PL/Prabhupada 1076 - W chwili śmierci możemy pozostać tu albo pójść do świata duchowego
660219-20 - Lecture BG Introduction - New York
Są różne bhāvy. Natura materialna to też jedna z bhāv, jak już wyjaśniliśmy, natura materialna to też jeden z objawów energii Najwyższego Pana. Viṣṇu Purāṇa podsumowuje wszystkie energie Najwyższego Pana.
- viṣṇu-śaktiḥ parā proktā
- kṣetra-jñākhyā tathā par
- avidyā-karma-saṁjñānyā
- tṛtīyā śaktir iṣyate
- (CC Madhya 6.154)
Wszystkie energie, moce... Parāsya śaktir vividhaiva śrūyate (CC Madhya 13.65, znaczenie). Najwyższy Pan ma różne energie, niezliczone moce, których nie można pojąć. Lecz wielcy uczeni mędrcy, wyzwolone dusze, analizowały je i podzielili całą energię na trzy części, trzy rubryki. Pierwsza to... Wszystkie energie są viṣṇu-śakti. Wszystkie energie są różnymi mocami Pana Viṣṇu. Ta energia jest parā, transcendentalna. I kṣetra-jñākhyā tathā parā, a żywe istoty, kṣetra-jña, także należą do grupy wyższej energii, jak potwierdza to również Bhagavad-gītā. Już to wyjaśniliśmy. Kolejna energia, materialna, jest tṛtīyā karma-saṁjñānyā (CC Madhya 6.154). Kolejna jest w sile ignorancji. Więc to jest materialna energia. Jest ona również bhagavad- (nijaka). W chwili śmierci możemy więc pozostać w energii materialnej, w materialnym świecie, lub możemy pójść do świata duchowego. To jest stworzenie. Bhagavad-gītā mówi,
- yaṁ yaṁ vāpi smaran bhāvaṁ
- tyajaty ante kalevaram
- taṁ tam evaiti kaunteya
- sadā tad-bhāva-bhāvitaḥ
- (BG 8.6)
Przywykliśmy myśleć o energii materialnej lub duchowej, jak zmienić to myślenie? Jak przenieść myśli od energii materialnej do duchowej? Literatura wedyjska istnieje po to, by myśleć o energii duchowej. Jest tyle różnej literatury przeznaczonej do myślenia o energiach materialnych- gazety, magazyny, powieści, fikcja itd. Cała literatura. Pochłania ona nasze myślenie. Podobnie, jeśli chcemy zwrócić nasze myśli na duchową atmosferę, to musimy zacząć czytać literaturę wedyjską. Dlatego uczeni mędrcy napisali tyle wedyjskich książek, Purāṇ. Purāṇy to nie są opowiadania. To są historyczne zapisy. W Caitanya-caritāmṛicie jest taki oto werset. Anādi-bahirmukha jīva kṛṣṇa bhuli' gela ataeva kṛṣṇa veda-purāṇa kailā (CC Madhya 20.117). Te zapominalskie żywe istoty, uwarunkowane dusze, zapomniały o swym związku z Najwyższym Panem, i pochłania je myślenie o materialnych zajęciach. Aby zwrócić ich moc myślenia ku duchowości Kṛṣṇa-dvaipāyana Vyāsa napisał tyle literatury wedyjskiej. Najpierw podzielił Wedy na cztery części. Następnie wyjaśnił je w Purāṇach. Potem dla osób mniej zdolnych, jak strī, śūdra, vaiśya, napisał Mahābhāratę. A w Mahābhāracie przedstawił Bhagavad-gītę. Potem znowu streścił cała literaturę wedyjską w Vedānta-sūtrach. A do dalszych wskazówek z Vedānta-sūtry napisał naturalny komentarz, który nazywa się Śrīmad-Bhāgavatam.