PL/Prabhupada 0324 - Poznanie historii oznacza zrozumienie działania człowieka o najwyższej kulturze
Lecture on SB 6.1.20 -- Chicago, July 4, 1975
A więc Kurukṣetra to dharma-kṣetra. "Dharma-kṣetra" nie dlatego, że odbywała się tam bitwa, w której uczestniczył Kṛṣṇa. Niektórzy interpretują to w ten sposób. Prawda jest jednak taka, że Kurukṣetra było dharma-kṣetra od długiego czasu. W Vedach czytamy: "kuru-kṣetre dharmam ācaret": "Jeśli ktoś chce odprawiać rytuały, powinien udać się na Kurukṣetra". W Indiach wciąż jest tak, że jeśli dwie strony się ze sobą spierają, udają się do świątyni. Świątynia to dharma-kṣetra. Nikt nie odważy się kłamać przed Bóstwami. Ten system wciąż funkcjonuje. Nawet ktoś mniej inteligentny, kiedy usłyszy: "Kłamiesz. Teraz mów przed Bóstwami", wówczas ten człowiek nie zawaha się. Nie. Tak jest w Indiach. Nie można kłamać przed Bóstwami. To jest obraza. Niech wam się nie wydaje, że Bóstwo to marmurowa figurka. Nie. Svayaṁ bhagavān. Zupełnie tak, jak Caitanya Mahāprabhu. Kiedy tylko zobaczył bóstwo Jagannātha, natychmiast zemdlał. "Och, tu jest mój Pan", nie tak, jak my: "O, to jakaś figurka" To jest kwestia docenienia. Zatem albo doceniasz, albo nie doceniasz, że Bóstwa są samą Najwyższą Osobą Boga. Powinniśmy zawsze o tym pamiętać i uważać, aby nie popełnić obraz w obecności Bóstw. Podczas służenia Im, ofiarowania prasadam, ubierania Ich, zawsze powinniśmy pamiętać: "To jest Kṛṣṇa osobiście". On jest tu osobiście, jednak z powodu braku wiedzy, nie jesteśmy w stanie tego zrozumieć.
Powinniśmy zatem podążać za wszystkimi wskazówkami zawartymi w śāstra (pisma). To nazywane jest kulturą bramińską. Ruch świadomości Kṛṣṇy oznacza kulturę bramińską. Przejaw zachowania człowieka o kulturze pierwszej klasy. Brāhmaṇa oznacza najwyższą klasę w społeczeństwie ludzkim. Dlatego Kṛṣṇa mówi: "cātur-varṇyaṁ mayā sṛṣṭaṁ guṇa-karma-vibhāgaśaḥ (BG 4.13)." Itihāsa, historia, czyli zrozumienie działań człowieka kultury pierwszej klasy. To jest historia. Wybierane są najważniejsze wydarzenia. Dlatego właśnie podaje się przykład: "udāharanti imam itihāsaṁ purātanam." Ponieważ jest to jedno z najistotniejszych zdarzeń. W przeciwnym razie, jeśli zapiszecie historię całego okresu, wówczas gdzie będziecie to trzymać, kto to przeczyta i doceni? Co dzień dzieje się tyle rzeczy. Dlatego zgodnie z systemem wedyjskim, zapisuje się tylko ważne wydarzenia w historii. To nazywane jest Purāṇa. Purāṇa oznacza starą historię. Purātanam. Purātanam oznacza bardzo, bardzo stare zapisy. Zatem Śrīmad-Bhāgavatam jest zbiorem bardzo starych wydarzeń historycznych. Itihāsa purāṇānāṁ sāraṁ sāraṁ samuddhṛtya. Sāram oznacza esencję. Oznacza to, że to, co nie ma znaczenia, nie musi zostać zapisane. Sāraṁ sāram, tylko to, co ważne, kluczowe ma zostać zapisane. To właśnie jest historia Indii. Mahābhārata... Mahā oznacza Wielkie Indie. Odbyło się tam tak wiele wydarzeń, jednak nie wszystkie zostały zapisane. Tylko tak ważne jak Bitwa na Polu Kurukṣetra.