ES/SB 9.21.35


Su Divina Gracia A. C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada


TEXTO 35

tasya satyadhṛtiḥ putro
dhanur-veda-viśāradaḥ
śaradvāṁs tat-suto yasmād
urvaśī-darśanāt kila
śara-stambe 'patad reto
mithunaṁ tad abhūc chubham


PALABRA POR PALABRA

tasya—de él (de Śatānanda); satyadhṛtiḥ—Satyadhṛti; putraḥ—un hijo; dhanuḥveda-viśāradaḥ—muy experto en el arte de disparar el arco; śaradvān—Śaradvān; tat-sutaḥ—el hijo de Satyadhṛti; yasmāt—de quien; urvaśī-darśanāt—con solo ver a la celestial Urvaśī; kila—en verdad; śara-stambe—sobre una mata de hierba śara; apatat—cayó; retaḥ—semen; mithunam—un niño y una niña; tat abhūt—nacieron; śubham—plenamente auspiciosos.


TRADUCCIÓN

El hijo de Śatānanda fue Satyadhṛti, un experto arquero, y el hijo de Satyadhṛti fue Śaradvān. Al encontrarse con Urvaśī, Śaradvān emitió semen; de ese semen, que cayó en una mata de hierba śara, nacieron dos bebés completamente auspiciosos, un niño y una niña.