NL/Prabhupada 0287 - Wek je geheugen op, je liefde voor Krishna
Lecture -- Seattle, September 30, 1968
Prabhupāda: Zijn er vragen?
Madhudviṣa: Prabhupāda? Is het goed voor ons om de Śrīmad-Bhāgavatam te lezen nadat wij uw Bhagavad-gītā hebben ontvangen wanneer deze uitkomt? Of moeten we simpelweg onze tijd volledig besteden aan het bestuderen van de Bhagavad Gita Zoals ze is en dan ..., daaruit vooruitgang boeken, of moeten we doorgaan met onze studie van de Śrīmad-Bhāgavatam?
Prabhupāda: Nee, je moet de 'Bhagavad-gītā Zoals ze is' lezen. Dit is slechts een inleidende divisie. Op het spirituele platform, is alles absoluut. Als je de Bhagavad-gītā leest, zult u dezelfde stellingen vinden als in de Śrīmad-Bhāgavatam. Het is niet omdat je de Śrīmad-Bhāgavatam bestudeert dat je de Bhagavad-gītā niet moet bestuderen. Het is niet zo. U leest deze literatuur en chant Hare Kṛṣṇa, volg de regels en voorschriften en leef gelukkig. Ons programma is een erg gelukkig programma. We zingen, we dansen, we eten Kṛṣṇa prasāda, we schilderen mooie plaatjes van Kṛṣṇa en richten ze mooi in, en we lezen filosofie. Dus wat wil je nog meer? (lacht)
Jāhnavā: Hoe en waarom hebben we ons bewustzijn verloren van onze ware liefde voor Kṛṣṇa in het begin?
Prabhupāda: Hm?
Tamala Kṛṣṇa: Hoe en waarom ... Hoe en waarom hebben we onze liefde verloren voor Kṛṣṇa in het begin?
Jāhnavā: Nee, niet de liefde. Enkel het bewustzijn van de liefde, van onze ware liefde voor Kṛṣṇa.
Prabhupāda: Ons bewustzijn is er. Je houdt van iemand. Maar je bent bedoeld om te houden van Kṛṣṇa, dat ben je vergeten. Dus vergeetachtigheid is ook onze natuur. Soms vergeten we. En vooral omdat we erg klein zijn, minuut, daarom kan ik me zelfs niet herinneren wat ik gisterenavond precies aan het doen was op dit moment. Dus vergeetachtigheid is niet onnatuurlijk voor ons. En nogmaals, als iemand ons geheugen doet herleven, dat accepteren is ook niet onnatuurlijk. Dus ons object van liefde is Kṛṣṇa. Op een of andere manier hebben we Hem vergeten. We sporen niet uit exact wanneer we hebben vergeten. Dat is nutteloze arbeid. Maar we hebben vergeten, dat is een feit. Doe het nu herleven. Hier is uw herinnering. Dus neem deze gelegenheid. Probeer niet de geschiedenis achterna te lopen, waarom je bent vergeten, en wat was de datum van mijn vergeetachtigheid. Zelfs als je het teweten komt, wat is het nut? Je bent het vergeten. Neem het. Net als wanneer je naar een dokter gaat, hij zal je nooit vragen hoe heb je deze ziekte opgelopen, wat is de geschiedenis van deze ziekte, op welke datum, op welk tijdstip bent u besmet geraakt. Nee. Hij meet simpelweg je hartslag en ziet dat je een ziekte hebt en hij geeft je het geneesmiddel: ".. Ja. Neemt u dit maar" Op dezelfde manier zijn wij aan het lijden. Dat is een feit. Niemand kan het ontkennen. Waarom ben je aan het lijden? Door het vergeten van Kṛṣṇa. Dat is alles. Nu kun je je geheugen van Kṛṣṇa doen herleven, terug gelukkig worden. Dat is alles. Een heel simpel ding. Probeer dus niet uit te vinden wanneer u precies vergeten bent. Je hebt vergeten, dat is een feit, omdat je aan het lijden bent. Nu hier is een kans, het Kṛṣṇa-bewustzijn. Herleef je geheugen, je liefde voor Kṛṣṇa. Simpel ding. Chant Hare Kṛṣṇa, dans, en neem Kṛṣṇa Prasada. En als je niet geschoold bent, je bent analfabeet, hoor dan. Je hebt een natuurlijke gave, namelijk het gehoor. Je hebt een tong. Dus je kunt Hare Kṛṣṇa chanten en u kunt de Bhagavad-gītā horen en de Śrīmad-Bhāgavatam van personen die in kennis zijn. Er is dus geen belemmering. Geen belemmering. Je hebt dus geen prekwalificatie nodig. Je moet simpelweg de middelen gebruiken die je hebt. Dat is alles. U moet akkoord gaan. Dat wordt verzocht. "Ja, ik zal Krsna bewustzijn opnemen" Dat hangt af van jouw omdat je onafhankelijk bent. Als u het niet eens bent, "Nee, waarom moet ik Kṛṣṇa nemen?" niemand kan je verplichten. Maar als u ermee eens gaat, is het hier, heel gemakkelijk. Neem het.