| "Deze materiële levensconditie is dus een zieke toestand. Dat weten we niet. En we proberen te genieten in deze zieke toestand. Dat betekent dat we de ziekte verergeren - we moeten doorgaan. We genezen de ziekte niet. Net zoals de arts een beperking geeft: "Ah, mijn beste patiënt, je moet dit niet eten. Je moet dit niet drinken. Slik deze pil." Er zijn dus enkele beperkingen en regels en voorschriften - dat wordt tapasya genoemd. Maar als de patiënt denkt: "Waarom zal ik al deze beperkingen volgen? Ik zal eten wat ik wil. Ik zal doen wat ik wil. Ik ben vrij", dan zal hij niet genezen. Hij zal niet genezen."
|
