AF/Prabhupada 0063 - Ek is veronderstel om ‘n goeie Mrdanga Speler te wees
Arrival Lecture -- Dallas, March 3, 1975
Ek is so baie bly om die atmosfeer hier te beleef. Onderwys beteken Krsna bewussyn. Dit is onderwys. As net ons verstaan dat "Krsna die Hoogste Persoon is. Hy is groot, en ons is almal ondergeskiktes. Ons plig is dus om Krsna te dien. " Hierdie twee reëls, as ons dit verstaan, dan is ons lewe volmaak. As ons leer hoe om Krsna te aanbid, hoe om God te behaag; hoe om Hom mooi aan te trek, hoe om hom heerlike voedsel te bedien, hoe om Hom met ornamente en blomme te versier, hoe om ons respek aan Hom te betoon, hoe om Sy naam te chant, op hierdie manier, deur net dit te bedink, kan ons sonder enige sogenaamde opvoeding 'n perfekte persoon binne die heelal word. Dit is Krsna bewustheid. Dit verg nie die A-B-C van onderwys nie. Dit vereis net 'n verandering van bewussyn. Dus, as hierdie kinders van die begin van hul lewe af geleer word... Ons het die geleentheid gehad om opleiding in hierdie proses van ons ouers te kry. Baie heilige persone het my pa se huis besoek. My pa was 'n Vaiṣṇava. Hy was Vaiṣṇava, en hy wou gehad het dat ek 'n Vaiṣṇava word. Wanneer 'n heilige persoon ons besoek het, sou hy hom vra: "Seën asseblief my seun dat hy 'n dienaar van Rādhārāṇī kan word." Dit was sy gebed. Hy het nooit vir enigiets anders gebid nie. En hy het vir my geleer hoe om mṛdaṅga te speel. My ma was daarteen gekant. Daar was twee onderwysers - een vir die onderrig van die ABC, en een vir die onderrig van my mṛdaṅga. So het die een onderwyser gewag terwyl die ander onderwyser my geleer het hoe om mṛdaṅga te speel . My ma sou kwaad word; "Wat is hierdie nonsens? Jy onderrig mṛdaṅga? Wat sal hy doen met hierdie mṛdaṅga? " Maar miskien wou my pa gehad het dat ek in die toekoms 'n groot mṛdaṅga speler moes word. (Lag) Daarom is ek baie dank aan my pa verskuldig, en ek het my boek, Krsna boek, aan hom opgedra. Hy wou dit gehad het. Hy wou hê ek moes 'n prediker van Bhāgavata, Śrīmad-Bhāgavatam wees, en 'n speler van die mṛdaṅga en 'n dienaar van Rādhārāṇī. So, elke ouer moet ook so dink; anders moet 'n mens nie 'n pa of 'n ma word nie. Dit is die opdrag in die geskrifte. Daar word in die Śrīmad-Bhāgavatam, Vyfde Canto, gesê pitā na sa syāj jananī na sa syād gurur na sa syāt sva-jano na sa syāt. Op hierdie wyse, is die gevolgtrekking, na mocayed yaḥ samupeta-mṛtyum. Indien iemand nie in staat is om sy dissipel te red van die dreigende gevaar van die dood nie, moet hy nie 'n guru word nie. 'n Mens moenie 'n vader of moeder word as hy dit nie kan wees nie. Op hierdie wyse, is jy geen vriend, geen familie, geen pa nie, nee..., indien jy nie die ander party kan leer hoe om uit die kloue van die dood gered te word nie.
Dit is die soort onderwys wat die hele wêreld benodig. En die eenvoudige ding is dat 'n mens dit wel kan vermy; hierdie verstrengeling van geboorte, dood, ouderdom en siekte - deur bloot Krsna bewus te word.