PT/BG 1.19

Revision as of 14:57, 24 August 2017 by Vanibot (talk | contribs) (Bhagavad-gita Compile Form edit)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Его Божественная Милость А.Ч. Бхактиведанта Свами Прабхупада


Verso 19

sa ghoṣo dhārtarāṣṭrāṇāṁ
hṛdayāni vyadārayat
nabhaś ca pṛthivīṁ caiva
tumulo ’bhyanunādayan

PALAVRA POR PALAVRA

ananta-vijayam — o búzio chamado Anantavijaya; rājā — o rei; kuntī-putraḥ — o filho de Kuntī; yudhiṣṭhiraḥ — Yudhiṣṭhira; nakulaḥ — Nakula; sahadevaḥ — Sahadeva; ca — e; sughoṣa-maṇipuṣpakau — os búzios chamados Sughoṣa e Maṇipuṣpaka; kāśyaḥ — o rei de Kāśī (Vārāṇasī); ca — e; saḥ — essa; ghoṣaḥ — vibração; dhārtarāṣṭrāṇām — dos filhos de Dhṛtarāṣṭra; hṛdayāni — corações; vyadārayat — despedaçou; nabhaḥ — no céu; ca — também; pṛthivīm — na superfície da Terra; ca — também; eva — decerto; tumulaḥ — estrondosa; abhyanunādayan — ressoando.

TRADUÇÃO

O som proveniente destes diferentes búzios tornou-se estrondoso. Vibrando no céu e na terra, abalou os corações dos filhos de Dhṛtarāṣṭra.

SIGNIFICADO

Quando Bhīṣma e os outros do lado de Duryodhana sopraram seus respectivos búzios, não houve nenhum abalo nos corações dos Pāṇḍavas. Tais ocorrências não são mencionadas, mas neste verso específico relata-se que os corações dos filhos de Dhṛtarāṣṭra inquietaram-se com os sons vibrados pelo grupo dos Pāṇḍavas. Isto se deve aos Pāṇḍavas e à sua confiança no Senhor Kṛṣṇa. Aquele que se abriga no Senhor Supremo nada tem a temer, mesmo em face à maior calamidade.