NL/Prabhupada 0611 - Als je de geest van dienstverlening verliest dan zal deze tempel in een grote krimp terecht komen
Lecture on SB 1.7.27 -- Vrndavana, September 24, 1976
Dus tenminste wij Indiers, wij zijn getraind als dat. Niet alleen getraind, we zijn geboren toegewijden. Iedereen die de geboorte heeft genomen in India, dat is een speciale gave. In hun vorige geboorte hadden ze veel ascese, veel ascese uitgevoerd. Zelfs de halfgoden, ze verlangen ook om geboorte te nemen in India om deze kans te krijgen. Dus India... Denk niet dat... India betekent deze planeet, Bhāratavarṣa. Er is een goede kans. Dus we moeten niet denken - Als we denken dat "Hier is een stenen beeld," dan zal het niet vele dagen aanhouden. Het zal niet... Galagraha. Niet meer vigraha, maar galagraha. Stel dat ik deze tempel opgericht heb. Nu, onder mijn leiding aanbidden mijn discipelen vigraha. Vigraha betekent de vorm van de Heer, rūpa. Maar als de regulerende beginselen niet gevolgd worden, dan zal het na mijn dood galagraha zijn, een last, dat "Onze deugniet Guru Mahārāja heeft deze tempel opgericht, en we moeten aanbidden, vroeg op in de ochtend, vervelend." Dit zal... Dat heet galagraha, een last, "Hij heeft bij ons een last achtergelaten." Dit is het risico. Dan deze zo'n grote tempel zal slecht worden beheerd, en je zult zien dat "Dit breekt" en "Dit is onrein," en er is geen aandacht. Dit zal onze zijn... Dat heet galagraha: "De schurk heeft ons een last gegeven."
Dus is het erg moeilijk. Als we verliezen..., als we dat gevoel hebben verloren dat "Hier is Kṛṣṇa. Hier is een kans om Hem te dienen..." Sākṣād-dharitvena samasta-śāstraiḥ... Niet dat. ""itya-nānā-śṛṅgāra-tan-mandira-mārjanādau. Zodra... We zijn dan ook zeer waakzaam, "Waarom deed je dit niet? Waarom doe je dit niet? Waarom ...?" Zodra het gevoel van toegewijde dienst verloren zal gaan, zal deze tempel een last zijn. Dit is de weg. Het zal zo'n grote tempel zijn om te beheren, het zal een grote last zijn. Dus ze voelen last. Daarom vinden ze het niet erg als er ergens soms iets is gebroken. "Goed, laten we, wat voor geld we ook hebben, laten we eerst eten." Deze positie. Vigraha en galagraha. Je moet het begrijpen. Als we vergeten dat "Hier is Kṛṣṇa persoonlijk aanwezig. We moeten hem heel mooi ontvangen. We moeten hem lekker eten geven, mooie kleding, mooi... "Dan is het dienst. En zodra het gevoel komt dat "Hier is een stenen afgod" - ze zeggen soms "afgoderij" - "En we hebben de opdracht gekregen om Hem te kleden, om Hem ..., allemaal vervelend." Vervolgens beëindigd. Beëindigd. Dat is overal gekomen. Ik heb gezien in Nasik in vele, vele grote tempels is er geen pūjārī, en de honden ontlasten zich daar. Niet alleen zijn ze breken. In Westerse landen ook worden de kerken gesloten. Grote, grote kerken in Londen ik heb het gezien, erg grote, grote kerken, maar ze zijn gesloten. Wanneer er sprake is van ontmoeting op zondag, de conciërge, twee, drie mannen en een aantal oude dames, ze komen. Niemand komt. En wij kopen. We hebben verschillende kerken gekocht. Omdat het nu nutteloos is. Het is zinloos. In Los Angeles hebben we gekocht, en verscheidene anderen. In Toronto, wat we onlangs hebben gekocht. Grote, grote kerken. Maar ze wilden niet aan ons verkopen. Een kerk, de priester zei dat "ik zal brand stichtenin deze kerk, toch zal ik het niet geven aan Bhaktivedanta Swami." (gelach) Deze Toronto kerk was ook zoals dat. En in Melbourne, de voorwaarde was, verkoop voorwaarde was, dat je dit kerkgebouw moet ontmantelen. Wij zeiden: "Waarom?" Hij zei: "Als je het nu als tempel gebruikt, dan zullen wij het niet aan jullie geven." Ze weigerden. Weet je dat? Dus ze willen niet dat "deze Kṛṣṇa-bewustzijns beweging zal onze kerken aanschaffen en Rādhā-Kṛṣṇa deity instaleren." Ze houden daar niet van.
Maar het is niet gaande. Dus niet alleen de kerken in de Westerse landen; hier ook. Zodra je de geest van de dienstverlening zult verliezen, dan zal deze tempel in een grote krimp terecht komen, dat is alles. Geen tempel meer. Dus moeten we die geest van dienstverlening behouden. Daarom zijn we zo in het bijzonder - "Waarom zijn er geen verse bloemen?" Als je denkt: "Hier is een stenen beeld. Wat is de betekenis van verse bloemen of oude bloemen? We moeten een aantal bloemen geven. Dat is alles." Maar geen gevoel, dat "Hier is Kṛṣṇa. We moeten verse bloemen geven." Net zoals ik een levend mens ben, als je me een verse bloem geeft, en als je wat vuilnis brengt. en als je me het geeft zal ik blij zijn? Denk je? Dus dit gevoel verliest zelfs in het begin, "Wij zullen dit beeld met wat rommel, vuilnis bloem tevreden stellen. Hij zal niet protesteren." Ja, hij zal niet protesteren. Maar je leven zal worden beeindigd. Het protest zal zoals dat komen. Zodra je het gevoel verliest, bhāva, budhā bhāva-samanvitāḥ (BG 10.8)... Wie kan Kṛṣṇa aanbidden? Wanneer er sprake is van bhāva, sthāyi-bhāva. Dit is besproken in Bhakti-rasāmṛta-sindhu, wat bhāva is. Maar als je geen bhāva hebt, dan ben je op het materiele (onduidelijke), kaniṣṭha-adhikārī. Simpelweg een show. Een show kan zo niet vele dagen doorgaan. Show zal zeer binnenkort worden beeindigd.