NL/Prabhupada 0733 - Tijd is zo waardevol dat al betaal je miljoenen gouden munten je kan nog geen moment terugkrijgen: Difference between revisions

(Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Dutch Pages with Videos Category:Prabhupada 0733 - in all Languages Category:NL-Quotes - 1968 Category:NL-Quotes - Lec...")
 
(Vanibot #0023: VideoLocalizer - changed YouTube player to show hard-coded subtitles version)
 
Line 7: Line 7:
[[Category:NL-Quotes - in USA, San Francisco]]
[[Category:NL-Quotes - in USA, San Francisco]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Dutch|NL/Prabhupada 0732 - Ik kan de lucht niet dienen. Ik moet een persoon dienen|0732|NL/Prabhupada 0734 - Wie niet kan spreken, wordt een groot spreker|0734}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
<div class="center">
Line 15: Line 18:


<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|QxvYChE8uUk|Tijd is zo kostbaar, al betaal je miljoenen gouden munten, je krijgt geen moment terug<br />- Prabhupāda 0733}}
{{youtube_right|fTgyRzoc-Wk|Tijd is zo waardevol dat al betaal je miljoenen gouden munten je kan nog geen moment terugkrijgen<br />- Prabhupāda 0733}}
<!-- END VIDEO LINK -->
<!-- END VIDEO LINK -->


<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>File:680315SB-SF_clip1.mp3</mp3player>
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/680315SB-SF_clip1.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->
<!-- END AUDIO LINK -->


Line 27: Line 30:


<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->
<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->
Er staat een heel mooi vers in Cāṇakya Sloka. Tijd werd als zeer waardevol beschouwd. Door dit vers, zal je het begrijpen. Cāṇakya Paṇḍita zegt ... Cāṇakya Paṇḍita was een groot politicus. Hij was een tijd eerste minister van de keizer van India. Hij zegt dus, āyuṣaḥ kṣaṇa eko 'pi na labhya svarṇa -koṭibhiḥ. Hij zegt dat "Een moment, een ogenblik uit je leven ..." Moment. Geen uren of dagen, maar een kort moment. Hij dacht van moment tot moment. Zoals vandaag, 15 maart 1968, het is nu half acht, of vijf over half acht. Nu is dit 1968, 07:35, voorbij, zodra het 07:36 is, je kunt dat 1968, 15 maart, 's avonds 07:35, niet terug halen. Al betaal je miljoenen dollars, "Kom alsjeblieft terug," nee, voorbij. Cāṇakya Paṇḍita zei "Tijd is zo waardevol, al betaal je miljoenen gouden munten, je krijgt geen moment terug." Wat voorbij is, is voorgoed verloren. Na cen nirarthakaṁ nītiḥ: "Als je zulke kostbare tijd verspilt, zonder doel," na ca hānis tato 'dhikā, "bedenk hoeveel je verliest, wat een verliezer ben je." Wat je niet terug kunt krijgen, al betaal je miljoenen dollars, als dat zo maar verloren gaat, hoeveel je dan verliest, stel je eens voor.  
Er is een heel mooi vers in Cāṇakya śloka. Kijk hoe de tijd als heel waardevol werd beschouwd. Door dit vers zal je het begrijpen. Cāṇakya Paṇḍita zegt, Cāṇakya Paṇḍita was een groot politicus, hij was een tijd eerste minister van de keizer van India. Dus hij zegt; ''āyuṣaḥ kṣaṇa eko 'pi na labhya svarṇa-koṭibhiḥ''. Hij zegt dat: "Een moment uit de duur van je leven ..." Moment. Geen sprake van uren of dagen, maar een moment. Hij dacht van moment tot moment.  


Prahlāda Mahārāja zegt hetzelfde, Dharman bhāgavatan ([[Vanisource:SB 7.6.1|SB 7.6.1]]), Krishna- of Godsbewust worden, is zo belangrijk dat we geen moment moeten verspillen. We moeten meteen beginnen. Waarom? Durlabhaṁ mānuṣaṁ janma. Mānuṣaṁ janma. Hij zegt dat deze menselijke levensvorm zeer zeldzaam is. Het wordt verkregen na vele, vele levens. De moderne samenleving begrijpt niet wat de waarde van deze menselijke levensvorm is. Ze denken dat dit lichaam is bedoeld voor zinsbevrediging, zoals katten en honden. De katten en honden, zij genieten ook op vier manieren van het leven; eten, slapen, verdedigen en paren. Dus menselijke levensvorm is niet bedoeld om te verspillen zoals katten en honden doen. De menselijke levensvorm van leven is voor iets anders bedoeld. Dat "iets anders" is Krishna-bewustzijn of Godsbewustzijn. Want in geen enkel ander lichaam dan het menselijk lichaam kunnen we begrijpen wat God is, wat is deze wereld, wat ben ik, waar kom ik vandaan en waar moet ik heen? Het menselijk leven is hier voor bedoeld. Hij zegt "Vanaf de kindertijd ..." Dit is essentieel. Van jongs af aan, in scholen, in colleges, moet dit bhāgavata-dharma, het beoefenen van Krishna-bewustzijn worden geïntroduceerd. Dit is noodzakelijk, maar ze begrijpen het niet. Ze denken dat dit leven alles is en dat dit lichaam alles is, en er geen ander leven bestaat. Het volgende leven geloven ze niet in. Dat komt door onwetendheid. Het leven is eeuwig, en dit moment is voorbereiding voor het volgende leven.
Zoals vandaag, 15 maart 1968, het is nu half acht of vijf over half acht. Nu is deze 1968 07:35 voorbij zodra het 07:36 is. Je kan deze 1968, 15 maart, 's avonds 07:35, niet weer terughalen. Al betaal je miljoenen euro's: "Kom alsjeblieft terug." Nee, het is over.
 
Dus Cāṇakya Paṇḍita zegt dat: "Tijd is zo waardevol dat al betaal je miljoenen gouden munten, je kan nog geen moment terugkrijgen." Wat verloren is, is voorgoed verloren. ''Na cen nirarthakaṁ nītiḥ'': "Als je zulke kostbare tijd verspilt, voor niets, zonder enig profijt," ''na ca hānis tato 'dhikā'', "bedenk hoeveel je verliest, wat een enorme verliezer je bent." Het ding dat je niet terug kan krijgen door miljoenen euro's te betalen, als dat voor niets verloren is, stel je eens voor hoeveel je dan verliest.
 
Dus hetzelfde, Prahlāda Mahārāja zegt dat; ''dharmān bhāgavatan'' ([[Vanisource:SB 7.6.1|SB 7.6.1]]); om Kṛṣṇa-bewust of Godsbewust te worden is zo belangrijk dat we geen moment moeten verliezen. We moeten meteen beginnen. Waarom? ''Durlabhaṁ mānuṣaṁ janma''. ''Mānuṣaṁ janma''. Hij zegt dat deze menselijke levensvorm heel zeldzaam is. Het wordt verkregen na heel veel levens.  
 
Dus de moderne beschaving begrijpt niet wat de waarde van deze menselijke levensvorm is. Ze denken dat dit lichaam is bedoeld voor zinsbevrediging zoals katten en honden. De katten en honden genieten van het leven volgens vier principes; eten, slapen, verdedigen en paren. Dus de menselijke levensvorm is niet bedoeld om te verspillen zoals katten en honden. De menselijke levensvorm is voor iets anders bedoeld. En dat "iets anders" is Kṛṣṇa-bewustzijn of Godsbewustzijn. Want geen ander lichaam dan de menselijke levensvorm kan begrijpen wat God is, wat deze wereld is, wat ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik heen moet gaan. Deze dingen zijn voor het menselijk leven bedoeld.  
 
Dus hij zegt dat: "Vanaf de kindertijd ..." Dit is werkelijk essentieel. Van jongs af aan in de scholen moet dit ''bhāgavata-dharma'' of het beoefenen van Kṛṣṇa-bewustzijn geïntroduceerd worden. Dit is noodzakelijk, maar ze begrijpen het niet. Ze denken dat dit leven alles is en dat dit lichaam alles is en dat er geen ander leven is. Het volgende leven geloven ze niet in. Dit komt allemaal door onwetendheid. Het leven is eeuwig en dit ene leven is de voorbereiding voor het volgende leven.  
<!-- END TRANSLATED TEXT -->
<!-- END TRANSLATED TEXT -->

Latest revision as of 13:52, 2 April 2021



Lecture on SB 7.6.1 -- San Francisco, March 15, 1968

Er is een heel mooi vers in Cāṇakya śloka. Kijk hoe de tijd als heel waardevol werd beschouwd. Door dit vers zal je het begrijpen. Cāṇakya Paṇḍita zegt, Cāṇakya Paṇḍita was een groot politicus, hij was een tijd eerste minister van de keizer van India. Dus hij zegt; āyuṣaḥ kṣaṇa eko 'pi na labhya svarṇa-koṭibhiḥ. Hij zegt dat: "Een moment uit de duur van je leven ..." Moment. Geen sprake van uren of dagen, maar een moment. Hij dacht van moment tot moment.

Zoals vandaag, 15 maart 1968, het is nu half acht of vijf over half acht. Nu is deze 1968 07:35 voorbij zodra het 07:36 is. Je kan deze 1968, 15 maart, 's avonds 07:35, niet weer terughalen. Al betaal je miljoenen euro's: "Kom alsjeblieft terug." Nee, het is over.

Dus Cāṇakya Paṇḍita zegt dat: "Tijd is zo waardevol dat al betaal je miljoenen gouden munten, je kan nog geen moment terugkrijgen." Wat verloren is, is voorgoed verloren. Na cen nirarthakaṁ nītiḥ: "Als je zulke kostbare tijd verspilt, voor niets, zonder enig profijt," na ca hānis tato 'dhikā, "bedenk hoeveel je verliest, wat een enorme verliezer je bent." Het ding dat je niet terug kan krijgen door miljoenen euro's te betalen, als dat voor niets verloren is, stel je eens voor hoeveel je dan verliest.

Dus hetzelfde, Prahlāda Mahārāja zegt dat; dharmān bhāgavatan (SB 7.6.1); om Kṛṣṇa-bewust of Godsbewust te worden is zo belangrijk dat we geen moment moeten verliezen. We moeten meteen beginnen. Waarom? Durlabhaṁ mānuṣaṁ janma. Mānuṣaṁ janma. Hij zegt dat deze menselijke levensvorm heel zeldzaam is. Het wordt verkregen na heel veel levens.

Dus de moderne beschaving begrijpt niet wat de waarde van deze menselijke levensvorm is. Ze denken dat dit lichaam is bedoeld voor zinsbevrediging zoals katten en honden. De katten en honden genieten van het leven volgens vier principes; eten, slapen, verdedigen en paren. Dus de menselijke levensvorm is niet bedoeld om te verspillen zoals katten en honden. De menselijke levensvorm is voor iets anders bedoeld. En dat "iets anders" is Kṛṣṇa-bewustzijn of Godsbewustzijn. Want geen ander lichaam dan de menselijke levensvorm kan begrijpen wat God is, wat deze wereld is, wat ik ben, waar ik vandaan kom en waar ik heen moet gaan. Deze dingen zijn voor het menselijk leven bedoeld.

Dus hij zegt dat: "Vanaf de kindertijd ..." Dit is werkelijk essentieel. Van jongs af aan in de scholen moet dit bhāgavata-dharma of het beoefenen van Kṛṣṇa-bewustzijn geïntroduceerd worden. Dit is noodzakelijk, maar ze begrijpen het niet. Ze denken dat dit leven alles is en dat dit lichaam alles is en dat er geen ander leven is. Het volgende leven geloven ze niet in. Dit komt allemaal door onwetendheid. Het leven is eeuwig en dit ene leven is de voorbereiding voor het volgende leven.