PL/Prabhupada 1074 - To ciało jest przyczyną wszelkich niedoli, jakich doświadczamy w tym materialnym świecie



660219-20 - Lecture BG Introduction - New York

W Bhagavad-gīcie jest powiedziane:

avyakto 'kṣara ity uktas
tam āhuḥ paramāṁ gatim
yaṁ prāpya na nivartante
tad dhāma paramaṁ mama
(BG 8.21)

Avyakta znaczy niezamanifestowane. Nie widzimy nawet części materialnego świata. Nasze zmysły są tak niedoskonałe, że nie jesteśmy w stanie zobaczyć, ile jest gwiazd i planet w materialnym wszechświecie. Oczywiście z literatury wedyjskiej dowiadujemy się o tych planetach. Możemy wierzyć lub nie, ale wszystkie znaczące planety w naszym zasięgu są opisane w literaturze wedyjskiej, w szczególności w Śrīmad-Bhāgavatam. Ale świat duchowy, który jest poza niebem materialnym, paras tasmāt tu bhāvo 'nyo (BG 8.20), ta avyakta, niezamanifestowane niebo duchowe, to jest paramāṁ gatim, należy pragnąc oraz dążyć do osiągnięcia tego najwyższego królestwa. Raz zbliżywszy się do tego najwyższego królestwa, yaṁ prāpya, ten, kto je osiąga, na nivartante, nie powraca już do tego materialnego świata. A to miejsce, które jest wieczną siedzibą Pana, to, z którego nie musimy już powracać, to jest nasze, to powinno być nasze... Teraz można zapytać: w jaki sposób można znaleźć się w tej najwyższej siedzibie Pana? To jest również wyjaśnione w Bhagavad-gīcie. W Ósmym Rozdziale, wersety 5, 6, 7, 8. Proces osiągania Najwyższego Pana i Jego siedziby jest również tu podany. Oto on:

anta-kāle ca mām eva
smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ
yāti nāsty atra saṁśayaḥ
(BG 8.5)

Anta-kāle, pod koniec życia, w chwili śmierci. Anta-kāle ca mām eva. Ten, kto myśli o Kṛṣṇie, smaran, jeśli może pamiętać. Jeśli umierająca osoba w chwili śmierci pamięta postać Kṛṣṇy, i w trakcie pamiętania porzuca obecne ciało, to z pewnością dostaje się do duchowego królestwa, mad-bhāvam. Bhāvam oznacza duchową naturę. Yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ yāti. Mad-bhāvam oznacza taką, jak transcendentalna natura Najwyższej Istoty. Jak opisaliśmy wyżej, Najwyższy Pan jest sac-cid-ānanda-vigraha (Bs 5.1). Ma Swoją postać, ale jest ona wieczna, sat, pełna wiedzy, cit, i pełna szczęścia, ānanda. Teraz możemy porównać, czy nasze obecne ciało jest sac-cid-ānanda. Nie. To ciało jest asat. Zamiast sat jest asat. Antavanta ime dehā (BG 2.18), Bhagavad-gītā mówi, że to ciało jest antavat, psuje się. I... Sac-cid-ānanda. Zamiast sat jest asat, przeciwieństwem. A zamiast być cit, pełne wiedzy, jest pełne niewiedzy. Nie mamy żadnej wiedzy na temat duchowego królestwa, ani też doskonałej wiedzy o tym materialnym świecie. Tyle rzeczy jest nam nieznanych, dlatego to ciało jest nieświadome. Zamiast być pełnią wiedzy, jest nieświadome. Ciało psuje się, jest pełne niewiedzy i nirānanda. Zamiast być pełnią szczęścia, jest pełne niedoli. To ciało jest przyczyną wszelkich niedoli, jakich doświadczamy w tym materialnym świecie.