View source for NE/Prabhupada 0916 - कृष्णलाई तिमीले दिएको राम्रो वस्त्र अथवा राम्रो फूल अथवा राम्रो भोजनको आवश्यकता छैन

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Nepali Pages with Videos]]
[[Category:Nepali Pages - 207 Live Videos]]
[[Category:Prabhupada 0916 - in all Languages]]
[[Category:NE-Quotes - 1973]]
[[Category:NE-Quotes - Lectures, Srimad-Bhagavatam]]
[[Category:NE-Quotes - in USA]]
[[Category:NE-Quotes - in USA, Los Angeles]]
[[Category:Nepali Language]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Nepali|NE/Prabhupada 0915 - साधु मेरो हृदय हो र म पनि साधुको हृदयभित्र विराजमान छु|0915|NE/Prabhupada 0917 - सारा संसारले इन्द्रियहरूको सेवा गर्दैछन्, उनीहरू इन्द्रियहरूको सेवक भएका छन्|0917}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:Try to understand this fact. Krsna does not require your nice dress or nice flower or nice food. Krsna does not require. But if you give Him, then you become benefited. It is Krsna's favor that He's accepting|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|a1Zc7bwizww|कृष्णलाई तिमीले दिएको राम्रो वस्त्र अथवा राम्रो फूल अथवा राम्रो भोजनको आवश्यकता छैन - Prabhupāda 0916}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/730421SB-LOS_ANGELES_clip3.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK (from English page) -->
'''[[Vanisource:730415 - Lecture SB 01.08.23 - Los Angeles|730415 - Lecture SB 01.08.23 - Los Angeles]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->

प्रभुपाद : अतः यो भौतिक संसारमा भगवान्को उत्पत्ति तथा तिरोभाव यसलाई चिकीर्षितम् भनिन्छ । चिकीर्षितम्को शब्दार्थ के हो ? 

भक्त : लीला । 

प्रभुपाद : लीला । कृष्णले अवतार लिनु उहाँको लीला हो । जब कृष्ण आउनुहुन्छ, निश्चय नै उहाँले केही गर्नुहुन्छ । उहाँले साधुलाई संरक्षण दिने तथा असाधुहरूको वध गर्ने काम गर्नुहुन्छ । तर यी दुवै गतिविधिहरू उहाँका लीलाहरू हुन् । उहाँ ईष्र्यालु हुनुहुन्न । उहाँ इर्ष्यालु हुनै सक्नुहुन्न । असुरहरूको वध गर्नु पनि उहाँको स्नेह नै हो । जस्तै, हामी कहिलेकाहीँ हाम्रा सानासाना सन्तानहरूलाई अत्यन्त कठोर झापड दिन्छौँ । प्रेम नभएको कारणले झापड हानिएको होइन । त्यहाँ प्रेम हुन्छ । त्यसैगरी, जब कृष्णले कुनै असुरको वध गर्नुहुन्छ, कृष्णले त्यो भौतिक ईष्र्याको कारणले गर्नुभएको होइन । अतः शास्त्रहरूमा उल्लेख गरिएको छ कि असुरहरूले समेत, जसलाई भगवानले वध गर्नुभएको थियो, तिनीहरूले पनि तत्काल मोक्ष प्राप्त गर्दछन् । यसको प्रतिफल समान हुन्छ । जस्तै, पुतना । पुतनालाई कृष्णले वध गर्नुभयो । पुतना कृष्णलाई मार्न चाहन्थी, तर कृष्णलाई कसले मार्न सक्छ ? त्यो सम्भव छैन । यसको विपरीत, पुतनालाई कृष्णले मार्नुभयो । जब पुतनाको वध भयो तब यसको प्रतिफल के भयो ? यसको प्रतिफल यो भयो कि पुतनाले कृष्णको आमाको पद प्राप्त गरिन् । कृष्णले पुतनालाई आमाको रूपमा स्वीकार्नुभयो । पुतनाले आफ्नो स्तनमा कालकुट विष लेपन गरेर आएकी थिई : “कृष्णले मेरो स्तनपान गर्नेछ र ऊ तत्काल मर्नेछ ।” तर यो सम्भव छैन । बरु यसको विपरीत, पुतना मारिई । कृष्णले पुतनाको स्तनपान मात्र होइन उसको प्राण पनि चुस्नुभयो । तर कृष्णले सकारात्मक पक्षलाई मात्र मूल्यांकन गर्नुभयो कि : “यो राक्षसी, पुतना मलाई मार्नका लागि आएकी थिई तर मैले उसको स्तनपान गरेँ । त्यसकारण, ऊ मेरी आमा हो । ऊ मेरी आमा हो ।” यसप्रकार पुतनाले आमाको पद प्राप्त गर्नुभयो । श्रीमद्भागवतमा यसको वर्णन गरिएको छ । उद्धवले विदुरलाई बताउनुभयो कि कृष्ण अत्यन्त दयालु हुनुहुन्छ, कृष्ण अत्यन्त दयालु हुनुहुन्छ : उहाँलाई विष पिलाएर मार्न चाहने व्यक्ति पुतनालाई समेत कृष्णले आमाको रूपमा स्वीकार्नुभयो । कृष्ण यस्तो दयालु भगवान् हुनुहुन्छ, त्यसैले, “म किन कृष्णबाहेक अन्य देवताहरूको पूजा गर्ने ?” यो उदाहरण दिइएको छ । अतः वास्तवमा कृष्णको कुनै दुश्मन छैन । यहाँ उल्लेख गरिएको छ : न यस्य कश्चिद् दयितः । दयितः भनेको प्रिय हो । कोही पनि कृष्णको प्रिय छैन । न यस्य कश्चिद् दयितोऽस्ति कर्हिचित् द्वेष्यश्च । र कोही पनि कृष्णको दुश्मन छैन । तर को कृष्णको शत्रु बन्न सक्छ र को कृष्णको मित्र बन्न सक्छ ? मानौँ, हामीले मित्रहरू बनाउँदछौँ । हामीले मित्रबाट केही आशीर्वाद अथवा केही लाभ चाहन्छौँ । र शत्रुको अर्थ हो : हामी उसबाट केही हानिकारक गतिविधिको आशा गर्दछौँ । तर कृष्ण यति परिपूर्ण हुनुहुन्छ कि कसैले पनि कृष्णलाई हानि पु¥याउन सक्दैन, न त कसैले कृष्णलाई केही दिन नै सक्दछ । त्यसकारण, मित्र अथवा शत्रुको आवश्यकता कहाँ छ ? कुनै आवश्यकता छैन । त्यसकारण, यहाँ उल्लेख गरिएको छ : न यस्य कश्चिद् दयितोऽस्ति । कृष्णलाई कसैको कृपा आवश्यक छैन । उहाँ आफैँमा परिपूर्ण हुनुहुन्छ । म अत्यन्त गरिब मानिस हुन सक्दछु । त्यसकारण, म कुनै मित्रको कृपाको आशा गर्दछु । तर त्यो केवल मेरो आशा मात्र हो किनभने म अपूर्ण छु । म परिपूर्ण छैन । मेरा अनेकौँ कमजोरीहरू छन् । अतः मलाई सधैँ कुनै न कुनै वस्तुको अभाव हुन्छ । त्यसकारण, म केही मित्रहरू बनाउन चाहन्छु र त्यसैगरी मेरा शत्रुहरूलाई म घृणा गर्दछु । तर कृष्ण परमेश्वर हुनुभएको कारणले.... कसैले पनि कृष्णलाई कुनै हानि पु¥याउन सक्दैन, न त कसैले कृष्णलाई केही दिन नै सक्दछ । त्यसोभए, हामी कृष्णलाई यति धेरै सुख–सुविधाहरू किन अर्पण गरिरहेका छौँ त ? हामी कृष्णलाई असल–असल वस्त्र पहिराउँदछौँ, हामी कृष्णलाई श्रृंगार गर्दछौँ, हामी कृष्णलाई असल–असल भोजन अर्पण गरिरहेका छाँै । अतः यो तथ्यलाई बुझ्ने प्रयास गर । कृष्णलाई तिमीले दिएको असल–असल वस्त्र अथवा सुन्दर फूल अथवा असल भोजनको आवश्यकता छैन । कृष्णलाई कुनै आवश्यकता छैन । तर यदि तिमीले कृष्णलाई केही अर्पण गर्दछौ भने तिम्रो कल्याण हुन्छ । कृष्णले तिम्रो सेवा स्वीकार्नु भनेको कृष्णको कृपा हो । यहाँ एउटा उदाहरण दिइएको छ : जस्तै, यदि तिमीले एउटा मानिसलाई श्रृंगार गर्दछौ भने, ऐनामा देखिने उसको प्रतिबिम्बको पनि श्रृंगार भएको देखिन्छ । र हामी पनि प्रतिबिम्बजस्तै हौँ । बाइबलमा पनि उल्लेख गरिएको छ कि भगवान्ले मानिसलाई आफ्नै स्वरूपमा सृष्टि गर्नुभएको छ । कृष्ण दिव्य हुनुहुन्छ.... कृष्णका दुई हात, दुई गोडा तथा एउटा शिर छन् । अतः मानिसको स्वरूप भगवान्को जस्तै छ भन्नुको अर्थ हो : हामी भगवान्को स्वरूपका प्रतिबिम्ब हौँ । यो होइन कि हामीले हाम्रो स्वरूपअनुसार कुनै स्वरूपको कल्पना गर्नुपर्दछ । त्यो भूल हो । मायावादी दर्शन पनि त्यस्तै हो । यसलाई मानवीकरण भनिन्छ । तिनीहरू भन्दछन् कि : “किनभने... परमसत्य निराकार छ तर हामी त व्यक्ति हौँ, त्यसकारण, हामी कल्पना गर्दछौँ कि परमसत्य पनि व्यक्ति हुनुहुन्छ ।” ठीक विपरीत । वास्तवमा यो सत्य होइन । हामीले भगवान्को स्वरूपको प्रतिबिम्बका रूपमा यो व्यक्तिगत स्वरूप प्राप्त गरेका छौँ । यदि वास्तविक मानिसलाई लाभ मिल्दछ भने त्यसको प्रतिबिम्बलाई पनि अवश्य लाभ मिल्दछ । यही नै हाम्रो सिद्धान्त हो । प्रतिबिम्ब पनि लाभान्वित हुन्छ ।

<!-- END TRANSLATED TEXT -->