View source for TH/Prabhupada 1072 - การออกไปจากโลกวัตถุนี้ และ ได้รับชีวิตนิรันดร์ของพวกเราในอาณาจักรนิรันดร์

<!-- BEGIN CATEGORY LIST -->
[[Category:1080 Thai Pages with Videos]]
[[Category:Prabhupada 1072 - in all Languages]]
[[Category:TH-Quotes - 1966]]
[[Category:TH-Quotes - Lectures, Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:TH-Quotes - in USA]]
[[Category:TH-Quotes - in USA, New York]]
[[Category:TH-Quotes - Introduction to Bhagavad-gita As It Is]]
[[Category:Introduction to Bhagavad-gita As It Is in all Languages]]
[[Category:Thai Language]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Thai|TH/Prabhupada 1071 - ถ้าพวกเราสังคมกับพระเจ้า, ร่วมมือกับพระองค์ เมื่อนั้นพวกเราก็จะมีความสุขไปด้วย|1071|TH/Prabhupada 1073 - ตราบนานเท่าที่พวกเรายังไม่ยกเลิกนิสัยนี้ ของการเป็นเจ้าแห่งธรรมชาติวัตถุ|1073}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
'''<big>[[Vaniquotes:We are given the opportunity for leaving this material world and get our eternal life in the eternal kingdom|Original Vaniquotes page in English]]</big>'''
</div>
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->

<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|uwWFeJ1yJ_0|การออกไปจากโลกวัตถุนี้ และ ได้รับชีวิตนิรันดร์ของพวกเราในอาณาจักรนิรันดร์<br/>- Prabhupāda 1072}}
<!-- END VIDEO LINK -->

<!-- BEGIN AUDIO LINK -->
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/660220BG-NEW_YORK_clip16.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->

<!-- BEGIN VANISOURCE LINK -->
'''[[Vanisource:660219-20 - Lecture BG Introduction - New York|660219-20 - Lecture BG Introduction - New York]]'''
<!-- END VANISOURCE LINK -->

<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
การอยู่ต่อหน้าของพระเจ้าโดยพระเมตตาอันไม่มีสาเหตุ พระองค์ทรงปรากฎพระองค์เองใน ชยามะสุนดะระ-รูพะ อย่างโชคไม่ดีที่ประชาชนผู้มีปัญญาน้อยหัวเราะเยาะพระองค์ อะวะจานันทิ มาม มูดฮา ([[Vanisource:BG 9.11 (1972)|ภัควัต-คีตา 9.11]]) เพราะว่าพระเจ้าทรงมาเป็นเช่นพวกเราคนหนึ่ง และทรงชอบเล่นกับพวกเราเหมือนเช่นมนุษย์คนหนึ่ง ดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องพิจารณาว่าพระเจ้านั้นเป็นหนึ่งของพวกเรา มันเป็นความมีอำนาจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดของพระองค์ที่ทรงปรากฎพระองค์เองในรูปลักษณ์ที่แท้จริงของพระองค์ต่อหน้าพวกเรา และทรงแสดงลีลาความบันเทิงของพระองค์ เพียงเพื่อเป็นต้นแบบของที่พำนักของพระองค์ ดังนั้นที่พำนักของพระองค์ มีดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนใน บระฮมะจะโยทิร นั้นด้วย เหมือนเช่นที่พวกเรามีดวงดาวมากมายจำนวนนับไม่ถ้วน กำลังลอยบนรัศมีทั้งหลายของดวงอาทิตย์ เช่นเดียวกันในบระฮมะจะโยทิร ที่ซึ่งออกมาจากที่พำนักของพระเจ้าสูงสุด คริชณะโลคะ, โกโลคะ อานันดะ-ชินมะยะ-ระสะ-พระทิบฮาวิทาบฮิส (บระฮมะสัมฮิทะ5.37) ดวงดาวเหล่านั้นทั้งหมดคือ ดวงดาวทิพย์ทั้งหลาย มันทั้งหลายคือ อานันดะ-ชินมะยะ พวกมันไม่ใช่ดวงดาววัตถุทั้งหลาย ดังนั้นพระเจ้าทรงตรัสว่า นะ ทัด บฮาสะยะเท สูรโย นะ ชะชางโค นะ พาวะคะฮ ยัท กัทวา นะ นิวารทันเท ทัด ดฮามะ พะระมัม มะมะ ([[Vanisource:BG 15.6 (1972)|ภัควัต-คีตา 15.6]])

ตอนนี้มีใครบ้างที่สามารถเข้าถึงท้องฟ้าทิพย์ได้ จะไม่ต้องได้รับการกลับมาอีกครั้งในโลกวัตถุนี้ ดังนั้นตราบนานเท่าที่พวกเราอยู่ในท้องฟ้าวัตถุ จะพูดอะไรได้ของการเขาหาดวงจันทร์... ดวงจันทร์ แน่นอนว่าเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่ถึงแม้ว่าพวกเราเข้าถึงดาวเคราะห์สูงสุด ที่ที่เรียกว่า บระฮมะโลคะ ที่นั่นก็เหมือนกันพวกเรามีความทุกข์ของชีวิตวัตถุเหมือนกัน อาตมาหมายถึงว่า ความทุกข์ของการเกิด, การตาย, ความชรา, การเป็นโรค ไม่มีดาวเคาะห์ใดในจักรวาลวัตถุที่เป็นอิสระจาก การเป็นอยู่ทางวัตถุสี่ประการ ดังนั้นพระเจ้าทรงตรัสในภัควัต-คีตา, อาบระฮมะ บฮูวะนาล โลคะฮ พูนาร อาวารทิโน อารจุนะ ([[Vanisource:BG 18.16 (1972)|ภัควัต-คีตา 18.16]]) สิ่งมีชีวิตทั้งหลายกำลังเดินทางจากดาวดวงหนึ่งไปอีกดาวดวงหนึ่ง มันไม่ใช่ว่าพวกเราสามารถไปดาวอีกดวงหนึ่งอย่างง่ายๆโดยการจัดการของเครื่องยนตร์จรวด ใครก็แล้วแต่ที่ปราถนาที่จะไปดวงดาวดวงอื่น มันมีกรรมวิธี ยานทิ เดวะ-วระทา เดวาน พิทริน ยานทิ พิทริ-วระทาฮ ([[Vanisource:BG 9.25 (1972)|ภัควัต-คีตา 9.25]]) ถ้าใครบางคนต้องการที่จะไปดวงดาวดวงอื่น พูดว่า ดาวพระจันทร์ พวกเราไม่จำเป็นที่จะพยายามไปโดยจรวด ภัควัต-คีตา สอนพวกเรา, ยานทิ เดวะ-วระทา เดวาน ดาวเคราะห์เหล่านี้ ดวงจันทร์ทั้งหลาย หรือ ดวงอาทิตย์ทั้งหลาย เหนือ ดาวโลก บฮูโลคะ เรียกพวกมันว่า สวารกะโลคะ สวารกะโลคะ บฮูโลคะ, บฮูวารโลคะ, สวารกะโลคะ มีสถานะภาพดวงเคราะห์แตกต่างกันทั้งหลาย ดังนั้น เดวะโลคะ, พวกมันเป็นที่รู้จักเช่นนั้น ภัควัต-คีตาได้ให้สูตรที่ง่ายมากว่าคุณนั้นสามารถที่จะไปดวงดาวต่างๆ ที่สูงกว่า, เดวะโลคะ ยานทิ เดวะ-วระทา เดวาน ยานทิ เดวะ-วระทา เดวาน เดวะ-วระทา, หากว่าพวกเราฝึกฝนวิธีการบูชาเทวดาโดยเฉพาะ เมื่อนั้นพวกเราสามารถที่จะไปดวงดาวโดยเฉพาะนั้นได้ด้วย พวกเราสามารถที่จะไปได้แม้แต่ดวงอาทิตย์, พวกเราสามารถที่จะไปดวงจันทร์, พวกเราสามารถที่จะไปดวงดาวอย่างสวรรค์ได้ แต่ ภัควัต-คีตา ไม่ได้แนะนำให้พวกเราไปดาวดวงหนึ่งของดวงดาวทั้งหลายในโลกวัตถุ เพราะว่าแม้ว่าพวกเราไป บระฮมะโลคะ ดวงดาวที่สูงที่สุด ที่ได้คำนวนไว้โดยนักวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ว่าพวกเราสามารถเข้าถึงดวงดาวสูงสุดโดยการเดินทางด้วยจรวดประมาณ 40,000ปี ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีชีวิตถึง 40,000ปี และ เข้าถึงดวงดาวสูงสุดของจักรวาลวัตถุนี้ แต่ถ้าคนหนึ่งอุทิศชีวิตของเขาด้วยการบูชา องค์เทวดาโดยเฉพาะ เขาสามารถเข้าถึงดวงดาวโดยเฉพาะได้ ดังเช่นที่ได้แถลงไว้ใน ภัควัต-คีตา ยานทิ เดวะ-วระทา เดวาน พิทริน ยานทิ พิทริ-วระทาฮ ([[Vanisource:BG 9.25 (1972)|ภัควัต-คีตา 9.25]]) เช่นเดียวกัน มี พริทริโลคะ เช่นเดียวกัน คนหนึ่งใครที่ต้องการเข้าถึง ดวงดาวสูงสุด, ดาวดาวสูงสุด... ดวงดาวสูงสุดหมายถึง คริชณะโลคะ ในท้องฟ้าทิพย์ที่นั่นมีดวงดาวทั้งหลายนับจำนวนไม่ถ้วน, ดวงดาวทั้งหลาย สะนาทะนะ ดวงดาวนิจนิรันดร์ทั้งหลาย ที่ซึ่งไม่เคยถูกทำลาย และไม่เคยถูกทำลายล้าง แต่ของดวงดาวทิพย์เหล่านั้นทั้งหมดที่นั่นมีดาวดวงหนึ่ง ดวงดาวดั้งเดิม, ที่เรียกว่า โกโลคะ วรินดาวัน ดังนั้นข้อมูลเหล่านี้มีอยู่ใน ภัควัต-คีตา และพวกเราได้รับการให้โอกาส เพื่อที่จะออกจากโลกวัตถุนี้ และ ได้รับชีวิตนิจนิรันดร์ของพวกเราในอาณาจักรนิจนิรันดร์ 
<!-- END TRANSLATED TEXT -->