MK/Prabhupada 0061 - Ова Тело е Вреќа од Кожа, Коски и Крв
Northeastern University Lecture -- Boston, April 30, 1969
Драги мои момци и девојки, Ви благодарам многу што присуствувате на овој состанок. Ние го шириме овој процес на Свесност за Кришна, затоа што постои огромна потреба за ова движење низ целиот свет, а процесот е многу едноставен. Тоа е предност. Најпрво, обидете се да разберете што е трансцедентална платформа. Што се однесува на нашите животни услови, ние се наоѓаме на различни нивоа, платформи. Ние, пред се треба да застанеме на трансцедентална платформа. Постои прашање за трансцеденталната медитација. Во Бхагавад Гита, во Третото Поглавје, ќе најдете дека има различни статуси /состојби на условениот живот. Првиот е „indriyāṇi parāṇy āhur“...(БГ 3.42). На санскрит indriyāṇi. Првата работа е телесната концепција на животот. Секој од нас, во овој материјален свет е под влијание на телесната концепција на животот. Јас размислувам „Јас сум Индиец“. Вие мислите дека сте Американци. Некој друг размислува „Јас сум Русин“. Некој размислува „Јас сум некој друг“. Значи, сите размислуваат „Јас сум ова тело“. Тоа е еден стандард или едно ниво. Тоа ниво се нарекува сетилно ниво, затоа што додека имаме телесна концепција на животот, ние мислиме дека среќата е во задоволувањето на сетилата. Тоа е се. Среќата значи задоволување на сетилата, затоа што телото значи сетила. Значи „indriyāṇi parāṇy āhur indriyebhyaḥ paraṁ manaḥ“ (БГ 3.42). Господ Кришна вели дека во материјалниот концепт на живот или телесен концепт на живот, нашите сетила се многу изразени. Тоа се случува во сегашниот момент. Не во сегашниот момент, туку од настанокот на овој материјален свет. Тоа е болест наречена „Јас сум ова тело“. Шримад Бхагаватам вели „yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke sva-dhīḥ kalatrādiṣu bhauma ijya-dhiḥ“ (ШБ 10.84.13), дека „Секој кој има таков концепт на телесно разбирање „Јас сум ова тело“...“. „Ātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātu“, каде „Ātma-buddhiḥ“ значи концепт на сопственост во оваа вреќа од кожа и коски. Тоа е вреќа. Ова тело е вреќа од кожа, коски, крв, урина, столица и толку многу убави работи. Гледате? Но, ние мислиме „Јас сум оваа вреќа од коски и кожа и столица и урина. Тоа е нашата убавина. Тоа е нашето се“.
Има многу убави приказни...Секако, немаме многу време. Сепак, би сакал да ви раскажам една приказна за еден човек, едно момче кое било привлечено од убава девојка. Девојката не се согласувала, но момчето било упорно. Во Индија, девојките ја чуваат својата чест ( невиност ), многу строго. Таа девојка не се согласувала. Сепак рекла „Во ред, се согласувам. Дојди за една недела“. Таа нагласила: „Дојди во тоа и тоа време“. На момчето му било многу драго. Во тие седум дена, девојката земала пургатив ( средство за прочистување ) и постојано имала столица и повраќање, ден и ноќ и сите тие излачувања ги чувала во еден фин лонец. Кога дошло закажаното време, момчето дошло, а девојката седела на прагот. Момчето прашало: „Каде е таа девојка?“ Таа рекла: „Јас сум таа девојка“. „Не, не. Ти не си таа. Ти си толку неубава. Таа беше толку убава. Ти не си таа девојка“. „Не, јас сум таа девојка, но сега ја одвоив мојата убавина во посебен лонец“. „Што е тоа?“ Таа му покажала: „Тоа е мојата убавина, овие излачувања на столица и повраќање. Тоа е содржината“. Всушност секој може да биде силен или многу убав, но ако исфрли столица три или четири пати, се се менува веднаш.
Значи мојата поента е иста како што е наведено во Шримад Бхагаватам, за тоа дека овој телесен концепт на живот, не е толку сангвичен. „Yasyātma-buddhiḥ kuṇape tri-dhātuke“ (ШБ 10.84.13).