ES/CC Madhya 22.42
TEXTO 2
- sthānābhilāṣī tapasi sthito ’haṁ
- tvāṁ prāptavān deva-munīndra-guhyam
- kācaṁ vicinvann api divya-ratnaṁ
- svāmin kṛtārtho ’smi varaṁ na yāce
PALABRA POR PALABRA
sthāna-abhilāṣī — deseando una posición muy elevada en el mundo material; tapasi — en rigurosas austeridades y penitencias; sthitaḥ — situado; aham — yo; tvām — a Ti; prāptavān — he obtenido; deva-muni-indra-guhyam — difícil de obtener incluso para los grandes semidioses, personas santas y reyes; kācam — un trozo de cristal; vicinvan — en busca de; api — aunque; divya-ratnam — una joya trascendental; svāmin — ¡oh, mi Señor!; kṛta-arthaḥ asmi — estoy completamente satisfecho; varam — ninguna bendición; na yāce — no pido.
TRADUCCIÓN
«[Cuando la Suprema Personalidad de Dios iba a bendecirle, Dhruva Mahārāja dijo:] “¡Oh, mi Señor!, yo estaba buscando una posición material opulenta, y para ello me sometí a rigurosas formas de penitencia y austeridad. Ahora Te he obtenido a Ti, que eres muy difícil de obtener hasta para los grandes semidioses, las personas santas y los reyes. Yo estaba buscando un trozo de cristal, pero he encontrado la joya más valiosa. Por eso, estoy tan satisfecho que ya no deseo pedirte ninguna bendición”.
SIGNIFICADO
Este verso pertenece al Hari-bhakti-sudhodaya (7.28).