ES/750913 - Clase SB 06.02.11 - Vrndavana

His Divine Grace A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda



750913SB-Vrndavana, 11 septiembre 1975 - 31:23 minutos



Nitāi: Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. (los devotos repiten) Śrīmad-Bhāgavatam, Sexto Canto, Capítulo Segundo, verso número once. (dirige el canto del verso, etc.)

na niṣkṛtair uditair brahma-vādibhis
tathā viśuddhyaty aghavān vratādibhiḥ
yathā harer nāma-padair udāhṛtais
tad uttamaśloka-guṇopalambhakam
(SB 6.2.11)

(pausa)

Prabhupāda:

na niṣkṛtair uditair brahma-vādibhis
tathā viśuddhyaty aghavān vratādibhiḥ
yathā harer nāma-padair udāhṛtais
tad uttamaśloka-guṇopalambhakam
(SB 6.2.11)

Estos Viṣṇudūtas son personas autorizadas, no son personas ordinarias. Ellos vienen de Vaikuṇṭha. Tal como Nārada Muni que viene de los sistemas planetarios superiores, Vaikuṇṭhaloka. Se le llama deva-ṛṣi. Él viaja por todos los universos, material y espiritual. Tiene una concesión especial. A veces... (niño haciendo ruido—hindi) A veces tenemos información acerca de los yogīs, también pueden viajar no sólo dentro de este universo material sino en el espiritual.

El caso de... (niño haciendo ruido) Durvāsā Muni. Durvāsā Muni, cuando cometió una ofensa a los pies de Mahārāja Ambarīṣa... Mahārāja Ambarīṣa era un gṛhastha, un kṣatriya y rey. Tenía que gobernar el reino. Pero como era devoto, era muy respetuoso. Durvāsā Muni, era un gran yogī. Le entró mucha envidia a este rey, Ambarīṣa Mahārāja, de que: "Él es un gṛhastha ordinario, que se ocupa de la política, y yo soy un gran yogī, conocido en todo el universo, y ¿él es más respetado que yo?". Así que quiso castigarlo para mostrarle su poder yóguico. A veces los yogīs obtienen algún poder y lo usan mal para la gratificación personal de los sentidos. Esa es la trampa de la perfección yóguica. (al lado:) Aiye. Cuando uno obtiene un pequeño poder lo utiliza mal y por ello cae. Este Durvāsā Muni también, qué hablar de otros yogīs mezquinos, incluso Durvāsā Muni, se volvió envidioso.

Un día fue donde Ambarīṣa Mahārāja en el día dvādaśī con sesenta mil discípulos y ordenó a Mahārāja: "Mahārāja, hoy hemos venido a tomar prasādam en tu palacio. Por favor, disponlo". Ese fue el día dvādaśī. Ustedes saben, en el día dvādaśī había... Ese es un principio regulativo, que por la mañana, a eso de las nueve uno tiene que tomar algo, prasādam, para romper los votos, romper el ayuno. Este Durvāsā Muni junto con los discípulos, fueron al río Ganges a tomar un baño, pero voluntariamente no volvían. Entonces Ambarīṣa Mahārāja le pidió al sacerdote que: "Durvāsā Muni es mi invitado. No puedo tomar nada sin ofrecerle. Entonces, ¿qué debo hacer? Ahora tengo que observar el desayuno dvādaśī". El brāhmaṇa sacerdote le ordenó que: "Mahārāja, puede tomar un poco de caraṇāmṛta", agua. Según el śāstra, beber poca agua no es romper ayuno, no se tomará muy... Con el consejo de los brāhmaṇas... Antiguamente, los reyes se guiaban por la instrucción de los brāhmaṇas y grandes santos. No hacían nada caprichosamente. Ese no es el hecho. Así que, con la instrucción de los brāhmaṇas, se tomó un poco de caraṇāmṛta. Y Durvāsā Muni era un gran yogī, pudo comprender inmediatamente. Entonces volvió y se enfadó mucho. Su idea era castigarlo de una forma u otra. "Dar al perro mala fama y colgarlo". Esta era su política. Debía darle algún mal nombre. Así que se enfadó, que: "Soy tu invitado y ya has tomado, roto tu ayuno de ekādaśī. Te enseñaré".

Inmediatamente ordenó... Se arrancó un cabello, y apareció un gran demonio. Entonces Durvāsā Muni hizo uso de su de poder yóguico, y Ambarīṣa Mahārāja era un devoto. Él no sabía nada de esa magia. Era un devoto puro, eso es todo. Simplemente podía detenerlo: "Muy bien. Soy defectuoso. Puedes castigarme". Este gran demonio venía a matarlo, y un devoto no tiene otro camino que recordar a Kṛṣṇa, inmediatamente el sudarśana-cakra de Kṛṣṇa vino a protegerlo, y el sudarśana-cakra mató inmediatamente al demonio. Entonces el sudarśana-cakra atacó a Durvāsā Muni. Entonces Durvāsā Muni comenzó a huir. Se dirigió al sistema planetario superior del Señor Śiva, el Señor Brahmā, y de este modo quiso obtener protección, pero nadie podía darla. Le dijeron: "No, no, no podemos darte protección. El Señor Viṣṇu está enojado contigo. No es posible darte protección". Entonces fue donde el Señor Viṣṇu también en Vaikuṇṭhaloka. Sólo hay que ver lo poderoso que era, que podía ir a través de todo el universo, y también entrar en el mundo espiritual, Vaikuṇṭhaloka, y podría ver personalmente al Señor Viṣṇu. Y el Señor Viṣṇu también negó la protección: "No, no puedo darte protección. Tú eres vaiṣṇava-aparādhī. Has ofendido a un vaiṣṇava, Mahārāja Ambarīṣa. Puedes ser protegido solo si vas y te postras a sus pies, y si él te excusa, entonces mi sudarśana-cakra no te molestará."

Esta incidente... Este Durvāsā Muni penetró a través del universo, fue a Vaikuṇṭhaloka, vio personalmente a Viṣṇu. Aun así, no fue protegido. Y este tiempo tomó alrededor de un año. El poder yóguico... Mi punto era cómo los yogīs son poderosos, que no pueden... pueden atravesar el espacio muy rápidamente. Los científicos modernos, dicen que para ir al planeta más alto dentro de este universo, tomará cuarenta mil años. Ese es su cálculo. Pero este yogī, Ambarīṣa, er, Durvāsā, podía atravesar el universo —no sólo el universo; el otro, Vaikuṇṭha— de esa manera, en un año. Esto se llama poder yóguico. Pero aun así, no es tan poderoso como el devoto. Tuvo que volver y caer a los pies de loto de Ambarīṣa Mahārāja, y cuando Ambarīṣa Mahārāja lo excusó... Era un brāhmaṇa, yogī. En cuanto cayó a los pies de Ambarīṣa Mahārāja, dijo: "Tú eres Durvāsā Muni. Eres muy grande, poderoso. No me pongas en esta dificultad. ¿Qué es lo que quieres?". "Discúlpame". "¿Disculpa? Si tengo alguna acción resultante de mis actividades piadosas, toma todo. Toma todo. Se salbado". Esto es vaiṣṇava, y esto es avaiṣṇava.

Por lo tanto, harāv abhaktasya kuto mahad-guṇā (SB 5.18.12). Uno puede tener todas las buenas cualidades pero si no es un devoto del Señor, sus buenas cualidades no tienen ningún valor. Harāv abhaktasya kuto mahad-guṇā mano-rathena āsato dhāvato bahiḥ. Simplemente se dejan llevar por el capricho mental. Esta es su cualificación. El karmī, jñānī, yogī, todos están inquietos porque se dejan llevar por los caprichos de la mente. Y un bhakta es fijo. Bhajate mām ananya-bhak, sādhur eva sa mantavyaḥ (BG 9.30). Mahātmānas tu māṁ pārtha daivīṁ prakṛtim āśritāḥ, bhajanty ananya-manaso (BG 9.13). Esto es un devoto. No les gusta mostrar ningún poder. El poder ya está ahí. Tan solo miren. Este Ambarīṣa Mahārāja no era un yogī. Él no lo sabía. Simplemente estaba rendido, simplemente totalmente rendido a Kṛṣṇa. Eso es todo. Pero él derrotó a esta yogī. El yogī vino y cayó a sus pies. Un devoto no requiere adquirir ningún poder yóguico ni ningún jñāna-siddhi ni este siddhi. Por eso Caitanya Mahāprabhu dijo:

bhukti-mukti-siddhi-kāmī sakali aśānta
kṛṣṇa bhakta niṣkāma ataeva śānta
(CC Madhya 19.149)

La gente busca el śānti, la tranquilidad. Se declara que nadie puede obtener śānti, tranquilidad, a menos que sea un devoto sin reservas de Kṛṣṇa.

anyābhilāṣitā-śūnyaṁ
jñāna-karmādy-anāvṛtam
ānukūlyena kṛṣṇānu-
śīlanaṁ bhaktir uttamā
(Brs. 1.1.11)

Esto es lo que se busca. Si tienen una pizca de cualquier ābhilāṣa, entonces no pueden convertirse en un devoto puro. Eso no es posible. Entonces Kṛṣṇa les dará la oportunidad de cumplir su anyābhilāṣa, no kṛṣṇa bhakti. Él puede darles incluso mukti, pero no les dará bhakti. Este es el principio de Kṛṣṇa. El bhakti se le puede conceder a una persona que está totalmente entregada, una que no conoce nada más que a Kṛṣṇa. Este es el camino. Por eso se dice: na niṣkṛtair uditair brahma-vādibhis tathā viśuddhyaty aghavān vratādibhiḥ.

En los śāstras hay diferentes variedades de ceremonias rituales, vratas, para contrarrestar nuestras actividades pecaminosas dentro de este mundo material. El mundo material está establecido que si no quieren convertirse en un hombre pecador, a menos que sean devotos, se verán obligados a cometer actividades pecaminosas. Serán forzados. Aunque sean hombres muy buenos, pero cuando caminan por la calle están matando muchas hormigas. Tenemos experiencia mientras caminamos por la mañana. No pueden evitarlo. No es posible. Y son responsables de matar a la hormiga. ¿Entonces? ¿Cómo pueden salvarse de las actividades pecaminosas? Por eso en el śāstra se dice: padaṁ padaṁ yad vipadam (SB 10.14.58). Padaṁ padaṁ yad vipadam. Si quieren permanecer dentro de este mundo material, entonces padaṁ padaṁ —"en cada paso hay peligro". Padaṁ padaṁ yad vipadaṁ na teṣām. Na teṣām. "No para ellos". ¿Para quién? Samāśritā ye pada-pallavaṁ plavaṁ mahat-padaṁ puṇya-yaśo murāreḥ: "Aquel que se ha refugiado en los pies de loto de Murāri", significa Kṛṣṇa. Samāśritā. Samyag āśritā. Sarva-dharmān parityajya mām ekam (BG 18.66). Samyak, completamente. Sama significa samyak, sin reservas: "Kṛṣṇa, no sé nada más. Simplemente me rindo ante Ti. Ahora, cualquier cosa que hagas, la acepto. Si quieres matarme, mátame. Si quieres darme protección, está bien. De todos modos, estoy rendido". Esto se llama rendición total.

En el bhakti-mārga se dice claramente, que no pueden purificarse simplemente realizando la ceremonia ritualista védica. Na niskrtaiḥ. Na niṣkṛtair uditair brahma-vādibhiḥ. Brahma-vādī significa... Brahma significa śabda-brahma, mandato védico. Hay muchos brahmavādīs. Al igual que el Manu-saṁhitā. Parāśara, ha hecho viṁśati, dharma-śāstra. Son cosas autorizadas. Pero aun así, si siguen las ceremonias ritualistas, si hacen la expiación de acuerdo con la dirección védica, no pueden estar completamente purificados, totalmente purificados, porque a menos que estén hastiados de esta existencia material, a menos que estén decididos a volver a casa, a Dios... Si quieren ajustarse en este mundo material para ser felices, entonces tienen que cometer actividades pecaminosas. No hay duda de ello. Por eso se dice que no pueden ser purificados. Na niṣkṛtair uditair brahma-vādibhis tathā viśuddhyaty aghavān vratādibhiḥ. Aghavān. Aghavān significa pecado. Todos los que estamos en este mundo material somos pecadores. Entonces tenemos que ser purificados. El mejor proceso de purificación es el servicio devocional. Y el proceso de purificación comienza con anyābhilāṣitā-śūnyam (Brs. 1.1.11): cuando ya no tienen ningún deseo material. Entonces ustedes… Comienza la purificación.

Sarvopādhi-vinirmuktaṁ tat-paratvena nirmalam (CC Madhya 19.170). Nirmalam. Malam significa reacción pecaminosa. Y nirmala. Si quieren liberarse por completo de toda contaminación de este mundo material... Contaminación significa asociarse con los diferentes modos de la naturaleza material: sattva-guṇa, rajo-guṇa, tamo-guṇa. Incluso si se están asociando con sattva-guṇa, sigue siendo contaminación, qué hablar de los demás, rajo-guṇa y tamo-guṇa. Aquellos que están contaminados por rajo-guṇa y tamo-guṇa están totalmente involucrados en deseos lujuriosos y codicia. Tadā rajas-tamo bhāvāḥ kāma-lobhādayaś ca ye (SB 1.2.19). Kāma, lobha, rajas, tamaḥ. Todo el mundo está infectado con rajo-guṇa y tamo-guṇa. Por lo tanto, las personas simplemente se absorben en kāma y lobha, deseos lujuriosos y codicia. No solo el hombre pobre anhela tener dinero. Incluso el hombre más rico de este mundo material también lo está anhelando. Lobha: “Quiero más, quiero más”.

Kṛṣṇa asegura que el yoga-kṣemaṁ vahāmy aham (BG 9.22). Teṣāṁ nityābhiyuktānāṁ yoga-kṣemaṁ vahāmy aham: “Si uno está totalmente entregado, Yo le proveo personalmente, me encargo de sus necesidades personales”. Yoga-kṣemaṁ vahāmy aham. “No es que le pida a alguien, sino es por Mi cuenta”. Él está dando seguridad. Entonces, ¿por qué deberíamos anhelar otras cosas para ser felices? Es una tontería. Kṛṣṇa asegura: teṣāṁ nityābhiyuktānāṁ yoga-kṣemaṁ vahāmy aham.

Esta es la misericordia especial para el devoto puro. “Devoto puro” significa anyābhilāṣitā-śūnyam sarvopādhi-vinirmuktam (Brs. 1.1.11) Sarvopadhi-vinirmuktam. (Bhakti-rasamrta-sindhu 1.1.2) Sarvopādhi-vinirmuktam (CC Madhya 19.170). Upādhi significa artificialmente. “Yo soy el esposo de esta mujer, soy el padre de estos niños, soy un habitante de América, soy estadounidense, soy hindú, soy musulmán, soy cristiano, soy brāhmaṇa, soy gordo, soy flaco, soy blanco, soy negro”. Muchas cosas. Todos estos son upādhis. Uno tiene que liberarse de estos upādhis. “No soy esto, no soy eso, no soy esto”. Entonces ¿qué es? Gopī-bhartur pada-kamalayor dāsa-dāsānudāsa (CC Madhya 13.80). Cuando uno se vuelve como… “Soy el sirviente del sirviente del sirviente de Kṛṣṇa, gopī-bhartuḥ” —esto se llama sistema paramparā. Esta es nuestra verdadera identidad. Caitanya Mahāprabhu nos lo dio. Sarvopādhi-vinirmuktam. Si quieren ser felices, no pueden serlo con su llamado esfuerzo, con cositas: “Haré esto y seré feliz”. No, todo esto no tiene sentido. Pueden ser felices solo cuando se entreguen completamente a Kṛṣṇa sin ningún abhilāṣa.

Por lo tanto… Incluso los grandes, grandes karmīs que pueden realizar grandes, grandes y costosos sacrificios… Karmīs, lo hacen en grande. Los encontrarán incluso hoy en día... Por supuesto, no hay brāhmaṇas yajñic en este momento. Aun así, si anuncian que: “Aquí habrá un gran yajña”, obtendrán muchos brāhmaṇas inmediatamente: “Oh, habrá yajña”. Pero en Kali-yuga no hay brāhmaṇas yajñic. Ningún yajña tendrá éxito. Kṛte yad yajato makhaiḥ. Kṛte yad dhyāyato viṣṇuṁ tretāyāṁ yajato makhaiḥ (SB 12.3.52). Makha significa yajña. No pueden realizar yajña ahora. No es posible. ¿Dónde está el ghee? ¿Dónde está el grano? La gente está muriendo de hambre sin granos alimenticios. Como pueden… Antiguamente se sacrificaban toneladas y toneladas de granos alimenticios y ghee. Eso es yajña. Esto ya no es posible. Hasta Tretā-yuga era posible. Kṛte yad dhyāyato viṣṇum. Meditación, esto es una farsa. Tanta gente tonta es engañada por sinvergüenzas: “meditación”. ¿Qué meditación? ¿La meditación es algo tan fácil? Vālmikī Muni meditó durante sesenta mil años y consiguió la perfección. ¿Quién tendrá esa oportunidad? Todo es una farsa. La meditación es una farsa. Yajña, el llamado yajña, también es una farsa, porque no hay brāhmaṇas yajñic. El brāhmaṇa yajñic encendería el fuego con mantras, no con fósforos. Así que, ¿dónde está ese brāhmaṇa yajñic? Así que esto no es posible.

kṛte yad dhyāyato viṣṇuṁ
tretāyāṁ yajato makhaiḥ
dvāpare paricaryāyāṁ
kalau tad dhari-kīrtanāt
(SB 12.3.52)

Este es el veredicto śāstrico. Tienen que seguir este proceso. Si quieren ser perfectos, deben seguir el śāstra-vidhi. Si no lo siguen,

yaḥ śāstra-vidhim utsṛjya
vartate kāma-kārataḥ
na siddhiṁ sa avapnoti
na sukhaṁ na parāṁ…
(BG 16.23)

Si no aceptan la instrucción de los śāstras, especialmente cuando Kṛṣṇa, el Señor Supremo, les está instruyendo en el Bhagavad-gītā… Esa es la esencia de todo el śāstra. Acepten eso, entonces serán felices. De otra forma no.

Aquí se dice que aghavān, el hombre pecador no puede purificarse simplemente con estas ceremonias rituales, expiación o por mantener algún voto, vrataḥ. Entonces, ¿cómo es posible? Porque cada uno… Yathā harer nāma. Por lo tanto, se recomienda: harer nāma harer nāma harer nāmaiva kevalam, kalau nāsty eva nāsty eva nāsty eva (CC Adi 17.21). Es lo mismo. Nunca encontrarán los mandatos del śāstra contradictorios. En el Agni Purāṇa se dice, y en el Śrīmad-Bhāgavatam también lo mismo. El Agni Purāṇa dice: harer nāma harer nāma harer nāmaiva kevalam, y aquí en el Śrīmad Bhāgavatam se dice: yathā harer nāma-padair udāhṛtaiḥ tad uttamaśloka-guṇopalambhakam (SB 6.2.11). Harer nāma significa el canto del santo nombre. Esto es algo simple, pero cuando cantan harer nāma, gradualmente entienden qué es Hari, cuál es Su forma, cuáles son Sus cualidades, cuáles son sus actividades. Entonces podrán comprender.

Porque sin harer nāma sus corazones están sucios. Ceto-darpaṇa-mārjanam (CC Antya 20.12). A menos que sus corazones estén limpios, no pueden entender qué es Hari, cuál es Su nombre, cuál es Su forma, cuáles son Sus cualidades, cuáles son Sus actividades. No pueden entender. Ataḥ śrī-kṛṣṇa-nāmādi na bhaved grāhyam indriyaiḥ (CC Madhya 17.136). Si utilizan su obtusa percepción sin sentido, no podrán entender a Kṛṣṇa. Por lo tanto, las personas no entienden a Kṛṣṇa, ni entienden el valor de hari-nāma. Debido a que sus sentidos están obtusos, contaminados con estas cualidades de māyā, no pueden entender. Pero esta es la única forma: ceto-darpaṇa-mārjanaṁ bhava-mahā-dāvāgni-nirvāpaṇam (CC Antya 20.12). Tienen que purificarse, y este es el único método: cantar Hare Kṛṣṇa. Entonces se purificarán gradualmente. Puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ. Puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ. Śṛṇvatāṁ sva-kathāḥ kṛṣṇaḥ puṇya-śravaṇa-kīrtanaḥ (SB 1.2.17). Si escuchan, si cantan sobre Kṛṣṇa, uttamaśloka, como se dice, tad tad uttamaśloka-guṇopalambhakam, hay muchos beneficios.

El movimiento Hare Kṛṣṇa es tan importante que todos deberían tomarlo muy en serio. Kīrtanīyaḥ sadā hariḥ.

tṛṇād api sunīcena
taror api sahiṣṇunā
amāninā mānadena
kīrtanīyaḥ sadā hariḥ
(CC Adi 17.31)

Esta es la instrucción de Caitanya Mahāprabhu. Lo difícil es… padaṁ padaṁ yad vipadam (SB 10.14.58). En este mundo material solo hay vipada, no hay sampada. Tontamente pensamos que: “Ahora estoy muy bien”. ¿Qué es estar bien si tienen que morir en cualquier momento? Pero esta gente tonta dice: “Sí, estoy bien”. Le preguntan a alguien: “¿Cómo estás?”. “Sí, muy bien”. ¿Qué tiene de bien? Van a morir mañana. Aun así están bien. Esto está sucediendo. Eso es todo. Es padaṁ padaṁ yad vi… Están haciendo investigaciones científicas para ser felices, pero estos sinvergüenzas, no saben cómo detener la muerte. Así que, ¿qué es lo bueno? Pero no tienen cerebro para entender. Pero Kṛṣṇa dice: “Estos son los problemas, mi querido señor. Ustedes, científicos, están intentando muchas cosas”. Janma-mṛtyu-jarā-vyādhi-duḥkha-doṣānudarśanam (BG 13.9). “Primero, descubre cuál es tu problema”. Janma-mṛtyu-jarā-vyādhi: tienen que nacer, tienen que morir, tienen que sufrir una enfermedad, tienen que envejecer. Antes que nada, detengan todo esto, luego hablamos de avance científico. De lo contrario, no tiene sentido.

Muchas gracias. Hare Kṛṣṇa.

Devotos: Jaya Śrīla Prabhupāda. (fin).