FA/Prabhupada 0556 - "اولین درک در خودشناسی: "روح جاودان است: Difference between revisions

 
(Vanibot #0023: VideoLocalizer - changed YouTube player to show hard-coded subtitles version)
 
Line 7: Line 7:
[[Category:FA-Quotes - in USA, Los Angeles]]
[[Category:FA-Quotes - in USA, Los Angeles]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Persian (Farsi)|FA/Prabhupada 0555 - خواب بودن در ادراک معنوی|0555|FA/Prabhupada 0557 - باید مانند هاری داس تهاکور بسیار مشتاق کریشناآگاهی باشیم|0557}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
<div class="center">
Line 13: Line 16:
----
----
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<!-- END ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div style="direction: rtl; text-align: right; margin: 1em;">


<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|nmmhDIt8PBw|"اولین درک در خودشناسی: "روح جاودان است<br />- Prabhupāda 0556}}
{{youtube_left|GgbwXuSXzVc|"اولین درک در خودشناسی: "روح جاودان است<br />- Prabhupāda 0556}}
<!-- END VIDEO LINK -->
<!-- END VIDEO LINK -->


<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>http://vaniquotes.org/w/images/681219-BG_part8_clip.mp3</mp3player>
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/681219-BG_part8_clip.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->
<!-- END AUDIO LINK -->


Line 29: Line 34:
اشخاص ماديگرا نمى تونند بفهمند آينده چيه اونها فكر مى كنند اين بدن همه چيزه " ما اين بدن رو داريم، و وقتى تموم ميشه، همه چيز تموم ميشه" راجع به اين مسائل ما بحث كرديم. ولى واقعاً نيست اين اولين درك از خودشناسيه، كه روح جاودانه، اون حتى بعد از نابودى بدن، نابود نميشه اين شروع خودشناسيه. اين مردم اينو درك نمى كنند بهش توجهى ندارند. اين خواب اونهاست. اين موقعيت رنج آورشونه. ادامه بده " او به راه خودشناسى خود ادامه مى دهد بدون آشفتگى از شرايط مادى" " شخصى كه با جريان مداوم آرزوها آشفته نمى شود-همانند اقيانوسى كه با وجود هزاران رودى كه به درونش جارى ميشود، همواره بدون تغيير باقى مى ماند، مى تواند به آرامش دست يابد، و نه آن كس كه در تلاش براى برآورده ساختن چنين آرزوهايى است" حالا، شخص ماديگرا، خواسته هاى خودش رو داره بر فرض او داره كارهايى ميكنه، داره پول ميگيره پس او آرزوش رو به طريق مادى برآورده ميكنه ولى يك شخص كريشناآگاه، فرضاً كه از همون راه، داره انجام ميده، حتى داره برنامه ريزى ميكنه يا كارى بدنبال كريشناآگاهى انجام ميده پس اين دو محدوده ى فعاليت در يك سطح نيستند. ادامه بده " تنها آن شخصى كه... " شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى را كنار گذاشته، كه از تمام خواسته ها رها ست، كه تمام احساس مالكيت را رها كرده و عارى از منيّت كاذب شده، تنها او مى تواند به آرامش حقيقى دست يابد" بله. پس شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى رو كنار گذاشته ما نبايد خواسته مون رو بكُشيم. چطور مى تونيد بكُشيد؟ خواسته، همنشين دائمى موجود زنده ست. اين علامت زندگيه چون من موجود زنده هستم، شما موجود زنده ييد، خواسته داريد، من خواسته دارم نه اين ميز. اين ميز زندگى نداره؛ بنابراين خواسته اى هم نداره ميز نمى تونه بگه كه" من اينجا براى ماهها ايستاده ام. لطفاً من را به محل ديگه اى منتقل كنيد" نه. چون اون هيچ آرزويى نداره ولى اگر من براى سه ساعت اينجا نشسته م، اوه، ميگم، " اوه، خسته م. لطفاً من رو از اينجا ببريد ... لطفاً جاى ديگه اى به من بديد" پس خواسته بايد وجود داشته باشه چون ما داريم زندگى مى كنيم بايد مشغوليت خواسته ها رو عوض كنيم اگر ما خواسته هامون رو براى كامجويى حسى استفاده كنيم، ماديه ولى اگر خواسته هامون براى عمل بخاطر كريشنا باشه، از تمام خواسته ها رها ميشيم. معيار اينه "اين راه زندگى روحانى و خدايى است، پس از نيل به آن انسان ديگر سرگردان نمى شود چنانچه انسان حتى در لحظه ى مرگ نيز، در اين عرصه پا نهد، مى تواند به ملكوت خداوند وارد شود" شرح: " انسان مى تواند بى درنگ در يك لحظه به آگاهى به كريشنا يا زندگى الهى دست يابد، يا ممكن است حتى پس از گذشت ميليونها زندگى به چنين مرحله اى نائل نشود" چندين بار اين سؤالها مطرح شده كه" چه مدت براى كريشناآگاه شدن طول ميكشه؟" من هم جواب دادم، ميتونه دريك لحظه انجام بشه. همون چيز توضيح داده شده. ادامه بده
اشخاص ماديگرا نمى تونند بفهمند آينده چيه اونها فكر مى كنند اين بدن همه چيزه " ما اين بدن رو داريم، و وقتى تموم ميشه، همه چيز تموم ميشه" راجع به اين مسائل ما بحث كرديم. ولى واقعاً نيست اين اولين درك از خودشناسيه، كه روح جاودانه، اون حتى بعد از نابودى بدن، نابود نميشه اين شروع خودشناسيه. اين مردم اينو درك نمى كنند بهش توجهى ندارند. اين خواب اونهاست. اين موقعيت رنج آورشونه. ادامه بده " او به راه خودشناسى خود ادامه مى دهد بدون آشفتگى از شرايط مادى" " شخصى كه با جريان مداوم آرزوها آشفته نمى شود-همانند اقيانوسى كه با وجود هزاران رودى كه به درونش جارى ميشود، همواره بدون تغيير باقى مى ماند، مى تواند به آرامش دست يابد، و نه آن كس كه در تلاش براى برآورده ساختن چنين آرزوهايى است" حالا، شخص ماديگرا، خواسته هاى خودش رو داره بر فرض او داره كارهايى ميكنه، داره پول ميگيره پس او آرزوش رو به طريق مادى برآورده ميكنه ولى يك شخص كريشناآگاه، فرضاً كه از همون راه، داره انجام ميده، حتى داره برنامه ريزى ميكنه يا كارى بدنبال كريشناآگاهى انجام ميده پس اين دو محدوده ى فعاليت در يك سطح نيستند. ادامه بده " تنها آن شخصى كه... " شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى را كنار گذاشته، كه از تمام خواسته ها رها ست، كه تمام احساس مالكيت را رها كرده و عارى از منيّت كاذب شده، تنها او مى تواند به آرامش حقيقى دست يابد" بله. پس شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى رو كنار گذاشته ما نبايد خواسته مون رو بكُشيم. چطور مى تونيد بكُشيد؟ خواسته، همنشين دائمى موجود زنده ست. اين علامت زندگيه چون من موجود زنده هستم، شما موجود زنده ييد، خواسته داريد، من خواسته دارم نه اين ميز. اين ميز زندگى نداره؛ بنابراين خواسته اى هم نداره ميز نمى تونه بگه كه" من اينجا براى ماهها ايستاده ام. لطفاً من را به محل ديگه اى منتقل كنيد" نه. چون اون هيچ آرزويى نداره ولى اگر من براى سه ساعت اينجا نشسته م، اوه، ميگم، " اوه، خسته م. لطفاً من رو از اينجا ببريد ... لطفاً جاى ديگه اى به من بديد" پس خواسته بايد وجود داشته باشه چون ما داريم زندگى مى كنيم بايد مشغوليت خواسته ها رو عوض كنيم اگر ما خواسته هامون رو براى كامجويى حسى استفاده كنيم، ماديه ولى اگر خواسته هامون براى عمل بخاطر كريشنا باشه، از تمام خواسته ها رها ميشيم. معيار اينه "اين راه زندگى روحانى و خدايى است، پس از نيل به آن انسان ديگر سرگردان نمى شود چنانچه انسان حتى در لحظه ى مرگ نيز، در اين عرصه پا نهد، مى تواند به ملكوت خداوند وارد شود" شرح: " انسان مى تواند بى درنگ در يك لحظه به آگاهى به كريشنا يا زندگى الهى دست يابد، يا ممكن است حتى پس از گذشت ميليونها زندگى به چنين مرحله اى نائل نشود" چندين بار اين سؤالها مطرح شده كه" چه مدت براى كريشناآگاه شدن طول ميكشه؟" من هم جواب دادم، ميتونه دريك لحظه انجام بشه. همون چيز توضيح داده شده. ادامه بده
<!-- END TRANSLATED TEXT -->
<!-- END TRANSLATED TEXT -->
</div>

Latest revision as of 22:11, 10 October 2018

Original Vaniquotes page in English

Load video
YouTube


Lecture on BG 2.62-72 -- Los Angeles, December 19, 1968

اشخاص ماديگرا نمى تونند بفهمند آينده چيه اونها فكر مى كنند اين بدن همه چيزه " ما اين بدن رو داريم، و وقتى تموم ميشه، همه چيز تموم ميشه" راجع به اين مسائل ما بحث كرديم. ولى واقعاً نيست اين اولين درك از خودشناسيه، كه روح جاودانه، اون حتى بعد از نابودى بدن، نابود نميشه اين شروع خودشناسيه. اين مردم اينو درك نمى كنند بهش توجهى ندارند. اين خواب اونهاست. اين موقعيت رنج آورشونه. ادامه بده " او به راه خودشناسى خود ادامه مى دهد بدون آشفتگى از شرايط مادى" " شخصى كه با جريان مداوم آرزوها آشفته نمى شود-همانند اقيانوسى كه با وجود هزاران رودى كه به درونش جارى ميشود، همواره بدون تغيير باقى مى ماند، مى تواند به آرامش دست يابد، و نه آن كس كه در تلاش براى برآورده ساختن چنين آرزوهايى است" حالا، شخص ماديگرا، خواسته هاى خودش رو داره بر فرض او داره كارهايى ميكنه، داره پول ميگيره پس او آرزوش رو به طريق مادى برآورده ميكنه ولى يك شخص كريشناآگاه، فرضاً كه از همون راه، داره انجام ميده، حتى داره برنامه ريزى ميكنه يا كارى بدنبال كريشناآگاهى انجام ميده پس اين دو محدوده ى فعاليت در يك سطح نيستند. ادامه بده " تنها آن شخصى كه... " شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى را كنار گذاشته، كه از تمام خواسته ها رها ست، كه تمام احساس مالكيت را رها كرده و عارى از منيّت كاذب شده، تنها او مى تواند به آرامش حقيقى دست يابد" بله. پس شخصى كه تمام خواسته هاى كامجويى حسى رو كنار گذاشته ما نبايد خواسته مون رو بكُشيم. چطور مى تونيد بكُشيد؟ خواسته، همنشين دائمى موجود زنده ست. اين علامت زندگيه چون من موجود زنده هستم، شما موجود زنده ييد، خواسته داريد، من خواسته دارم نه اين ميز. اين ميز زندگى نداره؛ بنابراين خواسته اى هم نداره ميز نمى تونه بگه كه" من اينجا براى ماهها ايستاده ام. لطفاً من را به محل ديگه اى منتقل كنيد" نه. چون اون هيچ آرزويى نداره ولى اگر من براى سه ساعت اينجا نشسته م، اوه، ميگم، " اوه، خسته م. لطفاً من رو از اينجا ببريد ... لطفاً جاى ديگه اى به من بديد" پس خواسته بايد وجود داشته باشه چون ما داريم زندگى مى كنيم بايد مشغوليت خواسته ها رو عوض كنيم اگر ما خواسته هامون رو براى كامجويى حسى استفاده كنيم، ماديه ولى اگر خواسته هامون براى عمل بخاطر كريشنا باشه، از تمام خواسته ها رها ميشيم. معيار اينه "اين راه زندگى روحانى و خدايى است، پس از نيل به آن انسان ديگر سرگردان نمى شود چنانچه انسان حتى در لحظه ى مرگ نيز، در اين عرصه پا نهد، مى تواند به ملكوت خداوند وارد شود" شرح: " انسان مى تواند بى درنگ در يك لحظه به آگاهى به كريشنا يا زندگى الهى دست يابد، يا ممكن است حتى پس از گذشت ميليونها زندگى به چنين مرحله اى نائل نشود" چندين بار اين سؤالها مطرح شده كه" چه مدت براى كريشناآگاه شدن طول ميكشه؟" من هم جواب دادم، ميتونه دريك لحظه انجام بشه. همون چيز توضيح داده شده. ادامه بده

Retrieved from "https://vanipedia.org/w/index.php?title=FA/Prabhupada_0556_-_%22اولین_درک_در_خودشناسی:_%22روح_جاودان_است&oldid=401779"