ES/CC Adi 2.114
TEXTO 114
- keho kahe, kṛṣṇa kṣīroda-śāyī avatāra
- asambhava nahe, satya vacana sabāra
PALABRA POR PALABRA
keho — alguien; kahe — dice; kṛṣṇa — el Señor Kṛṣṇa; kṣīroda-śāyī — Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu; avatāra — encarnación; asambhava — imposible; nahe — no es; satya — verdaderas; vacana — palabras; sabāra — de todos.
TRADUCCIÓN
Algunos dicen que Kṛṣṇa es la encarnación de Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu. Ninguna de estas afirmaciones es imposible; cada una de ellas es tan exacta como las demás.
SIGNIFICADO
El Laghu-bhāgavatāmṛta (5.383) afirma:
- ata evā purāṇādau kecin nara-sakhātmatām
- mahendrānujatāṁ kecit kecit kṣīrābdhi-śāyitām
- sahasra-śīrṣatāṁ kecit kecid vaikuṇṭha-nāthatām
- brūyuḥ kṛṣṇasya munayas tat-tad-vṛtty-anugāminaḥ
«Los Purāṇas se refieren a Śrī Kṛṣṇa, el Señor primigenio, con diversos nombres, según Su íntima relación con Sus devotos. A veces se Le llama Nārāyaṇa; a veces Upendra (Vāmana), el hermano menor de Indra, el rey del cielo; y a veces, Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu. A veces se Le llama el Śeṣa Nāga de mil cabezas, y, a veces, el Señor de Vaikuṇṭha».