MY/Prabhupada 0013 - Twenty-four Hours Engagement: Difference between revisions

Revision as of 13:51, 9 April 2015

Invalid source, must be from amazon or causelessmery.com

Lecture on BG 2.49-51 -- New York, April 5, 1966

ေကာက္ဝ္ရွ္လ(မ္) ဆိုတာ အလြန္ေတာ္တဲ႔ လွည့္စားမႈမ်ိဳးကိုေျပာတာ။ လူႏွစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့။ တစ္ေယာက္က အင္မတန္ေတာ္ျပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က သိပ္မေတာ္ဘူးဆိုပါေတာ့။ စက္က တစ္ခုတစ္ခု ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတယ္။ အဲဒီမွာ သိပ္ျပီး မကြ်မ္းက်င္တဲ႔သူကတစ္ေန႔လံုး မနက္ကေနျပီး ညေနအထိ သူျပင္ဖို႔ၾကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်မ္းက်င္တဲ႔သူက ေရာက္လာျပီးခ်က္ခ်င္းပဲ ဘာပ်က္ေနလဲဆိုတာ ေတြ႔တယ္။ သူက ဝါယာၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကို ဆက္လိုက္တယ္။ ဟိုလို ဒီလိုနဲ႔ စက္က ျပန္ႏိုးသြားတယ္။ ဟြန္း ဟြန္း ဟြန္း... ေတြ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လည္း တစ္ခါတစ္ေလ ဒီအသံသြင္းစက္ ပ်က္သလိုေပါ့ဗ်ာ။ မစၥတာ ကားလ္ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္လာျပီး ျပႆနာရွင္းေပးသလိုေပါ့။ ဒီလိုပဲ အရာရာဟာ ကြ်မ္းက်င္တတ္ေျမာက္မႈ နည္းနည္းလိုတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကရ္မ ။ ကရ္မ ဆိုတာ အလုပ္ကိုေျပာတာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္လုပ္ရမယ္။ အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဒီခႏၶာနဲ႔ အာသ္မာ ဝိဉာဏ္ေတာင္မွ ဆက္မသြားႏိုင္ဘူး။ မွားယြင္းေနတဲ႔ အယူအဆတစ္ခုက ေလာကုတၱရာ အသိဉာဏ္ကို ရွာေဖြေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ဟာ အလုပ္မလုပ္ရဘူးဆိုတာပါပဲ။ မဟုတ္ပါဘူး။ သူကပိုေတာင္ အလုပ္လုပ္ရအံုးမယ္။ ေလာကုတၱရာ တရားဉာဏ္ရွာေဖြေနသူ မဟုတ္တဲ႔သူေတြဟာ သူတို႔ တစ္ရက္ ၈နာရီ အလုပ္လုပ္ေနေပမယ့္ ေလာကုတၱရာ တရားဉာဏ္ ရွာေဖြသူေတြက်ေတာ့ သူတို႔ဟာ ၂၄နာရီ အလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါ ကြာတယ္။ ကြာတာကေတာ့ ဒီခႏၶာကိုယ္ကို အစြဲရိွတဲ႔ ေလာကီအယူအဆရွိတဲ႔ သူကေတာ့ ၈နာရီ ေလာက္အလုပ္လုပ္ တာနဲ႔ သင္တို႔ပင္ပန္းသြားတာကိုေတြ႔ရလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာကုတၱရာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ၂၄နာရီ ထက္ပိုလုပ္ရင္ေတာင္မွ သင္တို႔ဆီမွာ ၂၄နာရီထက္ပိုျပီး မရွိတာကေတာ့ ကံမေကာင္းတာေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္း သင္တို႔ ပင္ပန္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာရဲတယ္။ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေတြ႔ပဲ။ အဲဒါ ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေတြ႔ပဲ။ အခုပဲၾကည့္။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီမွာအျမဲ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ တစ္ခုခု ဖတ္ေနတယ္။ ေရးေနတယ္။ ၂၄နာရီလံုးလံုး တစ္ခုခု ေရးေန ဖတ္ေနတယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ အစာနည္းနည္းစားလိုက္တယ္။ အိပ္ခ်င္ရင္ အိပ္လိုက္တယ္။ အျမဲတမ္းလိုလို ကြ်န္ေတာ္ မပင္ပန္းပါဘူး။ မစၥတာေပါလ္ ကိုေမးၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဒီလို လုပ္မလုပ္ဆိုတာ။ ဒါေတြလုပ္ရတာ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ မပင္ပန္းပါဘူး။ အဲဒီလိုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီ ေလာကုတၱရာ အသိရွိသြားရင္ သူပင္ပန္းတယ္လို႔ မခံစားရေတာ့ဘူး။ အဲဒီအျပင္ကို သူအိပ္ရတာကို ရြံ႕လာလိမ့္မယ္။ " အိပ္စက္ျခင္းဟာ လာျပီးငါ့ကို ဒုကၡေပးေနတာပဲ" ဆိုျပီး။ ေတြ႔လား။ သူက အိပ္တာကို ေလ်ာ့ခ်င္လာတယ္။ အခု ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဂိုးဆြာမိေတြကို ဆုေတာင္းၾကတယ္။ ဒီဂိုးဆြာမိေတြဟာ ဘုရားရွင္ က်ိတ္သံႏ် မဟာပ္ရဘူးကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဒီလို သိပၸံနည္းပညာေတြကို ေဆြးေႏြးဖို႔ခန္႔အပ္ထားသူေတြျဖစ္တယ္။ ဒီဟာနဲ႔ပတ္သတ္ျပီး က်မ္းစာေပေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ျပဳစုခဲ႔ၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ တစ္ေန႔ကို တစ္နာရီခြဲ ထက္ပိုျပီးမအိပ္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ ဒါလည္းတစ္ခါတစ္ေလ လြတ္သြားတယ္။