ES/CC Antya 20.47
TEXTO 47
- āśliṣya vā pāda-ratāṁ pinaṣṭu mām
- adarśanān marma-hatāṁ karotu vā
- yathā tathā vā vidadhātu lampaṭo
- mat-prāṇa-nāthas tu sa eva nāparaḥ
PALABRA POR PALABRA
āśliṣya — abrazar con gran placer; vā — o; pāda-ratām — que ha caído a los pies de loto; pinaṣṭu — que Él pisotee; mām — a Mí; adarśanāt — no siendo visible; marma-hatām — con el corazón roto; karotu — que Él haga; vā — o; yathā — como (Él guste); tathā — así; vā — o; vidadhātu — que Él haga; lampaṭaḥ — un libertino, que anda con otras mujeres; mat-prāṇa-nāthaḥ — el Señor de Mi vida; tu — pero; saḥ — Él; eva — solamente; na aparaḥ — ningún otro.
TRADUCCIÓN
«“Que Kṛṣṇa estreche entre Sus brazos a esta sirvienta que ha caído a Sus pies de loto, o que Me pisotee o Me rompa el corazón y no me permita verle nunca más. Al fin y al cabo, es un libertino y puede hacer lo que Le plazca, pero, aun así, sólo Él, y nadie más, es el Señor adorable de Mi corazón”.