FA/Prabhupada 0996 - من شما پسرها و دخترهای آمریکایی را تطمیع نکردم که دنبا من بیایید. تنها دارایی ذکر کردن بود
730406 - Lecture SB 02.01.01-2 - New York
من شما پسرها و دخترهای آمریکایی را تطمیع نکردم که دنبا من بیایید. تنها دارایی ذکر کردن بود Prabhupāda: بنابراین ماهاراج پاریکشیت از شوکادو گوسوامی پرسیدند... "وظیفه ی من چیست؟ من تا هفت روز دیگر خواهم مرد، وظیفه ی من چیست؟ پس او در مورد کریشنا پرسش کرد چون ماهاراج پاریکشیت، در یک خانواده وایشناو بدنیا آمده بود، نوه ی آرجونا... پانداواها، آنها وایشناو و عابد خداوند بودند، بنابراین او از کودکی این سعادت را داشت که کریشنا را پرستش کند. او با دیتی های کریشنا بازی میکرد، پس طبیعتا مایل بود راجع به کریشنا بشنود. او پرسید، "وظیفه ی من چیست؟ آیا من باید فقط راجع به کریشنا بشنوم ، یا چیز دیگری هست؟ با شنیدن این سوال، شوکادو گوسوامی به او تبریک گفت، varīyān eṣa te praśnaḥ: (SB 2.1.1) "اوه، سوال تو بسیار فوق العاده است، بسیار خوشایند، واریان." واریان یعنی "خیلی خوش آمدید،" چیزی که من داده ام، واریان. باشکوه، بله. "پراشناه باشکوه، زیرا تو در مورد کریشنا پرسیدی." So varīyān eṣa te praśnaḥ kṛto loka-hitaṁ nṛpa: (SB 2.1.1) "پادشاه عزیزم، این سوال بسیار فرخنده ای برای همه ی مردم جهان است." اگر شما فقط راجع به کریشنا بپرسید یا راجع به کریشنا بشنوید، حتی اگر ما نفهمیم، اما آن ارتعاشات کریشنا... درست همانطور که ما ذکر می کنیم "هاره کریشنا،" ممکن است ما معنی هاره کریشنا را نفهمیم، اما هنوز، چون یک صدای متعال است، فرخنده می باشد. هر کجا شما هاره کریشنا ذکر کنید، آنها ممکن است بشنوند یا نشنوند، برای آنها خجسته است. برای همین ما مردان خود را برای سانکیرتان خیابانی میفرستیم. مهم نیست که مردم مشتاق شنیدن هستند یا نه، اما آن خجسته است. آن یک فضایی را ایجاد میکند که خیلی، خیلی با جامعه ی بشری متجانس است. این باید قاعده ی کلی ما باشد. نه اینکه چون ما ذکر میکنیم، و کسی اهمیت نمیدهد، ما نباید نا امید بشویم. ما، این جنبش سانکیرتان آنقدر زیبا ست که فقط با ذکر کردن، ارتعاشات فضای خجسته ای را خلق میکنند، (SB 2.1.1). شما الان میتوانید عملا ببینید، کسانی که اعضای قدیمی هستند... بنابراین من در این نیویورک در آن مغازه فقط با ذکر کردن شروع کردم. بنابراین من به شما پسرها و دخترهای آمریکایی رشوه ندادم که دنبال من بیایید. تنها دارایی ذکر کردن بود. که در پارک تامپکینسون اسکوور،این برهماناندا سوامی اولین کسی بود که در ذکرهای من رقصید. (خنده) او و آچیوتاناندا، آن اولین رقصیدن جنبش کریشنا آگاهی ما بود. (خنده) بله. و من مریدانگا نداشتم. آن بود، چی بود؟ عابد: (نا مفهوم) درام. Prabhupāda: طبل، طب کوچک. پس من هاره کریشنا ذکر میکردم برای، از دو تا چهار، سه ساعت، و تعداد زیادی پسرها و دخترها می آمدند و به ما می پیوستند، و اولین عکس در روزنامه تایمز بود. نیو یورک تایمز، آنها قدردانی کردند، و مردم هم قدر دانی کردند. پس این ذکر کردن، در ابتدا فقط ذکر کردن بود. هیچ چیز دیگری، هیچ نبود. در آن زمان برنامه پخش پراسادام نبود. آن، بعدا آمد. بنابراین ما باید همیشه مطمئن باشیم که این ذکر کردن ارتعاشی ازاین دنیای مادی نیست. این ارتعاش جهان مادی نیست. ناروتاما داسا تهاکور میگوید، آن از جهان روحانی وارد شده است. کاملا روحانی است. در غیر اینصورت چطور ممکن بود؟ گاهی به-اصطلاح یوگی ها، میگویند که ذکر کردن... در بمبئ یک به-اصطلاح پست فطرتی وجود دارد، او میگوید، "ذکر کردن مانترای هاره کریشنا و ذکر کردن کوکا-کولا مثل هم هستند." او چنین پست فطرتی است. او نمیدامد که این ارتعاشی از این دنیای مادی نیست. اما کسی که هیچ دانشی ندارد، آنها فکر میکنند که "معنی این ذکر ، هاره کریشنا، هاره کریشنا چیست؟" اما آنها عملا میبینند که ما میتوانیو شبانه روز ادامه بدهیم، و باز هم خسته نشویم، اما هر اسم مادی دیگری را اگر بگیرید، بعد از سه بار ذکر کردن خسته می شوید. این هم مدرک. شما میتوانید روز و شب ذکر کنید، هرگز احساس خستگی نخواهید کرد. بنابراین این مردم، مردم بیچاره، مغزی برای درک کردن ندارند.