NE/Prabhupada 0302 - मानिसहरु आत्मसमर्पण गर्न इच्छुक छैनन्: Difference between revisions

Latest revision as of 20:13, 29 January 2021

Previous Page - Video 0301

Next Page - Video 0303

Lecture -- Seattle, October 2, 1968

प्रभुपाद : हामी चैतन्य महाप्रभुको दिव्योपदेश पढ्दैछौँ | हामीले अघिल्लो भेटबाट सुरु गरेका थियौँ, र हामी फेरी पढ्नेछौँ | तिमी पढ्छौ ? हुन्छ |

तमल कृष्ण :पेज २९, तर हजुरले कहाँसम्म सकाउनुभएको थियो ?

प्रभुपाद : जहाँबाट पढे पनि हुन्छ | हुन्छ |

तमाल कृष्ण : हुन्छ |" भगवद्-गीतामा हामीलाई अवगत गराइएको छ कि हाम्रो वास्तविक प्रकृति, र पृथक जीवको प्रकृति आत्मा हो | ऊ भौतिक तत्व होइन | त्यसैले आत्माको रुपमा ऊ परमात्मा, परमसत्य, परम पुरुषोत्तम भगवानको अंश हो | हामी पनि सिक्छौँ कि शरणागत हुनु आत्माको कर्तव्य हो, तबमात्र ऊ खुसी हुनसक्छ | भगवद्-गीतको अन्तिम सन्देश पनि यो छ कि आत्मा पूर्ण रुपमा परमात्मामा शरणागत हुनुपर्छ, कृष्णमा शरणागत हुनुपर्छ, र त्यसप्रक्रार खुसी अनुभव गर्नुपर्छ | यहाँ पनि चैतन्य महाप्रभुले सनातन गोस्वामीको प्रश्नको उत्तर दिंदै हुनुहुन्छ, उही कुरा दोहोर्याउँदै हुनुहुन्छ, तर गीतामा पहिल्यै दिइएको आत्मा सम्बन्धि जानकारी भने दिनुभएको छैन |"

प्रभुपाद : हो | मुख्य कुरा भनेको, आत्माको मौलिक अवस्थाको जानकारी विस्तृत रुपमा श्रीमद् भगवद्-गीतामा दिइएको छ | भगवद्-गीतको अन्तिम सन्देशमा कृष्ण भन्नुहुन्छ, सर्व-धर्मान् परित्यज्य माम् एकं शरणं व्रज (भ गी १८|६६) | उहाँले अर्जुनलाई विभिन्न योगाभ्यासको शिक्षा दिनुहुन्छ, सबै प्रकारको धार्मिक कर्मकाण्डको विधि, त्याग, र दार्शनिक कल्पनाको शिक्षा दिनुहुन्छ, शरीरको मौलिक अवस्था, आत्माको मौलिक अवस्थाको शिक्षा दिनुहुन्छ | सबैकुरा उहाँले भगवद् गीतामा वर्णन गर्नुभएको छ | र अन्तिममा उहाँअर्जुनलाई भन्नुहुन्छ "प्रिय अर्जुन, तिमी मेरो आत्मीय र प्रिय मित्र भएको कारण म तिमीलाई वैदिक ज्ञानको सबभन्दा गोप्य ज्ञान भन्छु |" र त्यो के हो? "ममा शरणागत होऊ |" त्यति हो | मानिसहरु शरणागत हुन मान्दैनन्; त्यसैले उनीहरुले धेरै कुरा सिक्नुपर्छ | जस्तै एउटा बच्चा, उसमा केवल आफ्ना माता-पितामा शरणागत हुने भाव हुन्छ, ऊ त्यतिमा खुसी हुन्छ | कसरी खुसीसाथ बाँच्ने भनेर दर्शन अध्ययनको कुनै आवश्यकता छैन | त्यो बच्चा पूर्णरुपमा मातापितामा निर्भर हुन्छ र ऊ खुसी हुन्छ | सजिलो दर्शन | तर हामी सभ्यता एवं ज्ञानमा विकसित भएको कारण हामी यो दर्शन धेरै शब्दको खेलद्वारा बुझ्न चाहन्छौँ | त्यति हो | यदि तिमीलाई शब्दको खेल सिक्ने इच्छा छ भने कृष्ण भावनामृत अभियानमा त्यसको कमी छैन | हामीसँग धेरै सिद्धान्त सम्बन्धि पुस्तकहरु छन् | तर यदि तिमीले यो सजिलो प्रकृय अपनाउँछौ भने.... भगवान् महान हुनुहुन्छ र हामी अंश हौँ; तसर्थ हाम्रो कर्तव्य भनेको भगवानमा शरणागत हुनु र उहाँको सेवा गर्नु हो | त्यति हो | चैतन्य महाप्रभुले, मौलिक अवस्था, दर्शन, ज्ञान सम्बन्धि चर्चा नगरिकन, अन्य धेरै विषय, योग प्रणाली सम्बन्धि चर्चा नगरिकन, उहाँ तत्काल सुरु गर्नुहुन्छ कि जीवको मौलिक अवस्था भनेको परमपूर्णको सेवा गर्नु हो | त्यो चैतन्य महाप्रभुको प्रारम्भिक शिक्षा हो | त्यो भनेको जहाँ भगवद् गीतको अन्त्य हुन्छ, त्यहाँबाट चैतन्य महाप्रभुले सुरुवात गर्नुहुन्छ |

अगाडि बढ |

तमाल कृष्ण : "उहाँ त्यहाँबाट सुरु गर्नुहुन्छ जहाँ कृष्णले आफ्नो शिक्षा रोक्नुभएको थियो | महान भक्तहरुले यो कुरा स्वीकार गर्नुहुन्छ कि चैतन्य महाप्रभु स्वयं कृष्ण हुनुहुन्छ र उहाँले गीतामा आफ्नो ज्ञान जहाँ रोक्नुभयो, त्यहींबाट उहाँले सनातन गोस्वामीलाई शिक्षा दिन सुरु गर्नुहुन्छ | उहाँले सनातन गोस्वामीलाई भन्नुभयो,'तिम्रो मौलिक अवस्था भनेको तिमी एक शुद्ध आत्मा हौ | यो भौतिक शरीर तिम्रो वास्तविक परिचय होइन, न त तिम्रो मन वास्तविक परिचय हो, न त तिम्रो बुद्धि नै हो, न त अहंकार तिम्रो वस्तविक परिचय हो | तिम्रो परिचय भनेको तिमी भगवान् कृष्णको नित्य दास हौ |"

प्रभुपाद : यहाँ केहि महत्वपूर्ण कुरा छ, कि हाम्रो आत्मा साक्षात्कारमा, जो भौतिक स्तरमा बाँधिएका छन्, तिनीहरु सोच्छन् कि,"म यो शरीर हुँ |" म यो शरीर हुँ, शरीर भनेको इन्द्रियहरु | त्यसैले मेरो सन्तुष्टि भनेको इन्द्रियहरुको सन्तुष्टि हो | यो आत्म-साक्षात्कारको सबभन्दा स्थुल स्तर हो | यो शरीर पनि एउटा परिचय हो | शरीर एउटा परिचय हो, मन एउटा परिचय हो र आत्मा पनि एउटा परिचय हो | आफ्नो परिचय, पर्यायवाची | शरीर, मन र आत्मा, सबै... ती तीनलाई आफ्नो परिचयको रुपमा लिइन्छ | हाम्रो जीवनको सबभन्दा स्थूल स्तरमा हामी आफुलाई शरीर ठान्छौं | र सुक्ष्म स्तरमा हामी आफुलाई मन र बुद्धि ठान्छौं | तर वास्तवमा, हाम्रो परिचय यो शरीर, मन र बुद्धिभन्दा पर छ | त्यस्तो अवस्था छ | जो आत्म-साक्षात्कारको भौतिक अवधारणामा अवस्थित छन्, तिनीहरु भौतिकवादी हुन् | र जो मन र बुद्धिको अवधारणामा छन्, तिनीहरु दार्शनिक र कवि हुन् | तिनीहरु दर्शन दिंदैछन्, वा हामीलाई कवितामा केहि ज्ञान दिंदैछन्, तर तिनीहरुको धारणा गलत छ | जब तिमी आध्यात्मिक स्तरमा पुग्छौ, तब त्यसलाई भक्ति भनिन्छ | यो चैतन्य महाप्रभुले वर्णन गर्नुभएको हो |

@@ Line 7: / Line 7: @@
 [[Category:NE-Quotes - in USA, Seattle]]
 <!-- END CATEGORY LIST -->
+<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
+{{1080 videos navigation - All Languages|Nepali|NE/Prabhupada 0301 - सबभन्दा बुद्धिमान व्यक्तिहरु-उनीहरु नाच्दैछन्|0301|NE/Prabhupada 0303 - दिव्य, "तिमी पर हुन्छौ"|0303}}
+<!-- END NAVIGATION BAR -->
 <!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
 <div class="center">
@@ Line 15: / Line 18: @@
 <!-- BEGIN VIDEO LINK -->
-{{youtube_right|renP2FAKkrs|मानिसहरु आत्मसमर्पण गर्न इच्छुक छैनन्<br />- Prabhupada 0302}}
+{{youtube_right|C_azqKi7eNw|मानिसहरु आत्मसमर्पण गर्न इच्छुक छैनन्<br />- Prabhupada 0302}}
 <!-- END VIDEO LINK -->
 <!-- BEGIN AUDIO LINK -->
-<mp3player>http://vaniquotes.org/w/images/681002LE.SEA_clip3.mp3</mp3player>
+<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/681002LE.SEA_clip3.mp3</mp3player>
 <!-- END AUDIO LINK -->
@@ Line 28: / Line 31: @@
 <!-- BEGIN TRANSLATED TEXT -->
-प्रभुपाद : त्यसैले हामी चैतन्य महाप्रभुको उपदेश पढिरहेका छौँ | हामीले हाम्रो अघिल्लो भेटबाट सुरु गरेका थियौँ, र हामी फेरी पढ्छौ | तिमी पढ्छौ ? हो |
+प्रभुपाद : हामी चैतन्य महाप्रभुको दिव्योपदेश पढ्दैछौँ | हामीले अघिल्लो भेटबाट सुरु गरेका थियौँ, र हामी फेरी पढ्नेछौँ | तिमी पढ्छौ ? हुन्छ |
-तमल कृष्ण :पेज २९, तर तिमीले कहाँ गएर सिद्ध्याको थियौ ?
+तमल कृष्ण :पेज २९, तर हजुरले कहाँसम्म सकाउनुभएको थियो ?
-प्रभुपाद : त्यो जहाँबाट पढे पनि हुन्छ, त्यत्ति हो | हो |
+प्रभुपाद : जहाँबाट पढे पनि हुन्छ | हुन्छ |
-तमल कृष्ण : हुन्छ |"भगवद्-गीतामा हामीलाई अवगत गराईएको छ कि हाम्रो वास्तविक स्वभाव के हो भनेर र व्यक्तिगत तत्व नै आत्मा हो | ऊ भौतिक तत्व होइन | त्यसैले आत्मा भएको नाताले ऊ परमात्माको अंश हो, परमसत्य भनेको सर्वच्चो पुरुषोत्तम भगवान | हामीले यो पनि सिक्छौँ कि शरण पर्ने, यो आत्माको कर्तव्य हो, अरुको लागि, अनिमात्रै ऊ खुसि हुनसक्छ | भागवाद गीतको अन्तिम सन्देशनै, आत्मा पूर्ण रुपमा परमात्मा सँग मिल्नु हो, कृष्णसँग, र त्यहि तरिकाबाट खुसि सत्क्ष्यात्कार गर्न सकिन्छ | यहाँ पनि चैतन्य महाप्रभु सनातन गोस्वमिको प्रश्नको उत्तर दिनुहुँदै छ, त्यहि सत्य कुरा | तर उँहालाई आत्माको केहि ज्ञान नदिकन जुन कुरा भगवाद गीतामा पहिल्यै दिईसकेको छ |"
+तमाल कृष्ण : हुन्छ |" भगवद्-गीतामा हामीलाई अवगत गराइएको छ कि हाम्रो वास्तविक प्रकृति, र पृथक जीवको प्रकृति आत्मा हो | ऊ भौतिक तत्व होइन | त्यसैले आत्माको रुपमा ऊ परमात्मा, परमसत्य, परम पुरुषोत्तम भगवानको अंश हो | हामी पनि सिक्छौँ कि शरणागत हुनु आत्माको कर्तव्य हो, तबमात्र ऊ खुसी हुनसक्छ | भगवद्-गीतको अन्तिम सन्देश पनि यो छ कि आत्मा पूर्ण रुपमा परमात्मामा शरणागत हुनुपर्छ, कृष्णमा शरणागत हुनुपर्छ, र त्यसप्रक्रार खुसी अनुभव गर्नुपर्छ | यहाँ पनि चैतन्य महाप्रभुले सनातन गोस्वामीको प्रश्नको उत्तर दिंदै हुनुहुन्छ, उही कुरा दोहोर्याउँदै हुनुहुन्छ, तर गीतामा पहिल्यै दिइएको आत्मा सम्बन्धि जानकारी भने दिनुभएको छैन |"
-प्रभुपाद : हो | कुरा के हो भने, आत्माको मौलिक अवस्था भनेको के हो, जुन कुरा श्रीमद भागवतममा उल्लेख गरिएको छ | अब भागवत गीतको अन्तिम सन्देशमा कृष्ण भन्नुहुन्छ, सर्व-धर्मान् परित्यज्य माम् एकं शरणं व्रज (भा गी १८|६६) उँहाले अर्जुनलाई धेरै योगअभ्याशको तरिका वर्णन गर्नुहुन्छ, सबै प्रकारको धार्मिक कर्मकाण्डको विधि, त्याग, र दार्शनिक कल्पना, शरीरको मौलिक अवस्था, आत्माको मौलिक अवस्था | सबैकुरा उँहाले भागवाद् गीतामा वर्णन गर्दै हुनुहुन्छ | र अन्तिममा उँहा अर्जुनलाई भन्नुँहुदै छ कि "प्यारो अर्जुन, किनकि तिमी मेरो नजिक र प्रिय छौ, त्यसैले म वैदिक ज्ञानको एकदम गोप्य ज्ञान भन्दै छु|" र क हो त्यो ?"मेरो शरण पर |" त्यत्ति हो | मानिसहरु शरण पर्न मान्दैनन्; त्यसैले उसले धेरै कुरा सिक्नुपर्ने छ | जस्तै एउटा बच्चा, उसलाई आफ्नो पिता माताको शरण परेर खुसि हुन्छ | त्यहाँ शास्त्र पढ्नुको अर्थ छैन, कसरी खुसिसंग बाँच्ने भनेर | त्यो बच्चा पुर्णरुपमा मातापिताको समर्पणमा छ त्यसैले ऊ खुसि छ | सजिलो दर्शन हो | किनकि हामि सभ्यताको स्थरमा प्रगति गरिरहेका छौँ, ज्ञानमा, त्यसैले हामीले यो दर्शन एकदम गाह्रो शव्दमा बुझ्न चाहन्छौँ | त्यत्ति हो | त्यसैले यदि तिमीलाई यस्तो गाह्रो शब्द सिक्न मन छ भने, कृष्ण चेतनाको यो अभियान अपुग छैन | हामीसँग धेरै सिद्धान्तको चांग छन् | तर यदि तिमीले यो सामान्य तरिका अपनायौँ भने, हामीले ... भगवान महान हुनुहुन्छ र हामी उँहाको अंश हौँ ; त्यसैले मेरो कर्तब्य हो कि उँहाको शरण परेर सेवा गर्ने | त्यत्ति हो | त्यसैले चैतन्य महाप्रभुले, अरु मौलिक अवस्थाको, दर्शन, ज्ञानको कुरो नगरिकन, र धेरै योग, र अन्य कुरा नगरिकन, उँहा भन्नुहुन्छ कि जीवको मौलिक सिद्धान्त भनेकै, परमपूर्णको सेवा गर्नु हो | त्यो हो ... त्यो चैतन्य महाप्रभुको प्रारम्भको शिक्षा हो | त्यो भनेको जहाँ भगवद गीतको अन्त्य हुन्छ, चैतन्य महाप्रभु त्यहिँबाट सुरु गर्नुहुन्छ |
+प्रभुपाद : हो | मुख्य कुरा भनेको, आत्माको मौलिक अवस्थाको जानकारी विस्तृत रुपमा श्रीमद् भगवद्-गीतामा दिइएको छ | भगवद्-गीतको अन्तिम सन्देशमा कृष्ण भन्नुहुन्छ, सर्व-धर्मान् परित्यज्य माम् एकं शरणं व्रज ([[vanisource:bg 18.66|भ गी १८|६६]]) | उहाँले अर्जुनलाई विभिन्न योगाभ्यासको शिक्षा दिनुहुन्छ, सबै प्रकारको धार्मिक कर्मकाण्डको विधि, त्याग, र दार्शनिक कल्पनाको शिक्षा दिनुहुन्छ, शरीरको मौलिक अवस्था, आत्माको मौलिक अवस्थाको शिक्षा दिनुहुन्छ | सबैकुरा उहाँले भगवद् गीतामा वर्णन गर्नुभएको छ | र अन्तिममा उहाँअर्जुनलाई भन्नुहुन्छ "प्रिय अर्जुन, तिमी मेरो आत्मीय र प्रिय मित्र भएको कारण म तिमीलाई वैदिक ज्ञानको सबभन्दा गोप्य ज्ञान भन्छु |" र त्यो के हो? "ममा शरणागत होऊ |" त्यति हो | मानिसहरु शरणागत हुन मान्दैनन्; त्यसैले उनीहरुले धेरै कुरा सिक्नुपर्छ | जस्तै एउटा बच्चा, उसमा केवल आफ्ना माता-पितामा शरणागत हुने भाव हुन्छ, ऊ त्यतिमा खुसी हुन्छ | कसरी खुसीसाथ बाँच्ने भनेर दर्शन अध्ययनको कुनै आवश्यकता छैन | त्यो बच्चा पूर्णरुपमा मातापितामा निर्भर हुन्छ र ऊ खुसी हुन्छ | सजिलो दर्शन | तर हामी सभ्यता एवं ज्ञानमा विकसित भएको कारण हामी यो दर्शन धेरै शब्दको खेलद्वारा बुझ्न चाहन्छौँ | त्यति हो | यदि तिमीलाई शब्दको खेल सिक्ने इच्छा छ भने कृष्ण भावनामृत अभियानमा त्यसको कमी छैन | हामीसँग धेरै सिद्धान्त सम्बन्धि पुस्तकहरु छन् | तर यदि तिमीले यो सजिलो प्रकृय अपनाउँछौ भने.... भगवान् महान हुनुहुन्छ र हामी अंश हौँ; तसर्थ हाम्रो कर्तव्य भनेको भगवानमा शरणागत हुनु र उहाँको सेवा गर्नु हो | त्यति हो | चैतन्य महाप्रभुले, मौलिक अवस्था, दर्शन, ज्ञान सम्बन्धि चर्चा नगरिकन, अन्य धेरै विषय, योग प्रणाली सम्बन्धि चर्चा नगरिकन, उहाँ तत्काल सुरु गर्नुहुन्छ कि जीवको मौलिक अवस्था भनेको परमपूर्णको सेवा गर्नु हो | त्यो चैतन्य महाप्रभुको प्रारम्भिक शिक्षा हो | त्यो भनेको जहाँ भगवद् गीतको अन्त्य हुन्छ, त्यहाँबाट चैतन्य महाप्रभुले सुरुवात गर्नुहुन्छ |
-प्रभुपाद : हो | अगाडी बढ |
+अगाडि बढ |
-तमल कृष्ण : "उँहा त्यहाँबाट सुरु गर्नुहुन्छ जहाँ कृष्णले आफ्नो शिक्षा रोक्नु भएको थियो महान महान भक्तहरुले यो कुरा स्वीकार गर्नुहुन्छ कि चैतन्य महाप्रभु नै कृष्ण हुनुहुन्छ भनेर, र जुन ठाउँमा उँहाले आफ्नो ज्ञान रोक्नुभएको थियो भागवाद गीतामा, उँहा त्यहि ठाउँबाट सनातन गोस्वामीलाई शिक्षा दिन सुरु गर्नुहुन्छ | उँहाले सनातन गोस्वमिलाई भन्नु हुन्छ,'तिम्रो मौलिक अवस्था भनेको तिमी एक शुद्द आत्मा हौ | यो भौतिक शरीर तिम्रो परिचय होइन, न नै तिम्रो यो मन वास्तविक परिचय हो, न त तिम्रो बुद्धिनै हो, नत अहंकार नै तिम्रो वस्तविक परिचय हो | तिम्रो परिचय भनेको तिमी कृष्णको नित्य दास हौ |"
+तमाल कृष्ण : "उहाँ त्यहाँबाट सुरु गर्नुहुन्छ जहाँ कृष्णले आफ्नो शिक्षा रोक्नुभएको थियो | महान भक्तहरुले यो कुरा स्वीकार गर्नुहुन्छ कि चैतन्य महाप्रभु स्वयं कृष्ण हुनुहुन्छ र उहाँले गीतामा आफ्नो ज्ञान जहाँ रोक्नुभयो, त्यहींबाट उहाँले सनातन गोस्वामीलाई शिक्षा दिन सुरु गर्नुहुन्छ | उहाँले सनातन गोस्वामीलाई भन्नुभयो,'तिम्रो मौलिक अवस्था भनेको तिमी एक शुद्ध आत्मा हौ | यो भौतिक शरीर तिम्रो वास्तविक परिचय होइन, न त तिम्रो मन वास्तविक परिचय हो, न त तिम्रो बुद्धि नै हो, न त अहंकार तिम्रो वस्तविक परिचय हो | तिम्रो परिचय भनेको तिमी भगवान् कृष्णको नित्य दास हौ |"
-प्रभुपाद : र यहाँ केहि महत्वपूर्ण कुरा छ, कि यो आत्मा सत्क्ष्यातकारमा, तिनीहरु हो भौतिक स्तरमा छन्, तिनीहरु यो सोच्चछन् कि,"म यो शरीर हुँ |" म यो शरीर हुँ, शरीर भनेको इन्द्रिय | त्यसैले मेरो तृप्ति भनेको इन्द्रियको तृप्ति हो | यो स्थूल स्तरको सात्क्ष्यातकार हो | यो शरीर पनि आफू हुँ | यो शरीर आफू, मन आफू , आत्मा आफू | आफू, उस्तै | शरीर, मन र आत्मा, सबै छन् ... तिनता चाहिँ आफू हो | र अहिले स्थूल अवस्थाको हाम्रो जीवनमा, हामी सोच्छौँ कि यो शरीर नै हामी हौँ भनेर | र सुक्ष्म स्तरमा हामी सोच्छौँ कि हामी मन र अहंकार हौँ भनेर | तर वस्तवमा, आफू यो शरिरभन्दा पर छ, मनभन्दा पर, अहंकार भन्दा पर | त्यो हो अवस्थामा | जो शारीरिक चेतनाको स्तरमा सत्क्ष्यातकार छ भने, तिनीहरु भौतिकतावादी हुन् | र जो मन र बुद्धिको स्तरमा छन्, उनीहरु दार्शनिक र कवि हुन्छन् | तिनीहरु हामीलाई दर्शन दिदैँ छन्, हामीलाई केहि ज्ञान दिन खोज्दै छन्, तर तिनीहरुको धारणा गलत छ | जब तिमी अध्यात्मिक स्तरको सत्क्ष्यातकारसम्म आइपुग्छौ, अनि यसलाई भक्ति भनिन्छ | यो चैतन्य महाप्रभुले वर्णन गर्नुभएको छ |
+प्रभुपाद : यहाँ केहि महत्वपूर्ण कुरा छ, कि हाम्रो आत्मा साक्षात्कारमा, जो भौतिक स्तरमा बाँधिएका छन्, तिनीहरु सोच्छन् कि,"म यो शरीर हुँ |" म यो शरीर हुँ, शरीर भनेको इन्द्रियहरु | त्यसैले मेरो सन्तुष्टि भनेको इन्द्रियहरुको सन्तुष्टि हो | यो आत्म-साक्षात्कारको सबभन्दा स्थुल स्तर हो | यो शरीर पनि एउटा परिचय हो | शरीर एउटा परिचय हो, मन एउटा परिचय हो र आत्मा पनि एउटा परिचय हो | आफ्नो परिचय, पर्यायवाची | शरीर, मन र आत्मा, सबै... ती तीनलाई आफ्नो परिचयको रुपमा लिइन्छ | हाम्रो जीवनको सबभन्दा स्थूल स्तरमा हामी आफुलाई शरीर ठान्छौं | र सुक्ष्म स्तरमा हामी आफुलाई मन र बुद्धि ठान्छौं | तर वास्तवमा, हाम्रो परिचय यो शरीर, मन र बुद्धिभन्दा पर छ | त्यस्तो अवस्था छ | जो आत्म-साक्षात्कारको भौतिक अवधारणामा अवस्थित छन्, तिनीहरु भौतिकवादी हुन् | र जो मन र बुद्धिको अवधारणामा छन्, तिनीहरु दार्शनिक र कवि हुन् | तिनीहरु दर्शन दिंदैछन्, वा हामीलाई कवितामा केहि ज्ञान दिंदैछन्, तर तिनीहरुको धारणा गलत छ | जब तिमी आध्यात्मिक स्तरमा पुग्छौ, तब त्यसलाई भक्ति भनिन्छ | यो चैतन्य महाप्रभुले वर्णन गर्नुभएको हो |
 <!-- END TRANSLATED TEXT -->