ES/Prabhupada 0528 - Radharani es la potencia de placer de Krishna

Revision as of 14:41, 12 August 2024 by Caitanyadeva (talk | contribs)


Radhastami, Día de la aparición de Śrīmatī Rādhārāṇī -- Londres, 29 agosto 1971

Hoy es el día del advenimiento de Śrīmatī Rādhārāṇī, Rādhāṣṭamī. Rādhārāṇī hizo Su advenimiento quince días después del nacimiento de Kṛṣṇa. (pausa) Rādhārāṇī es la potencia de placer de Kṛṣṇa. Rādhā-kṛṣṇa-praṇaya-vikṛtir hlādinī-śaktiḥ. El Señor, la Suprema Personalidad de Dios, tiene diversidad de energías como se confirma en las Escrituras védicas. Parāsya śaktir vividhaiva śruyate (CC Madhya 13.65, significado). Na tasya kāryaṁ karaṇaṁ ca vidyate. El Señor Supremo no tiene que hacer nada. Na tasya kāryam. No tiene que hacer nada. Es como aquí en el mundo material, encontramos a personas muy importantes, jefes políticos o de negocios, y personalmente no tienen que hacer nada, tienen tantos asistentes y secretarios, que personalmente no tienen que hacer nada. Similarmente, la Suprema Personalidad de Dios, que goza de plenitud en seis opulencias, ¿por qué tendría que hacer algo? No, Él tiene muchos asistentes. Sarvataḥ pāṇi-pādas tat. En el Bhagavad-gītā se dice: “Él tiene Sus brazos y Sus piernas por todas partes”. Encontrarán que Kṛṣṇa no tiene que hacer nada, simplemente se dedica a disfrutar con las gopīs y con Rādhārāṇī. Él no se dedica a matar a los demonios. Cuando Kṛṣṇa mata a los demonios es Vāsudeva Kṛṣṇa, no es el Kṛṣṇa original. Kṛṣṇa Se expande, la primera expansión es Baladeva, de Baladeva Saṅkarṣaṇa, Pradyumna, Aniruddha, Vāsudeva. Y mediante Su aspecto de Vāsudeva Él actúa en Mathurā y Dvārakā. Pero Kṛṣṇa en su aspecto original permanece en Vṛndāvana. Uno de los más importantes escritores de ficción en Bengal, Bankimchandra Chatterjee, entendió mal a Kṛṣṇa pensando que el Kṛṣṇa de Vṛndāvana, el Kṛṣṇa de Dvārakā y el Kṛṣṇa de Mathurā, Son personas distintas. Kṛṣṇa es el mismo, uno, pero puede expandirse en millones y trillones de formas. Advaitam acyutam anādim ananta-rūpam ādyaṁ purāṇa-puruṣam (BS 5.33). Advaita. Aunque es ananta-rūpam, aun así es ādyaṁ purāṇa-puruṣam, es advaita. No existe esa distinción.

Este Kṛṣṇa, cuando quiere disfrutar, ¿qué tipo de disfrute va a tener? Esto ha sido comentado por Śrīla Jīva Gosvāmī. Kṛṣṇa es Paraṁ Brahman. Brahman, Paramātmā y Paraṁ Brahman. Los tres distintos aspectos de la Verdad Absoluta. Hay quien entiende la Verdad Absoluta como Brahman impersonal. Los jñānīs, quienes tratan entender la Verdad Absoluta mediante la especulación mental, mediante su propio conocimiento. Ellos entienden la Verdad Absoluta como Brahman impersonal. Y quienes tratan de entender la Verdad Absoluta mediante la meditación, los yogīs, comprenden la Verdad Absoluta como Paramātmā. Paramātmā está situado en el corazón de todos. Īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe 'rjuna tiṣṭhati (BG 18.61). Ese aspecto, el aspecto Paramātmā. Aṇḍantara-sthaṁ paramānu-cayāntara-sthaṁ govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi. Ese aspecto de Paramātmā es una expansión de Kṛṣṇa. Así se afirma en el Bhagavad-gītā: athavā bahunaitena kiṁ jñātena tavārjuna ekāṁṣena viṣṭabhyāham. Ekāṁṣena. Cuando Kṛṣṇa y Arjuna trataban de entender acerca de los diversos aspectos potenciales de la existencia de Kṛṣṇa, Él lo explicó en el Capítulo Doce: “Yo soy esto, entre ellos, soy esto, entre ellos…”. De esa forma. Y concluyó que: “¿Hasta dónde tengo que llegar en esta explicación? Mejor trata de entender que con una simple parte plenaria de Mí que entra en este universo, existe toda la manifestación cósmica”. Ekāṁṣena sthito jagat (BG 10.42). Jagat. El mundo material existe sobre una porción plenaria de Kṛṣṇa. Y Kṛṣṇa entra en aṇḍāntara-sthaṁ paramānu-cayāntara-stham, Él entra en este universo. Si Él no entrase, este universo no podría existir. Del mismo modo que sin que el alma espiritual entre en este cuerpo, este cuerpo no puede existir. Tan pronto como el alma espiritual se va, inmediatamente el cuerpo se vuelve inútil. Aunque el cuerpo pueda ser el de un primer ministro o algo semejante, tan pronto como el alma sale del cuerpo, no vale un céntimo. Similarmente, el universo tiene valor porque Kṛṣṇa entra en el universo. De no ser así sería simplemente un montón de materia, no tendría valor. Ekāṁṣena sthito jagat (BG 10.42).