NL/Prabhupada 0567 - Ik wil deze cultuur aan de wereld geven: Difference between revisions

(Created page with "<!-- BEGIN CATEGORY LIST --> Category:1080 Dutch Pages with Videos Category:Prabhupada 0567 - in all Languages Category:NL-Quotes - 1968 Category:NL-Quotes - Int...")
 
(Vanibot #0023: VideoLocalizer - changed YouTube player to show hard-coded subtitles version)
 
Line 7: Line 7:
[[Category:NL-Quotes - in USA, Los Angeles]]
[[Category:NL-Quotes - in USA, Los Angeles]]
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- END CATEGORY LIST -->
<!-- BEGIN NAVIGATION BAR -- DO NOT EDIT OR REMOVE -->
{{1080 videos navigation - All Languages|Dutch|NL/Prabhupada 0566 - Als de leiders van het Amerikaanse volk komen en proberen om dit systeem te begrijpen|0566|NL/Prabhupada 0568 - We zijn alleen afhankelijk van donaties. Als je wil kan je wat geven|0568}}
<!-- END NAVIGATION BAR -->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<!-- BEGIN ORIGINAL VANIQUOTES PAGE LINK-->
<div class="center">
<div class="center">
Line 15: Line 18:


<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
<!-- BEGIN VIDEO LINK -->
{{youtube_right|WkqaZd0WHGY|Ik wil deze cultuur aan de wereld geven<br />- Prabhupāda 0567}}
{{youtube_right|Ypc8eAiPcd8|Ik wil deze cultuur aan de wereld geven<br />- Prabhupāda 0567}}
<!-- END VIDEO LINK -->
<!-- END VIDEO LINK -->


<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<!-- BEGIN AUDIO LINK (from English page -->
<mp3player>http://vaniquotes.org/w/images/681230IV-LA_part08_clip.mp3</mp3player>
<mp3player>https://s3.amazonaws.com/vanipedia/clip/681230IV-LA_part08_clip.mp3</mp3player>
<!-- END AUDIO LINK -->
<!-- END AUDIO LINK -->


Line 27: Line 30:


<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->
<!-- BEGIN TRANSLATED TEXT (from DotSub) -->
Journalist: Hoe lang ben u al hier, meneer?  
Journalist: Hoe lang ben u al hier, meneer?


Prabhupāda: Ik kwam hier in september 1965 en toen was ik beetje onpasselijk in mei 1967, denk ik. Toen ging ik terug naar India. Toen kwam ik weer terug in december 1967, slechts een jaar ging voorbij.  
Prabhupāda: Ik kwam hier in september 1965 en toen was ik beetje ziek in mei 1967, denk ik. Toen ging ik terug naar India. Toen kwam ik weer terug in december 1967, slechts een jaar ging voorbij.  


Journalist: Ja, ik zie. Waarom bent u hier gekomen?  
Journalist: Ja, ik snap het. Waarom bent u hier gekomen?  


Prabhupāda: Omdat ik deze cultuur wil geven aan de wereld, en mijn idee is dat Amerika een ontwikkeld land is. Als ze het accepteren, dan zal het mogelijk zijn om het idee over de hele wereld te verspreiden. Dat is mijn idee. Maar ik ben nu hoopvol, omdat deze opgeleide jonge Amerikanen, ze hebben serieuze belangstelling voor deze beweging. En we publiceren documenten, boeken, en ze zijn zeer mooi aan het schrijven. Dus ik ben een oude man, ik kan sterven, maar ik heb het idee geïmplanteerd. Het zal doorgaan. Het zal doorgaan, en zij zullen worden geaccepteerd. Dit experiment wordt uitgevoerd. Als het mooi wordt gepropageerd, dan zal het zonder mankeren worden aanvaard. En deze jongens die naar mij gekomen zijn, ze hebben het serieus genomen. Dus ik heb goede hoop.  
Prabhupāda: Omdat ik deze cultuur aan de wereld wil geven, en volgens mij is Amerika een ontwikkeld land. Als zij het accepteren, dan zal het mogelijk zijn om het idee over de hele wereld te verspreiden. Dat is mijn idee. Maar ik ben nu hoopvol want deze opgeleide jonge Amerikanen hebben serieuze belangstelling voor deze beweging. En we publiceren tijdschriften en boeken en ze zijn heel goed aan het schrijven. Dus ik ben een oude man, ik kan sterven, maar ik heb het idee ingebracht. Het zal doorgaan. Het zal doorgaan, en ze zullen geaccepteerd worden. Dat experiment is gedaan. Als het goed verspreid wordt dan zal het zonder mankeren aanvaard worden. En deze jongens die naar mij gekomen zijn hebben het serieus genomen. Dus ik heb goede hoop.  


Journalist: Ik zag uw magazine. Het is een prachtig magazine.  
Journalist: Ik zag uw tijdschrift. Het is een prachtig tijdschrift.


Prabhupāda: Back to Godhead?  
Prabhupāda: Back to Godhead?


Journalist: Oh ja. Een mooi magazine.  
Journalist: Oh ja. Een prachtig tijdschrift.  


Prabhupāda: Heel erg bedankt. Dank je.  
Prabhupāda: Heel erg bedankt. Dank je.


Journalist: Mooie zaak. Waar is dat gedaan?  
Journalist: Prachtig geheel. Waar is het gemaakt?  


Prabhupāda: Het is gepubliceerd in New York.  
Prabhupāda: Het is in New York gepubliceerd.


Journalist: In New York. Ik zag het laatste nummer... Prachtig magazine. Ah, hoeveel mensen zijn er ongeveer er in de beweging?  
Journalist: In New York. Ik zag het laatste nummer ... Prachtig tijdschrift. Ah, hoeveel mensen zijn er ongeveer er in de beweging?  


Prabhupāda: Ik heb iets meer dan honderd discipelen die strikt mijn regulerende principes volgen.  
Prabhupāda: Ik heb iets meer dan honderd discipelen die strikt mijn regulerende principes volgen.  


Journalist: Honderd.  
Journalist: Honderd.


Prabhupāda: Ja. In verschillende afdelingen. Ik heb dertien vestigingen. Een deel van de discipelen werkt in Londen.  
Prabhupāda: Ja. In verschillende vestigingen. Ik heb zo'n dertien vestigingen. Een aantal discipelen werken in Londen.


Journalist: In Londen?  
Journalist: In Londen?  


Prabhupāda: Ja, ze doen het heel aardig. Het zijn allemaal echtparen. Ik heb ze getrouwd gekregen. Ja. Ik heb ze getrouwd gekregen. Ze zijn jonge jongens, allemaal binnen de dertig. Mijn oudste discipel is 28. Anders 25, 24. De oudste 30. En op dezelfde manier, meisjes, u heeft dit meisje gezien. Zie je. Dus ik krijg ze, maak ze gelukkig in het huwelijksleven. Hun mentaliteit is... Ze zijn niet op zoek naar het zogenaamde opgeblazen leven. Ze kunnen heel eenvoudig leven met de minste vraag van de lichamelijke behoeften, maar denken heel hoog van Kṛṣṇa-bewustzijn. Dus ik ben erg hoopvol dat zelfs als ik sterf... Want ik ben een oude man, 73 jaar oud. Ik kan op elk moment sterven. Maar ik ben er nu zeker van dat mijn beweging zal voortbestaan. Deze jongens zullen het dragen. Dat is mijn missie, is op die manier succesvol. Ik kwam hier met dit idee, dat deze Kṛṣṇa-bewustzijns beweging moet worden gestart vanuit Amerika. Want alles wat door Amerika wordt geaccepteerd volgen de mensen omdat Amerika wordt beschouwd als het ... Eigenlijk is Amerika niet een straatarm land. Dus kunnen ze het heel gemakkelijk begrijpen, ze kunnen het nemen. En er zijn veel verwarde jongeren.
Prabhupāda: Ja, ze doen het heel goed. Het zijn allemaal echtparen. Ik heb hun getrouwd. Ja. Ik heb hun getrouwd. Het zijn jonge jongens, allemaal onder de dertig. Mijn oudste discipel is 28. Anders 25, 24. Hoogstens 30. En net zo de meisjes, je hebt dit meisje gezien. Snap je. Dus ik maak ze gelukkig in het huwelijksleven. Hun mentaliteit is ... Ze zijn niet op zoek naar het zogenaamde trotse leven. Ze kunnen heel eenvoudig leven met weinig lichamelijke benodigdheden, maar heel verheven denken in Kṛṣṇa-bewustzijn. Dus ik ben erg hoopvol dat zelfs als ik sterf ... Want ik ben een oude man, 73 jaar oud. Ik kan op elk moment sterven. Maar ik ben er nu zeker van dat mijn beweging door zal gaan. Deze jongens zullen het dragen. Dat mijn missie op die manier succesvol is. Ik kwam hier met dit idee dat deze Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging vanuit Amerika gestart moet worden. Want alles dat door Amerika geaccepteerd wordt volgen de mensen omdat Amerika beschouwd wordt als ... Amerika is werkelijk geen arm land. Dus kunnen ze het heel gemakkelijk begrijpen, ze kunnen het opnemen. En er zijn veel verwarde jongeren.  
<!-- END TRANSLATED TEXT -->
<!-- END TRANSLATED TEXT -->

Latest revision as of 16:17, 29 January 2021



Press Interview -- December 30, 1968, Los Angeles

Journalist: Hoe lang ben u al hier, meneer?

Prabhupāda: Ik kwam hier in september 1965 en toen was ik beetje ziek in mei 1967, denk ik. Toen ging ik terug naar India. Toen kwam ik weer terug in december 1967, slechts een jaar ging voorbij.

Journalist: Ja, ik snap het. Waarom bent u hier gekomen?

Prabhupāda: Omdat ik deze cultuur aan de wereld wil geven, en volgens mij is Amerika een ontwikkeld land. Als zij het accepteren, dan zal het mogelijk zijn om het idee over de hele wereld te verspreiden. Dat is mijn idee. Maar ik ben nu hoopvol want deze opgeleide jonge Amerikanen hebben serieuze belangstelling voor deze beweging. En we publiceren tijdschriften en boeken en ze zijn heel goed aan het schrijven. Dus ik ben een oude man, ik kan sterven, maar ik heb het idee ingebracht. Het zal doorgaan. Het zal doorgaan, en ze zullen geaccepteerd worden. Dat experiment is gedaan. Als het goed verspreid wordt dan zal het zonder mankeren aanvaard worden. En deze jongens die naar mij gekomen zijn hebben het serieus genomen. Dus ik heb goede hoop.

Journalist: Ik zag uw tijdschrift. Het is een prachtig tijdschrift.

Prabhupāda: Back to Godhead?

Journalist: Oh ja. Een prachtig tijdschrift.

Prabhupāda: Heel erg bedankt. Dank je.

Journalist: Prachtig geheel. Waar is het gemaakt?

Prabhupāda: Het is in New York gepubliceerd.

Journalist: In New York. Ik zag het laatste nummer ... Prachtig tijdschrift. Ah, hoeveel mensen zijn er ongeveer er in de beweging?

Prabhupāda: Ik heb iets meer dan honderd discipelen die strikt mijn regulerende principes volgen.

Journalist: Honderd.

Prabhupāda: Ja. In verschillende vestigingen. Ik heb zo'n dertien vestigingen. Een aantal discipelen werken in Londen.

Journalist: In Londen?

Prabhupāda: Ja, ze doen het heel goed. Het zijn allemaal echtparen. Ik heb hun getrouwd. Ja. Ik heb hun getrouwd. Het zijn jonge jongens, allemaal onder de dertig. Mijn oudste discipel is 28. Anders 25, 24. Hoogstens 30. En net zo de meisjes, je hebt dit meisje gezien. Snap je. Dus ik maak ze gelukkig in het huwelijksleven. Hun mentaliteit is ... Ze zijn niet op zoek naar het zogenaamde trotse leven. Ze kunnen heel eenvoudig leven met weinig lichamelijke benodigdheden, maar heel verheven denken in Kṛṣṇa-bewustzijn. Dus ik ben erg hoopvol dat zelfs als ik sterf ... Want ik ben een oude man, 73 jaar oud. Ik kan op elk moment sterven. Maar ik ben er nu zeker van dat mijn beweging door zal gaan. Deze jongens zullen het dragen. Dat mijn missie op die manier succesvol is. Ik kwam hier met dit idee dat deze Kṛṣṇa-bewustzijnsbeweging vanuit Amerika gestart moet worden. Want alles dat door Amerika geaccepteerd wordt volgen de mensen omdat Amerika beschouwd wordt als ... Amerika is werkelijk geen arm land. Dus kunnen ze het heel gemakkelijk begrijpen, ze kunnen het opnemen. En er zijn veel verwarde jongeren.