurave namaḥ
(Gautamīya Tantra)

Jak Kṛṣṇa otwiera oczy? Poprzez jñānāñjana-śalākayā. To tak jak w ciemności nie możemy nic zobaczyć. Ale skoro tylko użyjemy zapałki lub świeczkę i rozpalimy je, wtedy od razu widzimy. Podobnie, zadaniem guru jest otworzenie oczu. To oznacza dawanie wiedzy, że "Nie jesteś puruṣa, jesteś prakṛti. Zmień punkt widzenia." To jest Świadomość Kṛṣṇy.