NL/Prabhupada 0495 - Laat me mijn ogen dicht doen. Ik ben buiten gevaar
Lecture on BG 2.14 -- Germany, June 21, 1974
Śrama eva hi kevalam (SB 1.2.8). Śrama eva hi kevalam betekent gewoon werken, nutteloos en tijd verspilling. Je kunt de wet van de natuur niet bedwingen. Stel dat je in dit leven een heel groot leider bent, minister-president, en alles. Dat is in orde, maar op basis van je mentaliteit, creëer je je volgende leven. Dus in dit leven blijft je een premier, en in het volgende leven word je een hond. Waar is het voordeel? Daarom deze atheïst dwazen, ze willen het volgende leven ontkennen. Dat is zeer verschrikkelijk voor hen. Dat is zeer afschuwelijke voor hen. Als ze een volgend leven aanvaarden... Ze weten dat hun leven erg zondig is. Dan wat voor leven gaan ze krijgen door de wetten van de natuur? Als ze eraan denken, huiveren ze. "Beter ontkennen. Beter ontkennen." Zoals een konijn. De vijand is dicht bij hem, en hij gaat sterven, maar het denkt: "Laat mij mijn ogen dicht doen. Ik ben buiten gevaar." Dit is het atheïstische standpunt, dat ze proberen te vergeten dat er is... Daarom ontkennen ze: "Er is geen leven." Waarom niet? Kṛṣṇa zegt: dat "Je had een jeugdig lichaam, je had een baby... Waar is dat lichaam? Je hebt dat verlaten. Je bent in een ander lichaam. Ook dit lichaam zal veranderen. Je zult een ander lichaam krijgen. "En wie zegt dat? Kṛṣṇa zegt dat. De meest superieure autoriteit, Hij zegt. Ik zou het niet kunnen begrijpen, maar als Hij zegt... Dit is het proces van onze kennis. Wij aanvaarden kennis van de perfecte persoon. Ik zou een dwaas kunnen zijn, maar het ontvangen van kennis van de perfecte persoon is perfect. Dit is ons proces. We proberen niet te speculeren. Dat kan wel of niet succesvol zijn, maar als je kennis van het perfecte gezag aanvaardt, die kennis is perfect. Net zoals we speculeren, "Wie is mijn vader?" Je kunt speculeren wie je vader is, maar die speculatie zal je niet helpen. Je zal nooit begrijpen wie je vader is. Maar ga je naar je moeder, het hoogste gezag. Ze zal onmiddellijk, "Hier is je vader." Dat is alles. En je kunt de vader niet kennen op een andere manier. Er is geen andere weg. Dit is praktisch. Je kunt je vader niet kennen, zonder de gezaghebbende verklaring van je moeder. Op dezelfde manier, de dingen die buiten je waarneming zijn, avan mānasa-gocara, je kunt niet bedenken, je kunt er niet van spreken. Soms zeggen ze: "God kan niet gesproken worden. God kan niet worden gedacht." Dat is oke. Maar als God Zelf voor je komt en zegt: "Hier ben ik," waar is dan het probleem? Ik ben onvolmaakt. Ik kan het niet weten. Dat is in orde. Maar als God Zelf voor mij komt... (pauze)