FA/Prabhupada 0843 - از ابتدای زندگی اشتباه شده، آنان فکر می کنند که این بدن، خودشان است

Revision as of 22:59, 10 October 2018 by Vanibot (talk | contribs) (Vanibot #0023: VideoLocalizer - changed YouTube player to show hard-coded subtitles version)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)


761215 - Lecture BG 16.07 - Hyderabad

پس اين مردم پليد، اونها نمى دونند، كدوم راه هدف شونه اونها ميگن اين نفع شخصيه، ولى اين نادان ها، نمى دونند كه نفع شخصى چيه، چون از اولين لحظه هاى زندگى شون، اشتباه شده اونا فكر مى كنند كه اين بدن، خود اونهاست. پس چطورى نفع شخصى رو مى فهمند؟ اصل اساسى، اشتباهه. " دهاتما-بودهى" سگ ها، گربه ها، فكر مى كنند كه" من اين بدنم". پس همون علاقه، " آسوراها" اونها نمى فهمن، حتى اگر تلاش كنند كه بفهمند. " دهينوسمين ياتاها دهه" در ميان اين بدن روح قرار گرفته. اونها نمى تونن بفهمند بنابراين نفع شخصى شون اشتباهه نفع شخصى واقعى، اينه" من روح هستم. من پسر خداوندم پدر من خيلى خيلى ثروتمنده، توانا ست من معاشرت با پدرم رو ترك كردم و بنابراين دارم رنج مى كشم" در غير اين صورت حرفى براى رنج بردن نمى مونه. ما تجربه داريم پسر يك مرد خيلى ثروتمند، چرا بايد رنج ببره؟ بنابراين كريشنا اينجا در آيه ى ٤، فصل ١٤ بهاگاواد گيتا مى فرمايد: " من پدر بذردهنده ى تمام موجودات زنده هستم" خداوند يعنى" شاد-آيشواريا-پورناها"، شش نوع توانايى. او كامله خداوند مالك همه چيزه بنابراين اگر پسر كسى هستم كه مالك همه چيزه، اونوقت چه جايى براى رنج بردن من مى مونه؟ پس اصل اساسى نفع شخصى، گم شده اين جنبش كريشناآگاهى براى احياى آگاهى اونها ست كه" شما اين بدن نيستيد. شما روح هستيد شما جزء و ذره اى از خداونديد. چرا بايد رنج ببريد؟ پس كريشناآگاهى را پرورش دهيد، و فقط با پرورش كريشناآگاهى به خانه، نزد خداوند، باز خواهيد گشت، و خوشحال خواهيد بود" كريشنا اين رو تأييد كرده Duḥkhālayam aśāśvatam, nāpnuvanti mahātmānaḥ saṁsiddhiṁ paramāṁ gatāḥ, mām upetya (BG 8.15): " اگر كسى نزد من بيايد"، " مام اوپتيا"، " آنگاه دوباره به اين دنياى مادّى، كه مكان درد و رنج است، باز نخواهد گشت" ( گيتا، فصل ٨، آيه ى ١٥) اين مكان، مكان رنج بردنه چون اونها نمى دونند نفع شخصى چيه، محل رنج بردن رو، مكان لذت رو قبول مى كنند ولى واقعاً اون مكان رنجه. چرا داريد اين بدن رو مى پوشونيد؟ بدن علت همه ى رنج هاست، و در ارتباط با فضاى اطراف، من احساس سرما مى كنم بنابراين بايد بپوشونمش. اين يك معنا از تسكين درده موقعيت، درد كشيدنه، ولى به طريقى ما داريم سعى مى كنيم كه درد رو تسكين بديم مشابهاً، در فصل تابستان هم، رنج هست در اون زمان، ما اين پوشش رو نمى خوايم؛ پنكه مى خوايم پس همواره رنج هست. حتى در فصل تابستان يا زمستان، رنج و درد بايد باشه كه ما به دركش نمى رسيم. اين به دليل " آسوريك سوا بهاوا" مونه پس ما سؤال نمى كنيم. در فصل تابستان و زمستان..... در فصل تابستان چيزهاى خنك رو دوست داريم، و در فصل زمستان، چيزى مى خوايم كه گرم باشه پس دو چيز وجود داره. گاهى گرما، رنجه، گاهى اين سرما هم درد كشيدنه. پس لذت كجاست؟ ما فقط مشتاقيم كه" اگر الان، گرم بود..." ولى گرما هم رنج آوره بنابراين كريشنا مى فرمايد كه" از درد و رنج اذيت نشويد. اين ادامه خواهد يافت فكر مى كنيد كه فصل تابستان بسيار لذت بخش ست همان چيز در فصل زمستان ، لذت بخش نخواهد بود. پس آنها مى آيند و مى روند از اين به اصطلاح رنج كشيدن و لذت بردن، اذيت نشويد. به وظيفه ى خود عمل نماييد، كريشناآگاهى"