PL/Prabhupada 0245 - Każdy chce zadowolić własne zmysły
Lecture on BG 2.9 -- London, August 15, 1973
Kṛṣṇa jest panem zmysłów. Wszyscy w tym świecie uganiają się za zadowalaniem zmysłów. My zaś proponujemy prostą metodę: "Najpierw pozwólmy się cieszyć Kṛṣṇie, panu zmysłów." Tena tyaktena bhuñjīthā. Īśopaniṣad mówi, że wszystko należy do Krsny. Īśāvāsyam idaṁ sarvam: (ISO 1) "Wszystko należy do Kṛṣṇy." Nasz błąd polega na tym, że pomimo tego, iż wszystko należy do Kṛṣṇy, myślimy: "Wszystko należy do mnie." To jest iluzja. Ahaṁ mameti (SB 5.5.8). Ahaṁ mameti. Janasya moho 'yam ahaṁ mameti. To jest złudzenie. Każdy myśli: "Jestem tym ciałem, i cokolwiek znajduje się na tym świecie, istnieje dla mojej przyjemności." To jest błąd współczesnej cywilizacji. Prawdziwa wiedza to: "Wszystko należy do Boga. Ja mogę wziąć tylko tyle, ile On łaskawie mi przeznaczy." Tena tyaktena bhuñjīthā. To nie jest tylko filozofia Vaiṣṇava. Taka jest rzeczywistość. Nikt nie jest właścicielem. Īśāvāsyam idaṁ sarvam. Kṛṣṇa mówi: "Ja jestem właścicielem i odbiorcą przyjemności." Sarva-loka-maheśvaram (BG 5.29).
Mahā-īśvaram. Mahā znaczy wielki. Możemy się uważać za īśvaram, kontrolera, ale Kṛṣṇa jest uważany za mahā-īśvaram "kontrolera kontrolerów." Taki jest Kṛṣṇa. Nikt nie jest niezależnym kontrolerem. Dlatego Kṛṣṇa jest nazywany Hṛṣīkeśa. Hṛṣīkeṇa hṛṣīkeśa-sevanaṁ bhaktir ucyate (CC Madhya 19.170). Bhakti oznacza służbę dla Hṛṣīkeśa, pełnioną przez hṛṣīka. Hṛṣīka oznacza zmysły. Kṛṣṇa jest panem zmysłów i dlatego jakiekolwiek zmysły posiadamy, On jest ich właścicielem i panem. Gdy nasze zmysły są zaangażowane w zadowalanie pana zmysłów, to nazywane jest bhakti. Taka jest definicja bhakti, służby oddania. Z drugiej strony, gdy zmysły są uwikłane w samo-zadowalanie, a nie w służbę Panu, to nazywane jest kāma. Kāma i prema. Prema oznacza stan miłości i pełnego poświęcenia w działaniu dla satysfakcji Kṛṣṇy. To jest miłość, prema. Natomiast kāma oznacza zadedykowanie się pracy na rzecz zadowalania zmysłów. Taka jest różnica. Zmysły są jak medium. Albo zadowalamy zmysły Kṛṣṇy albo swoje; innej możliwości nie ma. Z tą różnicą, że kiedy działamy dla satysfakcji Kṛṣṇy, wtedy osiągamy doskonałość, a kiedy zadowalamy swoje zmysły, wtedy stajemy się niedoskonali i ślepi.
Tak naprawdę nie można zaspokoić zmysłów. Jest to możliwe tylko z Kṛṣṇą. Hṛṣīkeṇa hṛṣīkeśa-sevanaṁ bhaktir ucyate (CC Madhya 19.170). Dlatego tak ważne jest oczyszczenie zmysłów. Jednak każdy w tym świecie jest zajęty ich zadowalaniem. Ahaṁ mameti. Janasya moho 'yam (SB 5.5.8). Puṁsaḥ striyā maithunī-bhāvam etat. Cały świat materialny jest... Są dwa rodzaje żywych istot, męskie i żeńskie. Oba na swój sposób starają się zadowolić swoje zmysły. Tak zwana miłość nie istnieje w tym świecie. Ponieważ każda ze stron dąży tylko do zaspokajania swoich własnych zmysłów. Każdy stara się zadowalać tylko swoje zmysły. Kobieta kocha mężczyznę żeby zadowolić swoje zmysły i na odwrót... Dlatego, jak tylko pojawią się jakieś zakłócenia w zadowalaniu zmysłów, dochodzi do rozwodu. "Już ciebie nie chcę." Zatem nadrzędna sprawa to zadowalanie zmysłów. Ale zewnętrznie możemy okazywać: "Ach, tak bardzo cię kocham. " Taka miłość nie istnieje. To jest tylko pożądanie, kāma. W świecie materialnym miłość nie istnieje. Nie jest to możliwe. Tak zwana miłość to oszukiwanie, nic innego. "Kocham cię, ponieważ jesteś taka piękna. Przy tobie będę mógł zadowolić swoje zmysły. Jesteś młoda, to się podoba moim zmysłom." Taki jest ten świat. Materialny świat oznacza: puṁsaḥ striyā maithunī-bhāvam etat. Nadrzędnym jego prawem jest zadowalanie zmysłów. Yan maithunādi-gṛhamedhi-sukhaṁ hi tucchaṁ kaṇḍūyanena karayor iva duḥkha-duḥkham (SB 7.9.45).