ES/CC Adi 4.152
TEXTO 152
- aṭati yad bhavān ahni kānanaṁ
- truṭir yugāyate tvām apaśyatām
- kuṭila-kuntalaṁ śrī-mukhaṁ ca te
- jaḍa udīkṣatāṁ pakṣma-kṛd dṛśām
PALABRA POR PALABRA
aṭati — vas; yat — cuando; bhavān — Vuestra Señoría; ahni — en el día; kānanam — al bosque; truṭiḥ — medio segundo; yugāyate — parece un yuga; tvām — Tú; apaśyatām — de aquellos que no ven; kuṭila-kuntalam — adornado con rizos; śrī-mukham — hermoso rostro; ca — y; te — Tu; jaḍaḥ — estúpido; udīkṣatām — mirando; pakṣma-kṛt — el creador de los párpados; dṛśām — de los ojos.
TRADUCCIÓN
[Las gopīs dijeron:] «¡Oh, Kṛṣṇa! Cuando vas al bosque durante el día, y no vemos Tu dulce rostro rodeado de hermosos rizos, para nosotras, medio segundo dura tanto como toda una era. Y pensamos que el creador, que ha puesto párpados sobre los ojos que empleamos para verte, es sencillamente un tonto».
SIGNIFICADO
Este verso lo recitan las gopīs en el Śrīmad-Bhāgavatam (10.31.15).