TR/Prabhupada 0312 - İnsan Rasyonel Bir Hayvan
Morning Walk -- April 1, 1975, Mayapur
Prabhupāda: Şimdi; en azından benim için, bu Kṛṣṇa bilinci hareketi artık teorik değil. Pratik. Tüm sorunları çözebilirim.
Puṣṭa Kṛṣṇa: Yine de insanlar herhangi bir şekilde imsak etmek istemiyorlar.
Prabhupāda: Hm?
Puṣṭa Kṛṣṇa: İnsanlar imsak etmeyi kabul etmezler.
Prabhupāda: Öyleyse hastalıktan acı çekmek zorundalar. Eğer hastalığın varsa, şeye katlanmalısın... İmsak nedir? İmsak nerede?
Puṣṭa Kṛṣṇa: Eğer ilacı kabul etmezlerse şifa bulamazlar.
Prabhupāda: Ve öyleyse acı çekmek zorundalar. Hasta bir adam var ve ilaç almak istemiyor, öyleyse nerede bu...? Acı çekmek zorunda. Şifa nerede?
Pañcadraviḍa: Diyorlar ki hasta olan bizleriz.
Prabhupāda: Ne?
Pañcadraviḍa: Diyorlar ki hasta olan bizleriz. Diyorlar ki, her birimiz hastayız, onlarsa değil.
Prabhupāda: Evet. Sağır kişi diğerlerinin sağır olduğunu düşünür. (gülüşme) Bu da onların insan bile olmadıkları anlamına geliyor. Hayvanlar. Mantıkla ilerlemiyorlar; "Biz hastayız veya siz hastasınız. Oturup konuşalım." demiyorlar. Hazır değiller. Öyleyse? Hayvanlara ne anlatabiliriz?
Pañcadraviḍa: Eski kafalı olduğumuzu söylüyorlar. Canlarını daha fazla bizimle sıkmak istemiyorlar.
Prabhupāda: Öyleyse niçin sen bu sorunlarla canını sıkıyorsun? Neden toplumun problemleriyle canını sıkıyorsun? Canını sıkıyor, ama bir çözüm üretemiyorsun. Tüm dünyada gazeteler çarpıtmalarla dolu.
Viṣṇujana: Śrīla Prabhupāda, onları mantıklı kılabilir misin? Mantıksız oldukları müddetçe bir yol var mı ki onları...
Prabhupāda: Mantıklılar. Her insan mantıklıdır. "İnsan, mantıklı hayvandır." denmiştir. Eğer mantık yoksa, bu onların hala hayvan oldukları anlamına gelir.
Pañcadraviḍa: Öyleyse hayvanlarla ne yapılabilir?
Prabhupāda: Bu... Bu çok basit bir gerçek. Yalnızca, ben bu bedenim. Mutluluk arıyorum. Neden mutluluk arıyorum? Eğer basitçe bu nokta üzerine kafa yorarsan, insanın mantıklı olduğunu görürsün. Neden mutluluğun peşindeyim? Cevap nedir? Bu bir gerçeklik. Herkes mutluluğu arıyor. Neden mutluluğu arıyoruz? Cevap ne?
Pañcadraviḍa: Çünkü herkes biçare, ve bundan hoşnut değiller.
Prabhupāda: Bu, açıklamanın ters bir yolu.
Kīrtanānanda: Çünkü doğa gereği ben mutluyum.
Prabhupāda: Evet. Doğa gereği ben mutluyum. Ve kim mutlu? Beden mi yoksa ruh mu?
Puṣṭa Kṛṣṇa: Hayır, ruh.
Prabhupāda: Kim mutluluk istiyor? Bu bedeni korumak istiyorum-niçin? Çünkü bu bedenin içindeyim. Ve eğer bu bedenden ayrılırsam, kim bu beden için mutluluk arayacak? Aklın yolu bu, onlar anlayamıyorlar. Niçin mutluluk arıyorum? Bu bedeni örtüyorum ki soğuktan etkilenmesin. Öyleyse neden soğuktan ve sıcaktan kaçınarak bedenin mutluluğunu arıyorum? Çünkü onun içindeyim. Eğer ondan ayrılırsam, mutluluk peşinde koşma sona erecektir. Onu ister sokağa at, ister çok soğuk, ister çok sıcak olsun, farketmez. Öyleyse kim mutluluğu arıyor? Onlar bunu bilmiyorlar. Kimin adına mutluluk için bu denli meşgulsün? Bunu bilmiyorlar. Tıpkı kediler ve köpekler gibi.
Puṣṭa Kṛṣṇa: Ama kutsal ismi zikredecek vakitleri olmadığını düşünüyorlar.
Prabhupāda: Hm?
Puṣṭa Kṛṣṇa: Onların felsefelerine göre mutlu olmak için tüm gün boyunca çalışmak zorundasın.
Prabhupāda: Hm. Bu sizin felsefeniz. Siz ahmaksınız, ama biz çalışmıyoruz. Neden bizim örneğimizi görmüyorsunuz? Basitçe mutlu yaşıyoruz.