NL/Prabhupada 0324 - Geschiedenis heeft tot doel het begrijpen van de activiteiten van de eersteklas mens
Lecture on SB 6.1.20 -- Chicago, July 4, 1975
En dit Kurukṣetra is dharma-kṣetra. Niet omdat de strijd er was en Kṛṣṇa op het slagveld was, daarom heet het dharma-kṣetra. Soms wordt het geïnterpreteerd als dat. Maar eigenlijk was Kurukṣetra dharma-kṣetra sinds zeer lange tijd. In de Veda's wordt gezegd, kuru-kṣetre dharmam ācaret: "Als men rituele ceremonies uit wil voeren, moet hij naar Kurukṣetra gaan." En het is nu nog het systeem in India, als er een onenigheid of ruzie tussen twee partijen is, dus nog steeds gaan ze naar de tempel - tempel is dharma-kṣetra - zodat men misschien niet durft te liegen voor de deity. Dit was nog in volle gang. Zelfs iemand zeer laag in mentaliteit, toch, als hij wordt uitgedaagd dat "Je praat vals. Nu spreek voor de deity," hij zal aarzelen: "Nee" Dit is nog steeds in India. Je kunt geen leugens spreken voor de deity. Dat is een overtreding. Wees niet van mening dat de deity een marmeren standbeeld is. Nee. Svayaṁ bhagavān. Net als Chaitanya Mahāprabhu. Zodra Hij de Jagannātha deity zag, viel Hij onmiddelijk flauw. "Oh, hier is mijn Heer." Niet zoals wij: "Oh, hier is een standbeeld." Nee, het is een kwestie van waardering. Dus je waardeert of je stelt het niet op prijs, de deity is de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods persoonlijk. We moeten altijd onthouden. Dus we moeten heel voorzichtig zijn voordat de deity, om geen overtreding te maken. Om Hem te dienen, om Hem prasādam aan te bieden, om Hem te kleden, moeten we altijd denken: "Hier is Kṛṣṇa persoonlijk." Hij is persoonlijk, maar als gevolg van ons gebrek aan kennis kunnen we het niet begrijpen.
Dus we moeten alles in de śāstra volgen. Dit wordt brahmaanse cultuur genoemd. Deze Kṛṣṇa-bewustzijns beweging betekent brahmaanse cultuur - de culturele tentoonstelling van de eerste klasse mensen, eerste klasse mensen. De brāhmaṇa wordt verondersteld de eersteklas mens in de menselijke samenleving te zijn. Daarom zegt Kṛṣṇa, cātur-varṇyaṁ mayā sṛṣṭaṁ guṇa-karma-vibhāgaśaḥ (BG 4.13). Itihāsa, geschiedenis, geschiedenis betekent het begrijpen van de activiteiten van de eerste klasse mens. Dat is geschiedenis. Ze pakken de belangrijkste voorvallen. Daarom wordt het voorbeeld hier gegeven dat udāharanti imam itihāsaṁ purātanam. Omdat het een eerste klas gebied is... Anders, als je de geschiedenis van de gehele periode wilt vastleggen, dan waar, wie zal het lezen, en wie zal het op prijs stellen en waar zal je het bewaren? Dagelijks gebeuren er zoveel dingen. Dus volgens het Vedische systeem zijn de enige belangrijke voorvallen geregistreerd in de geschiedenis. Daarom wordt het Purāṇa genoemd. Purāṇa betekent oude geschiedenis. Purātanam. Purātanam betekent heel, heel oud. Die worden geregistreerd. Dus deze Śrīmad-Bhāgavatam is de verzameling van zeer oude geschiedenis, historische incidenten. Itihāsa purāṇānāṁ sāraṁ sāraṁ samuddhṛtya. Sāram betekent essentie. Niet dat allemaal onzin archief wordt genomen. Nee. Sāraṁ sāram, alleen de belangrijke, essentie, die moeten worden geregistreerd. Dit wordt de Indiase geschiedenis genoemd. Mahābhārata... Mahā betekent Groots India. Groots India, er waren zoveel voorvallen, maar het belangrijkste voorval, de Slag bij Kurukṣetra, is er. Niet dat alle gevechten moet worden geregistreerd.