MK/Prabhupada 0306 - Треба да Прашаме за Нешто што се Сомневаме
Lecture -- Seattle, October 2, 1968
Прабхупада: Некое прашање? Пред сè, од публиката. Ве покануваме да прашате, доколку имате било какви прашања, сомневања за изјавите, можете да прашате сè. Tad viddhi praṇipātena paripraśnena sevayā (БГ 4.34). Сè, ако сте сериозни да разберете, треба да прашате за нешто што се сомневате и потоа да разберете. Гледаш. Да?
Млад човек: Дали некој достигнува свестност што е над зборовите? Или, се осмелувам да кажам, дали постои комуникација што не е само збор сам за себе, туку можеби вибрација, што е многу слично на звукот или самиот звук? Можеби достигнувајќи до ом. Дали има комуникација, нешто разбрано помеѓу тебе и мене, мене и брат ми, другите, сите ние? Има ли искуство можеби таму каде што сме... Дали звучи како „донг“, „аунг“. Има ли нешто друго покрај вербалното? Разговор?
Прабхупада: Да, Харе Кришна.
Млад човек: Харе Кришна.
Прабхупада: Да.
Млад човек: Можете ли да елаборирате? Можете ли да ми кажете како може да биде ова? Како може да биде цело време? Наместо да бидеш маж, наместо да мораш да зборуваш англиски сам или други јазици? Како да се зборува на тој еден јазик?
Прабхупада: Па, звукот може да се вибрира на кој било јазик. Не е важно што Харе Кришна може да звучи само на Санскрит. Може да звучи и на англиски тон: „Харе Кришна“. Дали има некоја тешкотија? Овие момчиња звучат како Харе Кришна. Значи, нема потешкотии. Звукот е тој што е важен. Не е важно кој го дава звукот. Исто како со пијано, ако го допрете, има „данг“. Не е важно дали удира Американец или Индиец удира или Хинду удира или Муслиман удира, звукот е звук. Слично, ова пијано, Харе Кришна, само допрете го и ќе звучи. Тоа е се. Да?
Млад човек (2): Дали седите и медитирате сами? Што правите со вашиот ум додека талка? Дали мислите на нешто? Дали го задржувате на нешто или го оставате да лута само по себе?
Прабхупада: Најпрво кажете ми што подразбирате под медитација?
Млад човек (2): Седење сам тивко.
Прабхупада: А?
Тамала Кришна: Седење сам тивко.
Прабхупада: Седење сам, тивко. Дали е можно? Дали мислите дека е можно?
Млад човек (2): Ако го слушаш сопствениот ум.
Прабхупада: Тогаш умот секогаш дејствува.
Млад човек (2): Ти брбори.
Прабхупада: Како можеш да седиш, со тивок ум? Умот секогаш дејствува. Дали постои искуство дека умот не дејствува кога седите тивко? Кога спиете, умот дејствува. Сонуваш. Ова е дејство на умот. Кога ќе откриете дека вашиот ум е тивок?
Млад човек (2): Тоа се обидував да те прашам.
Прабхупада: Да. Затоа умот никогаш не молчи. Мора да го ангажирате вашиот ум со нешто. Тоа е медитација.
Млад човек (2): Со што да го ангажираме?
Прабхупада: Да. Тоа е Кришна. Го ангажираме нашиот ум со Кришна, прекрасната Врховна Божја Личност. Но, не само едноставно ангажирање на умот, туку ангажирање на умот заедно со сетилата. Затоа што умот дејствува со нашите сетила.