NL/BG 1.12
TEXT 12
- tasya sañjanayan harṣaṁ, kuru-vṛddhaḥ pitāmahaḥ
- siṁha-nādaṁ vinadyoccaiḥ, śaṅkhaṁ dadhmau pratāpavān
Synoniemen
tasya — zijn; sañjanayan — toenemend; harṣam — blijdschap; kuru-vṛddhaḥ — de voorvader van de Kuru-dynastie (Bhīṣma); pitāmahaḥ — de Grootvader; siṁha-nādam — geluid als het gebrul van een leeuw; vinadya — weerklinkend; uccaiḥ — zeer luid; śaṅkham — hoornschelp; dadhmau — blies; pratāpa-vān — de heldhaftige.
Vertaling
Toen blies Bhīṣma, de grote heldhaftige voorvader van de Kuru-dynastie, de Grootvader van de strijders, zeer luid op zijn hoornschelp. Het geluid was als het gebrul van een leeuw en vervulde Duryodhana met vreugde.
Commentaar
De voorvader van de Kuru-dynastie begreep wat er in het hart van zijn kleinzoon Duryodhana omging en uit een natuurlijk medeleven probeerde Bhīṣma hem op te vrolijken door zijn hoornschelp zeer luid te laten schallen, wat paste bij zijn positie als leeuw. Door de symboliek van de hoornschelp liet hij zijn terneergeslagen kleinzoon indirect weten dat hij geen kans had om de strijd te winnen, omdat de Allerhoogste Heer zich aan de andere kant bevond. Maar toch bleef het zijn plicht om het gevecht te leiden en daarbij zou hij geen enkele moeite sparen.