PL/Prabhupada 0862 - Dopóki nie zmienisz społeczeństwa, jak możesz prowadzić pomoc społeczną?



750521 - Conversation - Melbourne

Dyrektor: My tylko dbamy o ludzi z problemami. To nasza polityka.

Prabhupāda: Cóż, każdy ma problem.

Dyrektor: Słucham?

Prabhupāda: W obecnej chwili nawet ministrowie mają problemy.

Dyrektor: Tak, ale to nie jest nasza funkcja. Każdy ma jakiś problem.

Prabhupāda: "Lekarzu, ulecz się sam." Widzisz? Oni też są pijakami, kobieciarzami, mięsożercami, hazardzistami, to wszystko. Muszą się poprawić.

Dyrektor: Nie możesz temu pomóc. To społeczeństwo... Musisz najpierw zmienić społeczeństwo, potem ono mówi nam, by działać inaczej.

Prabhupāda: Nie, nie. Dopóki nie zmienisz społeczeństwa, jak możesz prowadzić pomoc społeczną? Jeśli pozwolisz im być takimi, jakimi są, to jaka jest kwestia pomocy?

Dyrektor: Nazwijmy to inaczej.

Prabhupāda: Naz... Jak...? Ja nie...

Dyrektor: Czy on mnie rozumie?

Prabhupāda: Przede wszystkim należy być człowiekiem pierwszej klasy, ideałem.

Dyrektor: To dlatego jest to takie trudne. Musisz sam pracować i musisz widzieć, że nadajesz się do tej roboty. Jeśli przekonasz wystarczającą liczbę ludzi do...

Prabhupāda: Nie, nie. Nasz program nie polega na vox populi. Gdzie robimy błąd?

Dyrektor: Co? Prabhupāda: Pokaż, gdzie robimy błąd.

Dyrektor: Nie widzę żadnego błędu. Prabhupāda: Możesz się więc nie zgodzić. Ale gdy widzisz, że wszystko jest dobrze, dlaczego tego nie zaakceptujesz? No chyba, że jesteś stronniczy.

Dyrektor: Oczywiście, że jestem. Inaczej mnie wychowano.

Prabhupāda: Tak, jak z naszym...

Dyrektor: Tak jak ty jesteś stronniczy wobec mojego życia.

Prabhupāda: Nie, nie jesteśmy stronniczy. Mówimy, tak jak... Nie jesteśmy stronniczy. Zgadzamy się. Mówimy, że jeśli chcesz być człowiekiem pierwszej klasy, to nie możesz grzeszyć. To jest nasza propaganda.

Dyrektor: Lecz ja, jako pracownik publiczny, nie jestem tu po to, by zmienić społeczeństwo.

Prabhupāda: My też jesteśmy publiką. Należymy do niej. Musisz też pracować dla nas.

Dyrektor: Tak. Co?

Prabhupāda: Jesteśmy członkami społeczeństwa. Jeśli jesteś pracownikiem społecznym, powinieneś pracować także dla nas.

Dyrektor: Według naszej filozofii pracownik publiczny to ktoś, kto służy ministrowi wybranemu przez ludzi, i w ten sposób służy ludziom. Działa tak, jak zadecydują ludzie.

Prabhupāda: Dlatego reformujemy publikę.

Dyrektor: O to mi chodziło.

Prabhupāda: Oni wybierają człowieka...

Dyrektor: Gdy zreformujesz ludzi, oni powiedzą nam, by działać inaczej.

Prabhupāda: Tak. Ludzie głosują na prezydenta Nixona, doznają zawodu i go odwołują. To ma miejsce.

Dyrektor: Tak, lecz tak działa społeczeństwo. Ty musisz chcieć, aby się ono zmieniło, i my też się zmienimy. Ja robię to, o co jestem proszony. W przeciwnym razie stracę pracę.

Prabhupāda: Jeśli chcesz naprawdę pomagać społecznie, to musisz przyjąć tą standardową formułę. Jak wymyślisz własny sposób, to nie odniesiesz sukcesu nigdy.

Dyrektor: Całkiem... Mógłbym się z tobą zgodzić, że jeśli wszyscy będziemy świadomi Kṛṣṇy...

Prabhupāda: Nie wszyscy. My nie...

Dyrektor: To będziemy... wtedy pomoc społeczna będzie znaczyła coś innego.

Prabhupāda: My tu proponujemy. Nie ja, lecz Kṛṣṇa mówi, że należy być spokojnym. Jak zostać spokojnym? Jeśli czyjś umysł jest ciągle niespokojny, jak może zostać spokojnym?

Dyrektor: Masz rację.

Prabhupāda: To jest sekret sukcesu. Chcesz, aby ludzie byli spokojni, ale nie wiesz, jak ich uspokoić. Dlatego musisz przyjąć ten...

Dyrektor: Tak, społeczeństwo jest konkurencyjne.

Prabhupāda: My mówimy intonuj Hare Kṛṣṇa, jedz tu do syta, żyj wygodnie, a staniesz się spokojny. Jest to gwarantowane. Jeśli każdy, nawet szaleniec, zgodzi się na te trzy zasady, intonowanie mantry Hare Kṛṣṇa, jedzenie tego, co ugotujemy, i mieszkanie tu, będzie spokojny.