TR/Prabhupada 0701 - Eğer Spitritüel Öğretmene Karşı Sevgin Varsa, Bu Hayattaki İşini Bitir



Lecture on BG 6.46-47 -- Los Angeles, February 21, 1969

Prabhupāda: Evet?

Tamal Krishna: Prabhupāda, manevi öğretmenin öğrencileri Tanrı bilincine erişene kadar daima tekrar geri geleceğini duydum. Bunu açıklayabilir misin?

Prabhupāda: Evet. Fakat bundan faydalanmaya çalışmayın. (gülüşmeler) Manevi öğretmeninize bu şekilde sıkıntı çıkarmaya çalışmayın. Bu yaşamda işinizi bitirin. Bu özellikle gevşek olanlar içindir. Adananı, öğrencisi manevi öğretmene hizmette ciddi olmalıdır. Eğer zekiyse şunu bilmelidir "Neden bu şekilde hareket etmeliyim ki manevi öğretmenim beni tekrar geri çağırmak için sıkıntıya girsin? Bu yaşamda işimi bitireyim." Doğru düşünme şekli bu olmalıdır. "Oh, eminim manevi öğretmenim gelecek, bütün saçmalıkları yapayım" değil. Hayır. Demek istediğim şey, eğer manevi öğretmeninizi biraz seviyorsanız o zaman bu yaşamda işinizi bitirmelisiniz ki böylelikle sizi tekrar geri çağırmak için geri gelmesin. Bu tamam mı? Bu işten faydalanmayın (?). Bunun yerine, ciddi olarak işinizi bitirin. Bu bir gerçektir. Bilvamaṅgala Ṭhākura'nın bir örneği vardır.

Bilvamaṅgala Ṭhākura bir önceki hayatında neredeyse adanma hizmetinin en yüksek platformu olan prema bhaktiye ulaşmıştı. Fakat her zaman düşme şansı vardır. Yani, öyle ya da böyle düşmüştü. Ve bir sonraki yaşamında Bhagavad-gītā'da belirtildiği gibi zengin bir ailede doğdu: śucīnāṁ śrīmatāṁ gehe (BG 6.41). Zengin bir brāhmaṇa ailesinde doğmuştu, fakat doğal olarak tüm zengin çocuklar gibi kadınlara bağımlı olmuştu... Zampara. Manevi öğretmeninin hayat kadını aracılığı ile ona talimat verdiği söylenir. Doğru zamanda, bu hayat kadını aracılığı ile manevi öğretmeni şöyle konuştu, "Ooo, bu et ve kemiğe fazlasıyla bağımlısın. Eğer Kṛṣṇa'ya fazlasıyla bağımlı olsaydın, ne kadar iyiliğe erişirdin." Hemen bu pozisyonu aldı. Yani, bu manevi öğretmenin pozisyonudur. Fakat bizler bundan yararlanmamalıyız. Bu çok iyi bir şey değildir. Denemeliyiz: yasya prasādād bhagavat-prasādaḥ. Manevi öğretmenimizi bizi bir hayat kadının evinden geri çağıracak bir duruma sokmamalıyız. Fakat bunu yapmak zorundadır. Çünkü öğrencisini kabul ediyor, bunun gibi bir sorumluluğu var.