«Αυτό το παιδί που παίζει τώρα, είναι στο τώρα και έχει μικρό σώμα. Με την ίδια λογική, όταν θα αποκτήσει ένα σώμα σαν κι εκείνο του πατέρα του, πρέπει να αλλάξει τόσα πολλά σώματα. Τόσα πολλά σώματα. Τα σώματα, ως εκ τούτου, θα αλλάξουν, αλλά αυτός, η ψυχή, θα παραμείνει η ίδια. Και τώρα, στην παιδική ηλικία, ή μέσα στην μήτρα της μητέρας ή όταν το σώμα του γίνει σαν κι αυτό του πατέρα του ή όταν το σώμα του γίνει σαν κι αυτό του παππού του, η ίδια, η ίδια ψυχή θα συνεχίσει. Συμπερασματικά, η ψυχή είναι αμετάβλητη και το σώμα μεταβλητό. Αυτό εξηγείται στην Μπάγκαβαντ-Γκίτα: antavanta ime dehā nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ (BG 2.18). Αυτό το σώμα είναι προσωρινό. Προσωρινό. Είτε το σώμα της παιδικής ηλικίας, ειτε της νεανικής ηλικίας, είτε της εφηβικής ηλικίας είτε το ώριμο σώμα ή το γερασμένο σώμα, είναι όλα προσωρινά. Κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο, αλλάζουμε. Αλλά η ψυχή εντός του σώματος παραμένει αμετάβλητη.»
|