PL/Prabhupada 0990 - Miłość nie oznacza 'kocham siebie' i medytowania o tym



740724 - Lecture SB 01.02.20 - New York

Miłość nie oznacza 'kocham siebie' i medytowania o tym Bhagavad-bhakti-yoga. Jest to rodzaj prawdziwej yogi. Najwyższy system yogi to bhagavad-bhakti, a zaczyna się od ādau gurv-āśrayaḥ. Najpierw podporządkuj się guru.

tad viddhi praṇipātena
paripraśnena sevayā
(BG 4.34)

Oficjalna inicjacja nie ma znaczenia. Dopóki ktoś nie podporządkował się guru, nie ma mowy o inicjacji. Divya jñāna hṛde prokāśito. Divya-jñāna oznacza "transcendentalną wiedzę." Robienie sztuczek, bycie dyplomatą i intrygantem, to draństwo nie pomoże w bhagavad-bhakti-yodze. Mogą przyjść jakieś materialne profity, ale życie duchowe będzie zepsute. Ten ruch świadomości Kṛṣṇy służy duchowemu oświeceniu, a nie zarabianiu pieniędzy. To nie jest świadomość Kṛṣṇy. Caitanya Mahāprabhu naucza:

mama janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi
(CC Antya 20.29, Śikṣāṣṭaka 4)

Na dhanaṁ. Czego chcą materialiści? Chcą pieniędzy, wielu zwolenników, podległych lub dobrej i pięknej żony. To jest materialista. Ale Caitanya Mahāprabhu odrzuca to. Na dhanaṁ: "Nie, ja nie chcę pieniędzy." To jest nauczanie. Na dhanaṁna na janaṁ: "Nie chcę nikim rządzić." Nie. Na dhanaṁ na janaṁ na sundarīṁ kavitāṁ; poetyckie wyobrażenie o dobrej i pięknej żonie. "Nie chcę tego." A czego chcesz?

mama janmani janmanīśvare
bhavatād bhaktir ahaitukī tvayi
(CC Antya 20.29, Śikṣāṣṭaka 4)

Bhagavad-bhakta nie chce nawet wyzwolenia. Dlaczego Kṛṣṇa, Caitanya Mahāprabhu mówi janmani janmani, "narodziny po..."? Osoba wyzwolona nigdy się nie rodzi w materialnym świecie. Impersonaliści wtapiają się w blask cielesny Kṛṣṇy, a wielbiciele dostają pozwolenie na wejście do Vaikuṇṭhy lub Goloka Vṛndāvany. Nie hałasuj. Jeśli zawsze chcemy być prasanna mana, zawsze radośni- to jest życie duchowe. A nie tylko zmartwienia, snucie planów. To nie jest duchowe życie. Nie znajdziecie żadnej materialistycznej osoby tak radosnej. Często jest ponura, myśli dużo, pali i pije, snuje ogromne plany. To jest materialista. A bhagavad-bhakti-yogataḥ: prasanna-manaso. Bhagavad-gītā mówi:

brahma-bhūtaḥ prasannātmā
na śocati na kāṅkṣati
(BG 18.54)

Prasannātmā. To jest życie duchowe. Gdy tylko prowadzi się prawdziwe życie duchowe, nie ważne czy jest to filozofia bezosobowa czy osobowa, obie są duchowe; z tą różnicą, że impersonaliści myślą "Jestem duchem, Bóg jest duchem. Dlatego jesteśmy jednym. Wtapiamy się w to." Sāyujya-mukti. Kṛṣṇa daje im sāyujya-mukti. Ale nie jest to zbyt bezpieczne, bo ānandamayo 'bhyāsāt (Vedānta-sūtra 1.1.12). Prawdziwego ānanda nie można zrealizować samemu. Muszą być dwie osoby. Miłość nie oznacza "kocham siebie" i medytawania o tym. Nie. Musi istnieć inna osoba, ukochany. Dlatego dvaitavāda. Gdy tylko przychodzicie do szkoły bhakti, musi być tam dvaitavāda: dwie osoby- Kṛṣṇa i Jego wielbiciel. Wymiana pomiędzy nimi nazywa się bhakti. Te czynności to bhakti. Dlatego powiedziane jest bhagavad-bhakti-yogatah. Nie monizm, jedność. Tam zawsze jest bhakta... wielbiciel próbujący zadowolić Kṛṣṇę.