NL/Prabhupada 0544 - We benadrukken vooral de missie van Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura
Prabhupāda: Vandaag is de gunstige dag van onze spirituele leraar, onze voorganger, Oṁ Viṣṇupāda Paramahaṁsa Parivrājakācārya Aṣṭottara-śata Śrīmad Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura Prabhupāda. Śrīla Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura's missie... Afgezien van zijn leven, we benadrukken vooral de missie van Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura. Deze plek, Māyāpur, was voorheen bekend als Miyapura. Het wordt vooral bewoond door de Mohammedanen. Op de een of andere manier werd het omgezet in de naam Miyapura plaats van Māyāpur. Toch, de mensen zijn zeer twijfelachtig waar de geboorte plaats van Śrī Caitanya Mahāprabhu is. En Bhaktivinoda Ṭhākura onderzocht dat om de werkelijke plaats te vinden. Dus onder leiding van Jagannātha dāsa Bābājī Mahārāja, werd deze huidige Yogapīṭha vastgesteld de geboorteplaats van Sri Chaitanya Mahāprabhu te zijn. Dus in het begin wilde Bhaktivinoda Ṭhākura deze plek zeer glorieus ontwikkelen, passend bij de heilige naam van Śrī Caitanya Mahāprabhu. Dus begon hij deze beweging voor de ontwikkeling van Māyāpur. Hij kon het niet beeindigen, zodat het werd overgenomen door Bhaktisiddhānta Sarasvatī Ṭhākura. Dus onder zijn inspanning, bijgestaan door zijn discipelen, heeft deze plek zich geleidelijk ontwikkeld, en onze poging is om deze plek ook te ontwikkelen. Daarom hebben we de naam Māyāpur Chandrodaya aan deze tempel gegeven. We hebben grote ambitie om deze plek mooi en glorieus te ontwikkelen, en gelukkig zijn we nu verbonden met het buitenland, vooral met de Amerikanen. Bhaktivinoda Ṭhākura's grote verlangen was dat de Amerikanen hier zouden komen, en deze plek ontwikkelen, en ze zouden zingen en dansen samen met de Indiers.
Dus zijn droom evenals Chaitanya Mahāprabhu's voorspelling,
- pṛthivīte āche yata nagarādi grāma
- sarvatra pracāra haibe mora nāma
- (CB Antya-khaṇḍa 4.126)
Dus Chaitanya Mahāprabhu wenste dat alle Indiërs deel zouden nemen.
- bhārata bhūmite manuṣya-janma haila yāra
- janma sārthaka kari' kara para-upakāra.
- (CC Adi 9.41)
Dit is Chaitanya Mahāprabhu's missie, para-upakāra. Para-upakāra betekent goed voor anderen te doen. Natuurlijk, in de menselijke samenleving zijn er veel soorten van goed doen voor anderen - het welzijn van de samenleving - maar min of meer... Waarom min of meer? Bijna volledig, ze denken dat dit lichaam ons zelf is, en om goed te doen voor het lichaam zijn liefdadigheids activiteiten. Maar eigenlijk zijn dat geen liefdadigheids activiteiten want van de Bhagavad-gītā begrijpen we heel goed, antavanta ime dehaḥ nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ. Dit lichaam is antavat. Anta betekent dat het zal worden beeindigd. Iedereen weet dat zijn lichaam niet permanent is; het zal worden beeindigd. Al het materiele - bhūtvā bhūtvā pralīyate (BG 8.19) - het heeft een geboorte datum, blijft voor enige tijd, en dan wordt het vernietigt. Dus de spirituele educatie begint vanaf het besef dat: "Ik ben niet dit lichaam." Dit is spiritueel onderwijs. In de Bhagavad-gītā de eerste instructie van Kṛṣṇa aan Arjuna gegeven, is dit, dat we niet dit lichaam zijn. Omdat Arjuna sprak vanuit het lichamelijke platform, dus Kṛṣṇa kastijdde hem, dat aśocyān anvaśocas tvaṁ prajñā-vādāṁś ca bhāṣase: (BG 2.11) "Arjuna, je praat als een zeer geleerde man, maar je bent aan het klagen over het onderwerp waarover geen geleerde man klaagt." Aśocyān anvaśocas tvam.
Dus een dergelijke vorm van liefdadigheids activiteiten met betrekking tot het lichaam, zoals het ziekenhuis en zo veel andere dingen, ze zijn ongetwijfeld goed, maar het uiteindelijke doel is om het belang van de ziel te zien. Dat is het ultieme doel. Dat is de hele Vedische instructie. En Kṛṣṇa begint vanaf dit punt. Dehino 'smin yathā dehe kaumāraṁ yauvanaṁ jarā (BG 2.13).