| «Στην ασθενή κατάσταση, η ταύτιση με το "Εγώ" είναι διαφορετική. Μερικές φορές έχεις σπασμούς, ξεχνάς. Αυτό είναι λήθη περισσότερο. Μερικές φορές, θέλω να πω, εάν είσαι διαταραγμένος στο μυαλό, ξεχνάς τα πάντα για την σχέση σου. Αλλά μόλις γιατρευτείς, θυμάσαι ξανά, 'Ω, μέσα στις ψευδαισθήσεις μου, ξέχασα. Ναι.' Το Εγώ' είναι πάντα εκεί. Αυτό το 'Εγώ', αυτό το 'Εγώ' που θυμάται εξαγνίζεται από τις θύμησες. Το εγώ λοιπόν πρέπει να εξαγνιστεί. Το εγώ πρέπει να θανατωθεί. Και αυτό δεν μπορείς να το σκοτώσεις, na hanyate hanyamāne śarīre (BG 2.20), επειδή είναι αιώνιο. Πώς μπορείς να σκοτώσεις το εγώ; Δεν είναι δυνατόν. Γι'αυτό λοιπόν πρέπει να εξαγνίσεις το εγώ σου. Η διαφορά ανάμεσα..., είναι ανάμεσα στο ψεύτικο εγώ και στο πραγματικό εγώ. Όπως ahaṁ brahmāsmi, aham... 'Εγώ είμαι Μπράχμαν.' Ωχ, και αυτό είναι εγώ. Αυτή είναι η βεδική εκδοχή του, 'Εγώ είμαι Μπράχμαν. Εγώ δεν είμαι αυτή η ύλη', κι έτσι αυτό το εγώ είναι το εξαγνισμένο εγώ, ότι 'Είμαι αυτό'. Αυτό το 'Εγώ' είναι πάντα εκεί. Είτε μέσα στην παραφροσύνη είτε μέσα στις ψευδαισθήσεις, είτε μέσα στο όνειρο, είτε σε μια υγιή κατάσταση, αυτό το 'Εγώ' είναι πάντα εκεί.»
|
