FA/Prabhupada 0074 - چرا باید حیوانات را بخورید؟
Lecture on BG 4.21 -- Bombay, April 10, 1974
همه چیز در بهاگاواد-گیتا شرح داده شده است . بهاگاواد-گیتا نمیگوید که "شما با نفس کشیدن زنده اید." خیر . بهاگاواد-گیتا میگوید ، annād bhavanti bhūtāni (BG 3.14). Anna . آنا یعنی دانه های غذایی . دانه های غذایی یک ضروریت است . Annād bhavanti bhūtāni. بهاگاواد گیتا هرگز نمیگوید که "شما احتیاج به خوردن ندارید . فقط هوا را نفس بکش و یوگا تمرین کن ." خیر . ولی ما نباید زیاد ، یا کم بخوریم . اینگونه توصیه شده است .Yuktāhāra-vihārasya. باید نه زیاد بخوریم ، نه کم . وnirāśīḥ. Nirāśīḥ یعنی میل به زیاده روی نداشتن . ولی اکنون اشتیاق ما برای ارضای حواس مادی بیشتر و بیشتر میشود . این ناخواسته است . اگر شما کمال زندگی را میخواهید، آن ریاضت است . هر کسی اشتیاق دارد ، ولی نباید به غیر ضروریات میل داشته باشید . هر کسی حق دارد بخورد، حتی حیوانات . همه این حق را دارند . ولی به خاطر تمایل ما برای لذت بیشتر ، به حیوانات این شانس را نمیدهیم که زندگی مناسبی داشته باشند ، ترجیحاً ، تلاش می کنیم حیوانات را بخوریم . این کار لزومی ندارد . به این میگویند nirāśīḥ. چرا شما باید حیوانات را بخورید ؟ این زندگی غیرمتمدانه است . هنگامی که غذا نباشد ، هنگامی که ساکنان بومی اولیه باشند ، ممکن است حیوانات را بخورند ، زیرا آنها نمیدانند چگونه غذا برویانند . اما وقتی که جامعه ی انسانی متمدن بشود ، میتواند بسیاری غذاهای دلپذیر برویاند ، او میتواند به جای کشتن گاوها، آنها را نگه دارد . او میتواند به مقدار کافی ،شیر داشته باشد . ما میتوانیم از شیر و دانه ها چیزهای زیادی فراهم کنیم . پس ما نباید تمایل غیر ضروری به خاطر لذت بیشتر داشته باشیم . در اینجا گفته شده ، kurvan nāpnoti kilbiṣam. Kilbiṣam یعنی نتایج عمل زندگی گناه آلود . Kilbiṣam. پس اگر ما تمایلی بیش از نیاز خود نداشته باشیم ،گرفتار نمی شویم ، در گیر عملیات گناه الود، kurvan api ،حتی اگر مشغول به کارش باشد . هنگامی که شما مشغول کار هستید، آگاهانه و یا ناآگاهانه ، مجبور به انجام چیزی غیرمتقیانه ، و حتی گناه آلود می شوید ، اما اگر شما حقیقتاً متمایل به داشتن زندگی شایسته ای هستید ، پس kurvan nāpnoti kilbiṣam. زندگی ما باید عاری از هرگونه عکس العمل گناه آآلود باشد . در غیر این صورت ما مجبور میشویم رنج ببریم . اما انها باور نمی کنند ، اگرچه بسیاری زندگی های چندش آور می بینند .****** 8،400،000 گونه ی حیاتی ، آنها از کجا می آیند ؟ موجودات زنده ی بسیاری در شرایط نفرت انگیزی زندگی می کنند . البته ، حیوانات یا مخلوق زنده نمی داند ، ولی ما انسانها ، باید دلیل این زندگی مشمئز کننده را بدانیم . این نیروی توهم زای مایا ست . حتی کسی که ، درست مثل....... یک خوک که در شرایط خیلی کثیفی زندگی می کند ، مدفوع میخورد ،م بازهم ، فکر میکند بسیار خوشبخت است، برای همین هم چاق می شود . وقتی کسی احساس خوشبختی میکند، "من خیلی خوشبختم ،"چاق می شود . بنابراین شما این خوک ها را می یابید، آنها خیلی چاق هستند،اما چی میخورند ؟ آنها مدفوع می خورند و در جای بسیار کثیفی زندگی می کنند . اما فکر میکنند " ما خیلی خوشبختیم ." این نیروی توهمی مایا است . حتی کسانی که در شرایط بسیار ناخوشایندی زندگی می کنند ، بوسیله ی نیروی توهمی مایا ، فکر میکند که اوضاعش خوب است، وزندگی بی نقصی دارد . اما کسی که در مرحله ی بالاتری قرار دارد ، می بیند که او در چه شرایط ناخوشایندی زندگی میکند این توهم وجود دارد، اما با دانش ، با معاشرت خوب ، با راهنمایی کرفتن از شاسترا ، از گورو ، از اشخاص مقدس ، می توان به ارزش های زندگی پی برد و آنگونه زندگی کرد . کریشنا اینگونه آموزش میدهد ، کهnirāśīḥ ، کسی که بیش از نیازش میل دارد، بیش از ضروریات حیاتی . این nirāśīḥ خوانده می شود . Nirāśīḥ . معنی دیگرش اشتیاق نداشتن زیاد به لذت های مادیست . و این زمانی ممکن میشود که کاملاً بداند که "من این بدن نیستم . من روح روحانیم . نیاز من این است که چگونه در دانش روحانی پیشرفت کنم ." سپس او nirāśīḥ می شود . اینها نمونه هایی برای ریاضت ، سختی ، طلب بخشش هستند . حالا مردم فراموش کرده اند . آنها نمیدانند ریاضت چیست . زندگی انسان برای هدفی ساخته شده است . Tapo divyaṁ putrakā yena śuddhyet sattvaṁ yena brahma-saukhyam anantam (SB 5.5.1). اینها آموزشهای شاسترا میباشند . زندگی انسان به منظور ریاضت است . و ریاضت.... به این دلیل در روش زندگی ودایی شروع زندگی تاپاسیا، برهماچاری، برهماچاریست . دانش آموز برای تمرین برهماچاری به گوروکولا فرستاده میشود . این ریاضت است ، نه زندگی راحت . روی زمین خوابیدن ، در به در به دنبال صدقه برای گورو رفتن . بدون خستگی . زیرا آنها کودک هستند، اگر با این سختی ها تربیت شوند،میتوانند تمرین کنند . انها همه ی زنان را "مادر " خطاب میکنند . " مادر، کمی صدقه به من بده ." و به نزد گورو برمیگردند . همه چیز متعلق به گوروست . این زندگی برهماچاری ریاضت است . Tapo divyam (SB 5.5.1. این تمدن ودایی است ، که کودکان از ابتدای زندگی در تاپاسیا ،برهماچاریا آموزش ببینند . تجرد . برهماچاری نمیتواند هیچ زن جوانی را ملاقات کند . حتی اگر همسر گورو جوان باشد، نمیتواند به نزد همسر گورو برود . این محدودیت ها وجود دارد . حالا آن برهماچاری کجاست ؟ این عصر کالی است. نه برهماچاری . نه تاپاسیا وجود ندارند .