View source for NE/Prabhupada 0502 - बेकार धारणा त्याग्नुहोस्-कृष्ण भावनामृतको फराकिलो जीवन लिनुहोस्

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Nepali Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 0502 - in all Languages]]
[[Category:NE-Quotes - 1972]]
[[Category:NE-Quotes - Lectures, Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:NE-Quotes - in India]]
[[Category:NE-Quotes - in India, Hyderabad]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Nepali|NE/Prabhupada 0501 - हामी कृष्ण भावनामा नआएसम्म चिन्तामुक्त हुन सक्दैनौं|0501|NE/Prabhupada 0503 - गुरु स्वीकार्नु भनेको उहाँसँग परम सत्यको बारेमा सोध्नु|0503}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:Real renunciation means you have to give up the andha-kupa life and take shelter of Krsna, harim asrayeta. If you take shelter of Krsna, then you can give up this, all this "ism" life. Otherwise, it is not possible|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|UyZYg-NMgao|बेकार धारणा त्याग्नुहोस्-कृष्ण भावनामृतको फराकिलो जीवन लिनुहोस्<br />- Prabhupāda 0502}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/721121BG.HYD_clip6.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:Lecture on BG 2.15 -- Hyderabad, November 21, 1972|Lecture on BG 2.15 -- Hyderabad, November 21, 1972]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->

त्यसैले प्रह्लाद महाराजले सल्लाह दिईरहनु भएको छ कि “तिमी यी सबै नचाहिने धारण त्यागिदेऊ ।” वनं गतो यद् धारिम् आश्रयेत (श्री भा ७।५।५) केवल वनं गत, मतलब केवल यस धारणबाट मुक्त हुनु, जीवनको गृहं अन्ध कुपं धारण । कृष्ण भावनामृतको फराकिलो जीवन लिनुहोस । तब तपाई खुशी हुनुहुनेछ । हित्वात्म पातं गृहं अन्ध कुपं वनं गतो यद् धरिम् आश्रयेत (श्री भा ७।५।५) हरिम् आश्रयेत । वास्तविक कार्य भनेको हरिम् आश्रयेत हो । वनं गतः । वनं गतः भनेको वन जानु । पहिले, गृहस्थ जीवनपछि, वानप्रस्थ जीवन, सन्यास जीवन, उनिहरु जङ्गलमा बस्ने गर्दथे । तर जङ्गल जानु जीवनको मुख्य लक्ष्य होइन । किनकी जङ्गलमा थोरै जनावरहरु छन् । के यसको मतलब तिनीहरु अध्यात्मिक जीवनमा विकसित छन् ? त्यसलाई भनिन्छ मर्कट वैराग्य । मर्कट वैराग्य भनेको “बाँदर त्याग ।” बाँदर नाङ्गो छ । नाग बाबा । नाङ्गो । र फल खान्छ, बाँदर, र रुखमुनि वा रुखमा बस्छ । तर उसमा कम्तिमा तिन दर्जन श्रीमती छन् । त्यसैले यो मर्कट वैराग्य, यस्तो प्रकारको त्यागको कुनै मुल्य छैन । वास्तविक त्याग । वास्तविक त्याग भनेको तपाईले अन्ध कुप जीवन त्याग्नु पर्छ, र कृष्णको आश्रय लिनुपर्छ, हरिम् आश्रयेत । यदि तपाईले कृष्णको आश्रय लिनुहुन्छ भने तपाईले यी त्याग्न सक्नुहुन्छ, यी सब “वाद” जीवन । अन्यथा, यी सम्भव छैन; तपाई यो “वाद” जीवनमा फस्नुहुनेछ । त्यसैले हित्वात्म पातं गृहं अन्ध कुपं वनं गतो यद् धरिम् आश्रयेत (श्री भा ७।५।५) । त्याग्ने होइन..... यदि तपाईले केहि त्याग्नुहुन्छ, तपाईले केहि लिनैपर्छ । अन्यथा, यी अशान्त हुनेछ । लिनुपर्छ । यी सिफारिश छः परं दृष्ट्वा निवर्तते (भ गी २।५९) । तपाईले आफ्नो पारिवारिक जीवन, सामाजिक जीवन, राजनैतिक जीवन, यो जीवन, त्यो जीवन त्याग्नसक्नुहुन्छ, जब तपाईले कृष्ण भावना भावित जीवन लीनुहुन्छ । अन्यथा यो सम्भव छैन । अन्यथा, तपाईले कुनै यस्तो जीवन लिनुपर्छ । तपाईको स्वतन्त्रताको कुनै प्रश्न छैन । चिन्ताबाट स्वतन्त्राको कुनै प्रश्न छैन । यो तरिका हो । त्यसैले यहाँ उहि कुरा, कि तत्व दशिभिः । जो वास्तवमा परम सत्यको दर्शक छन्..... अथातो ब्रह्म जीज्ञासा, वेदान्त सुत्रमा बताइए अनुसार ..... हिजोमात्र, एक युवक मलाई सोध्दै थिएः “यो वेदान्त के हो ? वेदान्त, वेदान्तको अर्थ के हो?” यो धेरै राम्रो हो, यी धेरै सजिलो छ । वेद भनेको ज्ञान र अन्त भनेको अन्तिम । त्यसैले वेदान्त भनेको अन्तिम ज्ञान । त्यसैले अन्तिम ज्ञान भनेको कृष्ण । कृष्ण भन्नुहुन्छ, वेदैश् च सर्वैइ अहं एव वेधो वेदान्त कृद् वेद विद् च अहं । अहाँ वेदान्तको सृष्टिकर्ता हुनुहुन्छ र उहाँ वेदान्तको ज्ञाता हुनुहुन्छ । उहाँ वेदान्तको ज्ञाता नभए, उहाँले कसरी वेदान्त लेख्न सक्नुहुन्छ ? वास्तवमा, वेदान्त सिद्दान्त व्यसदेव, कृष्णको अवतारद्घारा लेखिएको हो । त्यसैले उहाँ वेदान्त कृत् हुनुहुन्छ । र उहाँ वेदान्त वित् पनि हुनुहुन्छ । त्यसैले प्रश्न थियो कि वेदान्तको मतलब अद्घौत–वाद वा द्घौत–वाद । यो बुझ्न निकै सजिलो छ । वेदान्तको पहिलो कथनः अथतो ब्रह्म जिज्ञासा, ब्रह्म, परम सत्यको बारेमा सोध्नु । अब, कहाँ, सोध्ने ? यदि तपाइलाई सोध्ने मन छ, तपाई उहाँ समक्ष जानु पर्छ जसलाई थाहा छ । तसर्थ, तत्काल, वेदान्त सुत्रको सुरुवातमा नै त्यहाँ द्घैतवाद छ, कि एकले सोध्नुपर्छ र एकले जवाफ दिनुपर्छ । अथतो ब्रह्म जिज्ञासा । त्यसैले वेदान्त सुत्रमा, यो कसरी अद्घौत–वाद हुन सक्छ ? यो द्घौत वाद हो, सुरुवात ु देखि । अथतो ब्रह्म जिज्ञासा । एकले ब्रह्मको बारेमा सोध्नुपर्छ र एकले जवाफ दिनुपर्छ, वा आध्यात्मिक गुरु, वा शिष्य, यो द्घौत छ । तपाई कसरी भन्न सक्नुहुुन्छ कि यो अद्धौत वाद हो? त्यसैले हामीले यस प्रकारको अध्ययन गर्नुपर्छ । यहाँ भनिएको छ, तत्व दर्शिभिः तत्व दर्शिभिःको मतलब वेदान्त वित् जसले वेदान्त जानेको छ । जन्मादि अस्य यतः (श्री भा १।१।१) जसले परम सत्य जानेको छ, जहाँबाट सबै कुराको स्रुवात हुन्छ । जन्मादि अस्य यतः । यो श्रीमद् भागवतमको सुरुवात हो ।

<!-- END TRANSLATED TEXT -->