View source for OR/Prabhupada 0159 - କିପରି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବ ସେହି ଶିକ୍ଷା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ବଡ଼, ବଡ଼ ଯୋଯନା କରାଯାଉଛି

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Oriya Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0159 - in all Languages]]
[[Category:OR-Quotes - 1976]]
[[Category:OR-Quotes - Lectures, Srimad-Bhagavatam]]
[[Category:OR-Quotes - in India]]
[[Category:OR-Quotes - in India, Vrndavana]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Oriya|OR/Prabhupada 0158 - ମାତୃ ହତ୍ୟାକାରି ସଭ୍ୟତା|0158|OR/Prabhupada 0160 - କୃଷ୍ଣ ବିରୋଧ କରୁଛନ୍ତି|0160}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:You don't require any education for this karma. They are making big, big plans to educate people how to work hard. This is waste of time. Educational institution should be for teaching people how to become Krsna conscious, not to become this or that|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|BqWqw-IYnbU|କିପରି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବ ସେହି ଶିକ୍ଷା ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେବା ପାଇଁ ବଡ଼, ବଡ଼ ଯୋଯନା କରାଯାଉଛି<br />- Prabhupāda 0159}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/761103SB.VRN_clip2.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:Lecture on SB 5.5.15 -- Vrndavana, November 3, 1976|Lecture on SB 5.5.15 -- Vrndavana, November 3, 1976]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->     
କଲିକତା ,ବମ୍ଵେ, ଲଣ୍ଡନ, ନ୍ୟୁୟର୍କ ପରି ବଡ଼, ବଡ଼ ସହରରେ ସମସ୍ତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ନୁହେଁ ଯେ ବଡ଼ ସହରରେ ଜଣକୁ ସହଜରେ ଖାଇବାକୁ ମିଳିଯାଉଛି । ନା । ସମସ୍ତଙ୍କୁ କାମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏବଂ ସମସ୍ତେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛନ୍ତି । ତୁମେ ଭାବୁଛ କି ସମସ୍ତେ ସମାନ ସ୍ଥିତିରେ ଅଛନ୍ତି? ନା । ତାହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ଭାଗ୍ୟ । ଭାଗ୍ୟ । ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଦିନ ରାତି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରୁଛି, ଚବିଶ ଘଣ୍ଟା, ସେ କେବଳ ଦୁଇଟି ରୁଟି ପାଉଛି, ବାସ୍ । ଆମେ ବମ୍ଵେରେ ଦେଖିଛୁ । ସେମାନେ ଏତେ ଦୂଷିତ ଅବସ୍ଥାରେ ରହୁଛନ୍ତି ଯେ ଦିନରେ ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କୁ କିରୋସିନ ବତୀ ଲଗେଇବାକୁ ପଡ଼ୁଛି । ଏପରି ସ୍ଥାନରେ ସେମାନେ ରହୁଛନ୍ତି, ଏବଂ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଅପରିଷ୍କାର ଅବସ୍ଥାରେ । ଏହାର ମାନେ କି ବମ୍ବେରେ ସମସ୍ତେ ବିଳାସ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଛନ୍ତି? ନା । ସେହିପରି, ସମସ୍ତ ସହର । ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ତୁମେ ତୁମର ଅର୍ଥନୈତିକ ସ୍ଥିତି କେବଳ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରି ଉନ୍ନତ କରିପାରିବ ନାହିଁ । ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ତୁମେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କର କିମ୍ଵା ନ କର, ଯହା ତୁମର ଭାଗ୍ୟରେ ଅଛି, ତାହା ତୁମେ ପାଇବ । ସେଥିପାଇଁ ଆମର ଶକ୍ତି ଉପଯୋଗ ହେବା ଉଚିତ୍...ମଳ-ଲୋକ-କାମୋ ମଦ୍-ଅନୁଗ୍ରହାର୍ତଃ । ଶକ୍ତିର ଉପଯୋଗ ହେବା ଉଚିତ୍ କି କିପରି କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରିହେବ । ତାହା କରିବା ଉଚିତ୍ । ଶକ୍ତି ସେହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଉପଯୋଗ ହେବା ଉଚିତ୍, ଶକ୍ତି ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ କେବଳ ଏକ ମିଥ୍ୟା ଆଶା ପାଇଁ  ଯେ "ମୁଁ ସୁଖୀ ହୋଇଯିବି । ମୁଁ ଏହା କରିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଁ ଏହା କରିବା ଉଚିତ୍ । ମୁଁ ଏପରି ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରିବି । ମୁଁ..". 

କୁମ୍ଭାରର କାହାଣୀ । କୁମ୍ଭାର ଯୋଯନା କରୁଥିଲା । ତା ପାଖରେ କିଛି ପାତ୍ର ଥିଲା ଏବଂ ସେ ଯୋଯନା କରୁଥିଲା, "ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋ ପାଖରେ ଏହି ଚାରୋଟି ପାତ୍ର ଅଛି ଏବଂ ମୁଁ ଏହାକୁ ବିକ୍ରି କରିବି । ମୋର କିଛି ଲାଭ ହେବ । ତାପରେ ଦଶଟି ପାତ୍ର ହୋଇଯିବ । ତେବେ ମୁଁ ଦଶଟି ପାତ୍ର ବିକ୍ରି କରିଦେବି, ମୋର କିଛି ଲାଭ ହେବ । ମୋତେ କୋଡ଼ିଏଟି ପାତ୍ର, ତାପରେ ତିରିସିଟି, ତାପରେ ଚାଳିସିଟି ପାତ୍ର ମିଳିବ । ଏହିପରି ଭାବରେ ମୁଁ କୋଟିପତି ହୋଇଯିବି । ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ମୁଁ ବିବାହ କରିବି, ଏବଂ ମୁଁ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ଏପରି ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବି । ଏବଂ ସେ ଯଦି ଅବଜ୍ଞାକାରୀ ହେବ, ତେବେ ମୁଁ ତାକୁ ଏପରି ଲାତ ମାରିବି ।" ତେଣୁ ସେ ଯେତେବେଳେ ଲାତ ମାରିଲା, ସେ ପାତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ଲାତମାରିଲା ଏବଂ ସମସ୍ତ ପାତ୍ର ଭାଙ୍ଗିଗଲା । (ହାସ୍ୟ) ତେଣୁ ତାର ସ୍ଵପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ତୁମେ ଦେଖୁଛ? ସେହିପରି, ଆମେମାନେ କେବଳ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଛୁ । କିଛି ପାତ୍ର ସହିତ ଆମେ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଛୁ ଯେ "ଏହି ପାତ୍ରଗୁଡ଼ିକର ସଂଖ୍ୟା ବଢ଼ି ବହୁତ ସାରା ପାତ୍ର ହୋଇଯିବ, ବହୁତ ସାରା ପାତ୍ର, ବହୁତ ସାରା ପାତ୍ର," ତାପରେ ସମାପ୍ତ । କଳ୍ପନା କର ନାହିଁ, ଯୋଯନା କର ନାହିଁ । ତାହା ହେଉଛି... ଗୁରୁ, ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଗୁରୁ ଏବଂ ସରକାର ସଚେତନ ରହିବା ଉଚିତ୍ ଯେ "ଏହି ଦୁର୍ଜନମାନେ କୌଣସି ଯୋଯନା ନ କରନ୍ତୁ । ଏହି ଦୁର୍ଜନ ଖୁସୀ ହେବା ପାଇଁ କୌଣସି ଯୋଯନା ନ କରୁ । ନ ଯୋଯୟେତ୍ କର୍ମଶୁ କର୍ମ-ମୂଢ଼ାନ୍ । ଏହି ଜଗତ ହେଉଛି କର୍ମର ଜଗତ । ଏହି ଭୌତିକ ଜଗତ ହେଉଛି ତାହା । ସେମାନେ ପୂର୍ବରୁ ନଇଁ ଯାଇଛନ୍ତି, ତେବେ ଉପଯୋଗ କ'ଣ? ଲୋକ ବ୍ୟୟାୟାମିଶ-ମଦୟ-ସେବା ନିତ୍ୟାସତୁ ଜନ୍ତୁଃ । ଯେପରି ଯୌନ ଜୀବନ । ଯୌନ ଜୀବନ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅଟେ । କିପରି ଯୌନ କ୍ରିୟା ଉପଭୋଗ କରିବ ଏଥିପାଇଁ କୌଣସି ବିଶ୍ଵବିଦ୍ୟାଳୟ ଶିକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ସେମାନେ ଉପଭୋଗ କରିବେ । କେହି ନୁହେଁ..."କାହାକୁ କିପରି କାନ୍ଦିବ କିମ୍ଵା କିପରି ହସିବ କିମ୍ଵା କିପରି ଯୌନ କ୍ରିୟା ଉପଭୋଗ କରିବ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ ।" ଏକ ବେଙ୍ଗୋଲି ଢ଼ଗ ଅଛି । ତାହା ସ୍ଵାଭାବିକ । ଏହି କର୍ମ ପାଇଁ ତୁମକୁ ଶିକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ସେମାନେ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କିପରି କଠିନ ପରିଶ୍ରମ କରିବ ତାହା ଶିକ୍ଷା ଦେବା ପାଇଁ ବଡ଼, ବଡ଼ ଯୋଯନା କରୁଛନ୍ତି । ଏହା ହେଉଛି ସମୟର ଅପବ୍ୟୟ । ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ ଗୁଡ଼ିକ ଲୋକମାନଙ୍କୁ କିପରି କୃଷ୍ଣ ଚେତନାଶୀଳ ହୋଇପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ହେବା ଉଚିତ୍, ନା କି ଏହା ହେବା ପାଇଁ ତାହା ହେବା ପାଇଁ । ତାହା ହେଉଛି ସମୟର ଅପବ୍ୟୟ, କାରଣ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କଦାପି ସଫଳ ହେବ ନାହିଁ । ତଳ୍ ଲଭ୍ୟତେ ଦୁଃଖବଦ୍ ଅନ୍ୟତଃ ସୁଖମ୍ କାଳେନ ସର୍ବତ୍ର ଗଭିର-ରମ୍ହସା । ପ୍ରକୃତିର ନିୟମ କାମ କରୁଛି ପ୍ରକୃତେଃ କ୍ରିୟମାଣାନି ଗୁଣୈଃ କର୍ମାଣି ସର୍ବଶଃ ([[Vanisource:BG 3.27 (1972)|BG 3.27]]) । ଯାହାକିଛି...

ସେଥିପାଇଁ ଆମର ଵୈଦିକ ସଭ୍ୟତା ହେଉଛି ଯେ ଲୋକମାନେ ନିଜର ସ୍ଥିତିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ, ଏକ ବ୍ରାହ୍ମଣ, କ୍ଷେତ୍ରୀୟ, ବୈଶ୍ୟ, ଶୂଦ୍ର । ଯାହା କିଛି ସେ ଭଗବାନଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଏ, ସେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଥିଲା । ବାସ୍ତବ ଶକ୍ତି କିପରି କୃଷ୍ଣଙ୍କର କୃପା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ସେଥିପାଇଁ ଉପଯୋଗ କାରା ଯାଉଥିଲା । ତାହା ଆବଶ୍ୟକ, କିପରି ଶିଖିବ କି କିପରି କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଆତ୍ମସମର୍ପଣ କରିବ । ତାପରେ ଅହଂ ତ୍ଵାଂ ସର୍ବପାପେଭ୍ୟୋ ମୋକ୍ଷାୟିଷ୍ୟାମି ([[Vanisource:BG 18.66 (1972)|BG 18.66]]) । ତାହା ହେଉଛି ଅନ୍ତ । ଭାରତରେ ଆମେ ପାଇବା ନାହିଁ ଯେ... ମାହାନ ଋଷି, ସେମାନେ ଅନେକ ପୁସ୍ତକ ଲେଖିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ କୁଟିଆରେ ରହୁଥିଲେ । କେବଳ ରାଜା, କ୍ଷେତ୍ରୀୟ, କାରଣ ସେମାନଙ୍କୁ ଶାସନ କରିବାକୁ ପଡୁଥିଲା, ସେମାନେ ବଡ଼, ବଡ଼ ପ୍ରାସାଦ ନିର୍ମାଣ କରୁଥିଲେ । ଆଉ କେହି ନୁହେଁ । ସେମାନେ ଅତି ସରଳ ଜୀବନ ଯାପନ କରୁଥିଲେ, ଅତି ସରଳ ଜୀବନ । ତଥା କଥିତ ଅର୍ଥନୈତିକ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ସମୟ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ, ଗଗନଚୁମ୍ବୀ କୋଠାଘର, ଭୂମିଗତ ମାର୍ଗ ଏବଂ ଏହିପରି ଅନେକ କିଛି ନିର୍ମାଣ କରି । ଏହା ବୈଦିକ ସଭ୍ୟତା ନୁହଁ । ଏହାକୁ ଆସୁରିକ ସଭ୍ୟତା କୁହାଯାଏ । 
<!-- END TRANSLATED TEXT -->