View source for OR/Prabhupada 1073 - ଯେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ ଉପରେ ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ବିସ୍ତାର କରିବାର ପ୍ରବୃତିକୁ ତ୍ୟାଗ ନ କରିଛୁ

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Oriya Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 1073 - in all Languages]]
[[Category:OR-Quotes - 1966]]
[[Category:OR-Quotes - Lectures, Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:OR-Quotes - in USA]]
[[Category:OR-Quotes - in USA, New York]]
[[Category:OR-Quotes - Introduction to Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:Introduction to Bhagavad-gita As It Is in all Languages]]
[[Category:Oriya Language]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- TO CHANGE TO YOUR OWN LANGUAGE BELOW SEE THE PARAMETERS OR VIDEO -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Oriya|OR/Prabhupada 1072 - ଏହି ଭୋୖତିକ ଜଗତକୁ ଛାଡିବା ଏବଂ ଆମେ ଆମର ଶାଶ୍ଵତ ଜୀବନ ନିତ୍ୟ ଚିନ୍ମୟ ଧାମରେ ପାଇବା|1072|OR/Prabhupada 1074 - ଆମେ ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତରେ ଯେଉଁ ସବୁ ଦୁଃଖ ଅନୁଭବ କରୁ -ତାହାର କାରଣ ହେଉଛି ଏହି ଶରୀର|1074}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:We want to lord it over the material nature. So, so long we do not give up this propensity of lording it over the material nature, up to that time there is no possibility of going back to the kingdom of the Supreme, the sanatana-dhama|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|h6PY9S27t8c|ଯେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେ ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ ଉପରେ ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ବିସ୍ତାର କରିବାର ପ୍ରବୃତିକୁ ତ୍ୟାଗ ନ କରିଛୁ<br/>- Prabhupāda 1073}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/660220BG-NEW_YORK_clip17.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:660219-20 - Lecture BG Introduction - New York|660219-20 - Lecture BG Introduction - New York]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
ବର୍ତ୍ତମାନ ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ପଞ୍ଚଦଶ ଅଧ୍ୟୟରେ ଭୈାତିକ ଜଗତର ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର ଦିଆଯାଇଅଛି । ସେଥିରେ କୁହାଯାଇଅଛି ଯେ
 
<div class="quote_verse">
:ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୂଳମଧଃଶାଖମ
:ଅଶ୍ଵତ୍ଥଂ ପ୍ରାହୁରବ୍ୟୟମ 
:ଛନ୍ଦାଂସି ଯସ୍ୟ ପର୍ଣ୍ଣାନି 
:ଯସ୍ତଂ ବେଦ ସ ବେଦବିତ୍
:([[Vanisource:BG 15.1|BG 15.1]])
</div>

ବର୍ତ୍ତମାନ, ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ ଭଗବତ୍ ଗୀତାର ପଞ୍ଚଦଶ ଅଧ୍ୟୟରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇଅଛି ଏକ ବୃକ୍ଷରୂପେ ଯାହାର ମୂଳ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵକୁ ଥାଏ, ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୂଳମ । ଉପରକୁ ମୂଳଥିବା ବୃକ୍ଷର ଅଭିଜ୍ଞତା ତୁମର ଅଛି କି ? ପ୍ରତିବିମ୍ଵ ଦ୍ଵାରା ଆମେ ଉପରକୁ ମୂଳ ଥିବା ବୃକ୍ଷର ଅଭିଜ୍ଞତା ପାଇପାରିବା । ଯଦି ଆମେ କୈାଣସି ନଦୀକୂଳରେ କିମ୍ବା କୈାଣସି ଜଳାଶୟ ନିକଟରେ ଠିଆ ହେବା, ତହାହେଲେ ଆମେ ଦେଖିପାରିବା ଯେ ଜଳାଶୟ କୂଳରେ ଥିବା ବୃକ୍ଷର ପ୍ରତିବିମ୍ଵ ଜଳରେ ଶାଖା ତଳକୁ ଏବଂ ମୂଳ ଉପରକୁ ଥିଲା ପରି ଦେଖାଯାଉଅଛି । ତେଣୁ ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ ବାସ୍ତବରେ ଚିଦ୍ ଜଗତର ଏକ ପ୍ରତିମ୍ଵବ ଅଟେ । ଯେପରି ଜଳାଶୟ କୂଳରେ ଥିବା ବୃକ୍ଷର ପ୍ରତିବିମ୍ଵ ତଳକୁ ଦେଖାଯାଏ, ସେହିପରି,ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ,ଏକ ଛାୟା ଅଟେ । ଛାୟା । ଯେପରି ଛାୟାରେ କୈାଣସି ବାସ୍ତବତା ନ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଛାୟାରୁ ଆମେମାନେ ବୁଝିପାରିବା ଯେ ସେଥିରେ ବାସ୍ତବତା ଅଛି । ଛାୟାର ଉଦାହରଣ, ମରୁଭୂମିରେ ଦେଖାଯାଉଥିବା ଜଳର ଛାୟା, ବ୍ୟକ୍ତକରେ ଯେ ମରୁଭୂମିରେ ଜଳ ନ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଜଳ ଅଛି । ସେହିପରି, ଏହି ଚିଦ୍ ଜଗତ(ଭଗବାନଙ୍କ ପରମ ଧାମ)ର ପ୍ରତିବିମ୍ଵରେ, କିମ୍ଵା ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତରେ, ନିଃସନ୍ଦେହ, କୈାଣସି ସୁଖ ନାହିଁ, କୈାଣସି ଜଳ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବ ଜଳ ବା ପ୍ରକୃତ ସୁଖ, ଭଗବାନଙ୍କ ପରମ ଧାମରେ ଅଛି । ଭଗବାନ କହୁଛନ୍ତି ଯେ ନିମ୍ନ ଉପାୟରେ ଜଣେ ଭଗବାନଙ୍କ ପରମ ଧାମକୁ ପହଞ୍ଚି ପାରିବ, ନିର୍ମାନମୋହା । 

<div class="quote_verse">
:ନିର୍ମାନମୋହା ଜିତସଙ୍ଗଦୋଷା 
:ଆଧ୍ୟତ୍ମନିତ୍ୟା ବିନିବୃତ୍ତକାମାଃ 
:ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵୈର୍ବିମୁକ୍ତାଃ ସୁଖଦୁଃଖସଂଜ୍ଞୈ 
:ର୍ଗଚ୍ଚ୍ଥନ୍ତ୍ୟମୂଢ଼ାଃ ପଦମବ୍ୟୟଂ ତତ୍
:([[Vanisource:BG 15.5|BG 15.5]])
</div>

ସେ ପଦମ୍ ଅବ୍ୟୟମ୍, ଅର୍ଥାତ୍ ଯେ ନିର୍ମାନ ମୋହା ଥିବ ସେ ଭଗବାନଙ୍କ ପରମ ଧାମକୁ, ପହଞ୍ଚି ପାରିବ । ନିର୍ମାନ ମୋହା । ନିର୍ମାନ ଅର୍ଥାତ୍ ଆମେମାନେ ଉପାଧିମାନଙ୍କ ପଛରେ । କୃତ୍ରିମରୂପରେ ଆମେମାନେ କିଛି ଉପାଧି ଚାହୁଁ । କେହି ମହାଶୟ ହେବାକୁ ଚାହେଁ, କେହି ଭଗବାନ ହେବାକୁ ଚାହେଁ, କେହି ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ହେବାକୁ ଚାହେଁ, କେହି ଧନୀଲୋକ ହେବାକୁ ଚାହେଁ, କିମ୍ଵା କେହି ଆଉ କିଛି ହେବାକୁ ଚାହେଁ, ରାଜା । ଏହି ସମସ୍ତ ଉପାଧିଗୁଡିକ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେମାନେ ଏହି ସମସ୍ତ ଉପାଧିଗୁଡିକ ପ୍ରତି ଅସକ୍ତ ଅଛୁ.... କାରଣ ଏହି ସମସ୍ତ ଉପାଧିଗୁଡିକ ଶରୀର ସହିତ ସମ୍ଵନ୍ଧିତ, ଏବଂ ଆମେମାନେ ଏହି ଶରୀର ନୋହୁଁ । ଏହା ଭଗବତ୍ ଅନୁଭୁତିର ପ୍ରାଥମିକ ସ୍ତର । ତେଣୁ କେହି ଉପାଧିପ୍ରତି ଆକର୍ଷିତ  ନୁହଁନ୍ତି । ଏବଂ ଜିତସଙ୍ଗଦୋଷା,ସଙ୍ଗଦୋଷା । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆମେମାନେ ଭୂତପ୍ରକୃତିର ତ୍ରିଗୁଣରେ ବନ୍ଧା, ଏବଂ ଯଦି ଆମେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି ସେବା ଦ୍ଵାରା ଭୂତପ୍ରକୃତିରୁ ଦୂର ହେଇପାରିବା..... ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେମାନେ ଭଗବାନଙ୍କର ଭକ୍ତିସେବା ପ୍ରତି ଆସକ୍ତ ନ ହେବା, ଆମେମାନେ ଭୂତପ୍ରକୃତିର ତ୍ରିଗୁଣରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇପାରିବା ନାହିଁ । ତେଣୁ ଭଗବାନ କହିଛନ୍ତି, ବିନିବୃତ୍ତକାମାଃ, ଏହି ଉପାଧିଗୁଡିକ କିମ୍ଵା ଆସକ୍ତି ଆମର କାମ, ଇଛା ଯୋଗୁଁ ହୁଏ । ଆମେମାନେ ଭୂତପ୍ରକୃତି ଉପରେ ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ବିସ୍ତାର କରିବାକୁ ଚାହୁଁ । ତେଣୁ ଆମେମାନେ ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭୂତପ୍ରକୃତି ଉପରେ ପ୍ରଭୁତ୍ଵ ବିସ୍ତାର କରିବାର ପ୍ରବୃତ୍ତି ପରିହାର ନ କରିବା, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପରମଧାମକୁ ଫେରିଯିବାର ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ, ସେହି ସନାତନ ଧାମ । ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵୈର୍ବିମୁକ୍ତାଃ ସୁଖଦୁଃଖସଂଜ୍ଞୈ ର୍ଗଚ୍ଚ୍ଥନ୍ତ୍ୟମୂଢ଼ାଃ ପଦମବ୍ୟୟଂ ତତ୍ ([[Vanisource:BG 15.5|BG 15.5]]) । ସେହି ସନାତନ ଧାମ, ଯାହା ଏହି ଭୈାତିକ ଜଗତ ପରି ଧ୍ଵସଂନୀୟ ନୁହେଁ, ଅମୂଢ଼ାଃ ହୋଇ ପହଞ୍ଚି ପାରିବେ । ଅମୂଢ଼ାଃ ଅର୍ଥାତ୍ ଯିଏ ଦ୍ଵନ୍ଦରୁ ମୁକ୍ତ, ଯିଏ ନକଲି ସୁଖର ଆକର୍ଷଣରୁ ଦ୍ଵନ୍ଦମୁକ୍ତ । ଏବଂ ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ସେବାରେ ଲିପ୍ତ, ସେ ହିଁ ଶାଶ୍ଵତଧାମରେ ପହଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି । ଏବଂ ସେହି ଶାଶ୍ଵତଧାମରେ କୈାଣସି ସୂର୍ଯ୍ୟ, କୈାଣସି ଚନ୍ଦ୍ର, ବା କୈାଣସି ବିଦ୍ୟୁତ୍ ର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଶାଶ୍ଵତଧାମ ପହଞ୍ଚିବାର ଏହା ଏକ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ବିବରଣୀ । 
<!-- END TRANSLATED TEXT -->