TR/Prabhupada 0124 - Biz Manevi Öğretmenimizin Kelimelerini Hayatımızın En Önemli Varlığı Olarak Kabul Etmeliyiz
Yaşamında akhaṇḍa brahmacārīydi. Bhaktivinoda Ṭhākura'nın başka oğulları da vardı, ve o beşinci oğuldu. Diğer oğullarından bazıları da evlenmedi. Ve Guru Mahārāja da evlenmedi. Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī Mahārāja çocukluktan itibaren katı bir brahmacārīydi. Ve dünya çapındaki bu hareketi başlatmak için çok ağır kefaret ödedi. Bu onun göreviydi. Bhaktivinoda Ṭhākura bunu istemişti. Bhaktivinoda Ṭhākura 1896'da Kṛṣṇa bilinci hareketini Shree Chaitanya Mahāprabhu, Hayatı ve Talimatları kitabını göndererek tanıtmak istedi. Şükür ki o yıl benim doğduğum yıldı ve Kṛṣṇa'nın ayarlaması ile biz tanıştık. Ben başka bir ailede doğmuştum, Guru Mahārāja başka bir ailede doğmuştu. Onun korumasına gireceğimi kim bilebilirdi? Amerika'ya geleceğimi kim bilebilirdi? Siz Amerikalı çocukların bana geleceğini kim bilebilirdi? Bunların hepsi Kṛṣṇa'nın ayarlaması. Olayların nasıl olduğunu anlayamayız.
1936'da... Bugün 9 Aralık 1938(68). Demek oluyor ki otuz iki sene önce. Mumbai'de iş yapıyordum. Birdenbire, belki de bu tarihte, 9 ya da 10 aralık arasında. O aralar, Guru Mahārāja biraz rahatsızdı ve Jagannātha Purī'de deniz kenarında kalıyordu. Ona mektup yazdım, "Sevgili üstad, diğer öğrencileriniz, brahmacārī, sannyāsī, onlar size direk hizmet sunuyorlar. Ve ben aile reisiyim. Sizinle yaşayamam, size iyi hizmet edemem. Bilemiyorum. Size nasıl hizmet edebilirim?" Sadece bir fikirdi, ona hizmet etmeyi düşünüyordum, "Ciddi bir şekilde ona nasıl hizmet edebilirim?" Cevabı 13 Aralık 1936'da geldi. Mektupta şöyle diyordu "Sevgili falanca falanca, mektubunu aldığıma çok memnun oldum. Bence bu hareketi İngilizce'ye kazandırman gerek." Böyle yazıyordu. "Bu sana da, sana yardım edeceklere de faydalı olacaktır." "ve dilerim ki..." Talimatı buydu.
Ve sonra 31 Aralık 1936'da, demek ki mektubu yazdıktan hemen sonra, gidişinden iki hafta önce, vefat etti. Ama ben manevi öğretmenimin talimatını çok ciddiye aldım, ama şunu şunu yapmam gerekecek diye düşünmemiştim. O zamanlar aile reisiydim. Ama bu Kṛṣṇa'nın ayarlaması. Eğer katı bir şekilde manevi öğretmenimize ve onun talimatlarına hizmet edersek, Kṛṣṇa bize imkanları sağlayacaktır. İşin sırrı budur. İhtimal olmasa bile, hiç böyle düşünmedim, işi ciddiye aldım ve Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura'nın Bhagavad-gītā üzerine yorumlarını okuyup çalıştım. Bhagavad-gītā'da ki şu dize, vyavasāyātmikā-buddhir ekeha kuru-nandana (BG 2.41), bu dizeye ilişkin Viśvanātha Cakravartī Ṭhākura şu yorumu yapıyor, manevi öğretmenimizin sözlerini candan kabul etmeliyiz. Talimatını yerine getirmeye çalışmalıyız, manevi öğretmenimizin tam olarak verdiği talimatı, katı bir şekilde ve kişisel kazancı ya da kaybı düşünmeden yerine getirmeye çalışmalıyız.
Ben de bu ruh ile biraz denedim. Bana da hizmet etmek için gereken imkanlar verildi. Olaylar bu noktaya geldi, bu yaşta sizin ülkenize gelebildim, ve siz de bu hareketi ciddiye alıyorsunuz, anlamaya çalışıyorsunuz. Şimdi bazı kitaplarımız var. Tutunacak küçük bir noktası var bu hareketin. Manevi öğretmenimin gidişinde, benim onun isteğini yerine getirmeye çalışmam gibi, benzer şekilde, sizin de aynı isteği yerine getirmenizi isteyeceğim. Yaşlı bir adamım ve har an göçüp gidebilirim. Bu doğanın kanunu. Kimse karşı koyamaz. Bu çok şaşırtıcı değil, ama Guru Mahārāja'nın vefatının bu hayırlı gününde, en azından bir noktaya kadar Kṛṣṇa bilincinin özünü anlamış olmanızı dilerim. Bunu aktarmaya çalışmalısınız. İnsanlar bu bilincin arzusuyla acı çekiyorlar.