PL/Prabhupada 0272 - Bhakti jest transcendentalna
Lecture on BG 2.10 -- London, August 16, 1973
To są nonsensowne działania. Ale kiedy ktoś osiąga poziom dobroci, wtedy przytomnieje. Może docenić wartość życia, jaki jest jego cel, jak należy żyć, do czego dążyć. Celem życia jest zrozumienie Brahmana. Brahma jānātīti brāhmaṇaḥ. Dlatego dobre cechy oznaczają brāhmaṇa. Podobnie, kṣatriya. Oni są guṇa-karma-vibhāgaśaḥ. Guṇa. Należy wziąć pod uwagę guṇa. Dlatego Śrī Kṛṣṇa oznajmił: catur vārṇyaṁ mayā sṛṣṭaṁ guṇa-karma-vibhāgaśaḥ (BG 4.13). Nabyliśmy guṇy, pewnego rodzaju natury. I z tego powodu cierpimy. Lecz można je skutecznie przezwyciężyć. Błyskawicznie. Jak? Poprzez proces bhakti-yogi. Sa guṇān samatītyaitān brahma-bhūyāya kalpate (BG 14.26). Jak przyjmiecie ten proces bhakti-yogi, wtedy uwolnicie się od wpływu trzech sił natury materialnej: dobroci, pasji i ignorancji. To jest oznajmione w Bhagavad-gīcie: māṁ ca avyabhicāriṇī bhakti-yogena sevate. Każdy, kto zaangażowany jest w służbę oddania dla Kṛṣṇy, avyabhicāriṇī, bez odstępstw, z entuzjazmem, z należytą uwagą, taka osoba, māṁ cāvyabhicāriṇī yogena, māṁ ca avyabhicāreṇa yogena bhajate māṁ sa guṇān samatītyaitān (BG 14.26). Natychmiast staje się transcendentalna do tych trzech cech.
Służba oddania jest ponad tymi materialnymi cechami. Jest transcendentalna. Bhakti jest transcendentalne. Dlatego Kṛṣṇy nie można zrozumieć bez bhakti. Bhaktyā māṁ abhijānāti (BG 18.55). Tylko bhaktyā māṁ abhijānāti. Inaczej, to nie jest możliwe. Bhaktyā māṁ abhijānāti yāvan yas cāsmi tattvataḥ. Jeżeli naprawdę chcecie zrozumieć, kim jest Bóg, wtedy musicie zaadoptować ten proces bhakti, służby oddania. Wtedy przekroczycie te cechy. Dlatego w Śrīmad Bhāgavatam Nārada mówi. tyaktvā sva-dharmaṁ caraṇāmbujaṁ harer (SB 1.5.17). Jeżeli ktoś zaniecha swojego przypisanego obowiązku, zgodnego z guṇa... Nazywa się to svadharma. Svadharma oznacza przypisany obowiązek, odpowiedni do nabytych cech. To jest svadharma. Brāhmaṇa, kṣatriya, vaiśya, śūdra. Istnieje podział, guṇa-karma-vibhāgaśaḥ (BG 4.13), poprzez guṇa i karma. Zatem tutaj Arjuna oznajmia: kārpaṇya-doṣopahataḥ-svabhāvaḥ (BG 2.7). "Jestem kṣatriya." Rozumie on, że: "Odmawiając walki, źle czynię. Dlatego, to jest kārpaṇya-doṣa, skąpstwo." Chciwość oznacza, że mamy pewne zasoby, ale ich nie pożytkujemy. Skąpcy, kṛpaṇatā. Kṛpaṇatā, są dwie klasy ludzi, brāhmaṇa i śūdra. Brāhmaṇa to przeciwieństwo skąpca. Ktoś otrzymuje szansę w postaci wielkiego majątku, jakim jest to ludzkie ciało, warte miliony dolarów... Ale nie pożytkuje go właściwie. Zadowala się powtarzaniem: "Jestem taki piękny." Nic więcej. Spożytkujcie swoje bogactwo i wykorzystajcie zasoby ludzkiej formy... Taki jest brāhmaṇa, liberalny.