NL/Prabhupada 0567 - Ik wil deze cultuur aan de wereld geven
Press Interview -- December 30, 1968, Los Angeles
Journalist: Hoe lang ben u al hier, meneer?
Prabhupāda: Ik kwam hier in september 1965 en toen was ik beetje onpasselijk in mei 1967, denk ik. Toen ging ik terug naar India. Toen kwam ik weer terug in december 1967, slechts een jaar ging voorbij.
Journalist: Ja, ik zie. Waarom bent u hier gekomen?
Prabhupāda: Omdat ik deze cultuur wil geven aan de wereld, en mijn idee is dat Amerika een ontwikkeld land is. Als ze het accepteren, dan zal het mogelijk zijn om het idee over de hele wereld te verspreiden. Dat is mijn idee. Maar ik ben nu hoopvol, omdat deze opgeleide jonge Amerikanen, ze hebben serieuze belangstelling voor deze beweging. En we publiceren documenten, boeken, en ze zijn zeer mooi aan het schrijven. Dus ik ben een oude man, ik kan sterven, maar ik heb het idee geïmplanteerd. Het zal doorgaan. Het zal doorgaan, en zij zullen worden geaccepteerd. Dit experiment wordt uitgevoerd. Als het mooi wordt gepropageerd, dan zal het zonder mankeren worden aanvaard. En deze jongens die naar mij gekomen zijn, ze hebben het serieus genomen. Dus ik heb goede hoop.
Journalist: Ik zag uw magazine. Het is een prachtig magazine.
Prabhupāda: Back to Godhead?
Journalist: Oh ja. Een mooi magazine.
Prabhupāda: Heel erg bedankt. Dank je.
Journalist: Mooie zaak. Waar is dat gedaan?
Prabhupāda: Het is gepubliceerd in New York.
Journalist: In New York. Ik zag het laatste nummer... Prachtig magazine. Ah, hoeveel mensen zijn er ongeveer er in de beweging?
Prabhupāda: Ik heb iets meer dan honderd discipelen die strikt mijn regulerende principes volgen.
Journalist: Honderd.
Prabhupāda: Ja. In verschillende afdelingen. Ik heb dertien vestigingen. Een deel van de discipelen werkt in Londen.
Journalist: In Londen?
Prabhupāda: Ja, ze doen het heel aardig. Het zijn allemaal echtparen. Ik heb ze getrouwd gekregen. Ja. Ik heb ze getrouwd gekregen. Ze zijn jonge jongens, allemaal binnen de dertig. Mijn oudste discipel is 28. Anders 25, 24. De oudste 30. En op dezelfde manier, meisjes, u heeft dit meisje gezien. Zie je. Dus ik krijg ze, maak ze gelukkig in het huwelijksleven. Hun mentaliteit is... Ze zijn niet op zoek naar het zogenaamde opgeblazen leven. Ze kunnen heel eenvoudig leven met de minste vraag van de lichamelijke behoeften, maar denken heel hoog van Kṛṣṇa-bewustzijn. Dus ik ben erg hoopvol dat zelfs als ik sterf... Want ik ben een oude man, 73 jaar oud. Ik kan op elk moment sterven. Maar ik ben er nu zeker van dat mijn beweging zal voortbestaan. Deze jongens zullen het dragen. Dat is mijn missie, is op die manier succesvol. Ik kwam hier met dit idee, dat deze Kṛṣṇa-bewustzijns beweging moet worden gestart vanuit Amerika. Want alles wat door Amerika wordt geaccepteerd volgen de mensen omdat Amerika wordt beschouwd als het ... Eigenlijk is Amerika niet een straatarm land. Dus kunnen ze het heel gemakkelijk begrijpen, ze kunnen het nemen. En er zijn veel verwarde jongeren.