NL/BG 1.46
VERS 46
- सञ्जय उवाच
- एवमुक्त्वार्जुनः सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् ।
- विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानसः ॥४६॥
- sañjaya uvāca
- evam uktvārjunaḥ saṅkhye
- rathopastha upāviśat
- visṛjya sa-śaraṁ cāpaṁ
- śoka-saṁvigna-mānasaḥ
WOORD-VOOR-WOORD-VERTALINGEN
sañjayaḥ uvāca — Sañjaya zei; evam — zo; uktvā — sprekend; arjunaḥ — Arjuna; saṅkhye — op het slagveld; ratha — van de strijdwagen; upasthe — op de zitplaats; upāviśat — ging weer zitten; visṛjya — naast zich neer leggend; sa-śaram — samen met de pijlen; cāpam — de boog; śoka — door droefheid; saṁvigna — verdrietig; mānasaḥ — in de geest.
VERTALING
Sañjaya zei: Nadat Arjuna deze woorden op het slagveld gesproken had, wierp hij zijn boog en pijlen naast zich neer en ging op de strijdwagen zitten, zijn geest overweldigd door verdriet.
COMMENTAAR
Tijdens het aanschouwen van de strijdmacht van zijn vijand had Arjuna op zijn strijdwagen gestaan, maar hij werd zo overweldigd door verdriet, dat hij weer ging zitten, waarbij hij zijn boog en pijlen aan de kant legde. Zo’n goedaardig en zachtmoedig persoon die devotionele dienst verricht voor de Heer, is gekwalificeerd om kennis over het zelf te ontvangen.
Zo eindigen de commentaren van Śrī Śrīmad A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupāda bij het eerste hoofdstuk van Śrīmad Bhagavad-gītā, getiteld ‘Het aanschouwen van de strijdmachten op het slagveld van Kurukṣetra’.