ES/SB 1.8.10
TEXTO 10
- abhidravati mām īśa
- śaras taptāyaso vibho
- kāmaṁ dahatu māṁ nātha
- mā me garbho nipātyatām
PALABRA POR PALABRA
abhidravati—yendo hacia; mām—mí; īśa—¡oh, Señor!; śaraḥ—la flecha; tapta—incandescente; ayasaḥ—de hierro; vibho—¡oh, Tú, el grande!; kāmam—deseo; dahatu—déjalo que queme; mām—a mí; nātha—¡oh, protector!; mā—no; me—mi; garbhaḥ—embrión; nipātyatām—sea abortado.
TRADUCCIÓN
¡Oh, mi Señor!, Tú eres todopoderoso. Una flecha de hierro incandescente se dirige rápidamente hacia mí. Mi Señor, que me queme a mí personalmente, si así lo deseas, pero, por favor, no dejes que queme a mi embrión y que haga que aborte. Mi Señor, ten la bondad de hacerme este favor.
SIGNIFICADO
Este incidente ocurrió después de la muerte de Abhimanyu, el esposo de Uttarā. Uttarā, la viuda de Abhimanyu, debió haber seguido el sendero de su esposo, pero debido a que estaba embarazada y Mahārāja Parīkṣit, un gran devoto del Señor, se hallaba en estado de embrión, ella era responsable de protegerlo. La madre tiene la gran responsabilidad de brindarle una protección total al niño, y, en consecuencia, Uttarā no sentía vergüenza de expresar esto francamente ante el Señor Kṛṣṇa. Uttarā era la hija de un gran rey, la esposa de un gran héroe y la alumna de un gran devoto, y luego fue, además, la madre de un gran rey. Ella era afortunada en todos los aspectos.