PL/Prabhupada 1026 - Jeśli rozumiemy, że nie jesteśmy podmiotem radości, że jest nim Kryszna, to jest to świat duchowy
731129 - Lecture SB 01.15.01 - New York
Mamy tyle pomysłów na to, jak być szczęśliwymi. Każdy ma swój pomysł: "Teraz to jest..." Ale dranie nie wiedzą, czym jest rzeczywisty proces zdobywania szczęścia. Jest to Kṛṣṇa. Tego nie wiedzą. Na te viduḥ svārtha-gatiṁ hi viṣṇuṁ durāśayā ye bahir-artha-māninaḥ (SB 7.5.31). Możecie zobaczyć to w waszym kraju, ludzie próbują wszystkiego. Tyle drapaczy chmur, aut, wielkich miast. Ale nie ma tam szczęścia. Bo nie wiedzą, czego brakuje. My dajemy to, czego brakuje. Oto jest: "Weźcie Kṛṣṇę a będziecie szczęśliwi." To jest świadomość Kṛṣṇy. Kṛṣṇa i żywa istota są bardzo blisko związani. Jak ojciec i syn, czy przyjaciele, albo pan i sługa. Jesteśmy bardzo blisko związani. Lecz ponieważ zapomnieliśmy o naszym bliskim związku z Kṛṣṇą i próbujemy być szczęśliwi w materialnym świecie, dlatego musimy znosić tyle problemów. Taka jest pozycja. Kṛṣṇa bhuliya jīva bhoga vañcha kare. Staramy się być szczęśliwi w tym materialnym świecie... "Dlaczego jesteś w materialnym świecie, dlaczego nie w duchowym?" W duchowym świecie nikt nie może być bhokta, podmiotem radości. Tylko Najwyższy, bhoktāraṁ yajña-tapasāṁ sarva (BG 5.29)... Nie ma tu błędu. Tam też są żywe istoty, ale one doskonale wiedzą, że prawdziwym podmiotem radości i właścicielem jest Kṛṣṇa. To jest duchowe królestwo.
Podobnie, nawet w tym materialnym świecie, jeśli zrozumiemy doskonale, że nie jesteśmy podmiotem radości, że jest nim Kṛṣṇa, to jest to wtedy świat duchowy. Ten ruch świadomości Kṛṣṇy stara się przekonać każdego, że nie jesteśmy podmiotem radości. Jest nim Kṛṣṇa. Tak jak to ogromne ciało. Podmiotem radości jest brzuch, a ręce, nogi, oczy, uszy, rozum, wszystko to powinno być zajęte znajdywaniem przyjemnych rzeczy i wkładaniem ich do brzucha. To jest naturalne. Podobnie my, jesteśmy nieodłącznymi cząstkami Boga, Kṛṣṇy, nie jesteśmy podmiotem radości. Akceptuje to każda religia. W Chrześcijaństwie powiedziane jest: "Och Boże, daj nam chleba powszedniego." Nie możemy sami wyprodukować chleba. Musi przyjść od Boga. To jest wedyjska wersja. Nityo nityānāṁ cetanaṣ cetanānām eko bahūnāṁ yo vidadhāti kāmān (Kaṭha Upaniṣad 2.2.13). Bóg, Kṛṣṇa, daje nam wszystko, co potrzeba do życia, ale gdy przyjmujecie przyjemne rzeczy jak się wam podoba, to wpadacie w tarapaty. A gdy akceptujecie, co jest wam dane, tena tyaktena bhuñjīthā (ISO mantra 1), co Kṛṣṇa wam oferuje, wtedy będziecie szczęśliwi. To tak jak z chorym, jeśli chce cieszyć się życiem według własnego kaprysu, nie zakończy swej choroby. A gdy przyjmie zalecenia od lekarza, to uwalnia się od... Istnieją dwie metody, pravṛtti i nivṛtti. Pravṛtti znaczy: "Mam skłonność do jedzenia tego, albo do cieszenia się tym. Dlaczego nie? Zrobię to. Jestem wolny." "Ale nie masz wolności, jesteś po prostu..." To jest maya. Nie macie wolności. Doświadczyliśmy tego. Wyobraźcie sobie pyszne jedzenie. Jeśli będę jadł tyle, ile możliwe, to kolejnego dnia będę głodował. Natychmiast dostanę niestrawności lub biegunki.