PL/Prabhupada 0874 - Każdy, kto wzniósł się do duchowej platformy jest Prasannatma, radosny



750519 - Lecture SB - Melbourne

Każdy, kto wzniósł się do duchowej platformy jest Prasannatma, radosny Vidyā-vinaya, pewien dżentelmen, bardzo uczony naukowiec, vidyā-vinaya-sampanne brāhmaṇe gavi, i krowa, i hasti, słoń. vidyā-vinaya-sampanne brāhmaṇe gavi hastini, i śuni - śuni to pies- i śvapāk... Śvapāk znaczy zjadacz psów. Ludzie są różni, lubią jeść różne rodzaje mięsa. Ten, kto je psie mięso uważany jest za bardzo niskiej klasy. śuni caiva śva-pāke ca paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ (BG 5.18). Paṇḍita, uczony, jednakowo widzi każdego. Czym jest ten poziom? To dusza. Nie patrzy na zewnętrzne ciało. Nazywa się to brahma-darśina. Paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ. Gdy ktoś znajdzie się na tej pozycji,

brahma-bhūtaḥ prasannātmā
na śocati na kāṅkṣati
samaḥ sarveṣu bhūteṣu...
(BG 18.54)

Gdy ktoś rozumie, że nie jest tym ciałem, że jest duszą, brahma-bhūtaḥ, to jakie przejawia symptomy? Prasannātmā: natychmiast staje się bardzo radosny. Od tak dawna wrastamy w materię, w cielesną koncepcję życia, że ciągle się niepokoimy. To jest test. Każdy, kto czuje niepokój, jest materialnie usytuowany. A ten, kto wszedł na platformę duchową, jest prasannātmā. Jest radosny. Jakie jest znaczenie prasannātmā? Na śocati na kāṅkṣati: niczego nie chce, a jeśli zgubi to, co dostał, to nie rozpacza. To wszystko. W materialnym świecie pragniemy czegoś, czego nie posiadamy. A jeśli stracimy coś, to nad tym rozpaczamy. Mamy dwa zajęcia: śocana i ākāṅkṣa. Każdy próbuje być wielki. To się nazywa ākāṅkṣa. Jeśli traci coś, to rozpacza. Te dwie rzeczy skończą się, gdy zajmiesz się duchowością.

brahma-bhūtaḥ prasannātmā
na śocati na kāṅkṣati
samaḥ sarveṣu bhūteṣu...
(BG 18.54)

Dopóki ktoś nie ma duchowego zrozumienia, to nie może widzieć na równi. Potem samaḥ sarveṣu bhūteṣu mad-bhaktiṁ labhate parām. Po przekroczeniu etapu brahma-bhūtaḥ można zostać prawdziwym wielbicielem Pana. Linia bhakti nie jest taka łatwa. Lecz dzięki łasce Caitanyi Mahāprabhu zainstalowaliśmy w waszym kraju Bóstwo. Macie wielkie szczęście, że Caitanya Mahāprabhu przybył do was, aby uczyć was, jak uwolnić się od zmartwień. To jest misja Caitanyi Mahāprabhu. Każdy jest zaniepokojony, ale można się od tego uwolnić podążając drogą wytyczoną przez Śrī Caitanyę Mahāprabhu. Jakie jest polecenie Śrī Caitanyi Mahāprabhu? Bardzo proste.

harer nāma harer nāma harer nāma eva kevalam
kalau nāsty eva nāsty eva nāsty eva gatir anyathā
(CC Adi 17.21)

To nie jest osobisty punkt widzenia Caitanyi Mahāprabhu. Pochodzi to z pism wedyjskich, z Bṛhan-Nāradīya-Purāṇa. Ta nauka jest tam. Ponieważ ludzie w tym wieku są bardzo upadli, to metoda wyzwolenia też jest bardzo prosta. Ludzie nie mogą wykonywać żadnych ścisłych czy surowych wyrzeczeń. To nie możliwe. Powinni jedynie intonować święte imię Boga. To wszystko. Każdy może to zrobić. To wcale nie jest trudne. Jeśli powiecie, "Ty jesteś z Indii. Twój Caitanya jest Hindusem, który poleca Hare Kṛṣṇa. Dlaczego mam intonować? Mam swojego Boga." W porządku, jeśli masz swojego Boga, to śpiewaj Jego imię. Caitanya Mahāprabhu nie mówi, aby intonować wyłącznie imię Kṛṣṇy. Jeśli masz związek z Bogiem i jeśli znasz Jego imię i adres, to powtarzaj Jego imię. Niestety nie wiecie, kim jest Bóg, ani nie znacie Jego adresu, jak i Jego działań. Przyjmijcie Kṛṣṇę. Oto solidne imię. Damy wam Jego adres, imię ojca, imię matki, wszystko. Jeśli posiadacie imię własnego Boga, to Caitanya Mahāprabhu mówi, że możecie je intonować. Czy znacie jakieś imię Boga? Nikt nie zna? Wielbiciel: Jehowa. Prabhupāda: Jehowa. W porządku, intonujcie Jehowa. Takie jest zalecenie Caitanyi Mahāprabhu, jeśli znasz imię Boga, to je intonuj. Nāmnām akāri bahudhā nija-sarva-śaktiḥ tatrārpitā niyamitaḥ smaraṇe na kālaḥ (CC Antya 20.16, Śikṣāṣṭaka 2). Takie jest polecenie Caitanyi Mahāprabhu, to święte imię Boga jest tak dobre, jak Bóg.